38 χρόνια δασκάλα τάξης είχα καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, πολλά από τα οποία είναι ακλόνητα. Μου το είχε επισημάνει πριν από πολλά χρόνια η μαθήτριά μου Πηνελόπη Καραντώνη-δεν ξέρω αν το θυμάται η ίδια-, με τον χαρακτηριστικό κι απαράμιλλο παιδικό τρόπο:
“Κυρία, πιο ωραία είναι να μας λέτε την ιστορία απέξω, όχι διαβάζοντάς την”!!! Το παιδί είχε απόλυτο δίκιο, το έβλεπα κι εγώ πως η αφήγηση έκανε το μάθημα ασύγκριτα πιο ελκυστικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!!! Άλλο αν η αφήγηση θέλει επιπλέον προετοιμασία και απαιτεί κόπο και ιδιαίτερο τρόπο και αυτός ο επιπλέον κόπος κάνει τους δασκάλους να την αποφεύγουν… Κι ύστερα ήρθε η επιστημοσύνη, που την απομάκρυνε από τη διδασκαλία, δίνοντας βάρος στις περίφημες πηγές! Λες και εμείς αφηγούμασταν εξωπραγματικά πράγματα και απέχοντα από την αλήθεια. Δεν αργήσαμε, μάλιστα, να φτάσουμε να ταυτίζουμε την αφήγηση με το φανταστικό, με το παραμύθι!…
Συνάδελφοι, αφήστε τα παιδιά να συγκινηθούν μέσω της αφήγησης! Αφήστε τα να γλυκαθούν, να νιώσουν συναισθήματα, να έρθουν έτσι πιο κοντά στην Ιστορία! Με τον τρόπο των μεγάλων ούτε να ενδιαφερθούν για την Ιστορία τα βοηθάτε ούτε συγκινούνται με το υπέροχο αυτό μάθημα… Κι έπειτα απορείτε που στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ακόμα και στα πιο χτυπητά ιστορικά γεγονότα, απαντάνε άλλα αντί άλλων… Αφήστε τα να την αγαπήσουν την Ιστορία μας όσο είναι μικρά και δε θ’ αργήσει να ‘ρθει ο καιρός να την προσεγγίσουν και με πιο “ώριμο” τρόπο…
ΥΓ: Μέρες που είναι, ας θυμηθούμε πως μέσω της αφήγησης τα Ελληνόπουλα της μακραίωνης σκλαβιάς δεν ξεχνούσαν πως Ελληνόπουλα είναι, όχι μέσω των ιστορικών πηγών και συγγραμμάτων…
Από το Facebook της Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου
