Παρότι υποκύπτω ενίοτε στο αμάρτημα να παρεμβαίνω στα κοινά ενδιαφέροντα (ως πολίτης και όχι ως πολιτικός ή κοινωνικός επιστήμονας), έχω απορρίψει επανειλημμένως την άποψη περί της δήθεν μεγαλύτερης βαρύτητας της γνώμης ορισμένης κατηγορίας πολιτών, όπως οι «διανοούμενοι» (με μάλλον αδιανόητο το νόημα του όρου), οι «καλλιτέχνες», οι «αθλητές» και άλλοι αριστογείτονες.
Σήμερα όμως, μπροστά σε ένα τόσο εκτεταμένο και επικίνδυνο φαινόμενο, το οποίο παρουσιάζεται με εμμονή στη χώρα μας, άρχισα να ανησυχώ πρώτον για τη νοημοσύνη μου, δεύτερον για το γεωπολιτικό μέλλον της χώρας ίσως.
Πρόκειται για τις αριστερές-δεξιές επιδόσεις αντικοινοβουλευτισμού, αντιεμβολιασμού και τώρα αντιουκρανισμού. Πώς τα καταφέρνουν τόσο πολλοί συμπολίτες μου να πηγαίνουν έτσι χοντρά κόντρα στη λογική; Ή πόσο εγώ το ’χω χαμένο και έχω τόσο διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων;
Όταν μάλιστα είδα και τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων που ανεβάζουν έως το…
Συνέχεια στο lifo.gr
