Ἄν πάντοτε πρέπει νά εὐχαριστοῦμε, κατά τό Ἀποστολικό παράγγελμα, «…ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς», πολλῶ μᾶλλον αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους κατά τίς Μεγάλες Δεσποτικές Ἑορτές, κατά τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ἀνοίγει τούς πλούσιους λατρευτικούς θησαυρούς της.
Τήν εὐλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τήν κατανυκτική Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τήν λαμπρή ἑορτή τοῦ Πάσχα μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά τά ζήσω καί νά τά ἑορτάσω ὡς Μητροπολίτης Καστορίας, στήν παραδοσιακή αὐτή γωνιά τῆς Μακεδονικῆς γῆς, στήν Καστοριά καί τήν Ἐπαρχία της.
Κατά τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, μετά τήν εὐλογημένη αὐτή πορεία, αἰσθάνθηκα τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω μαζί μέ τούς ἀδελφούς μου τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, γιά τό μεγάλο αὐτό δῶρο, τήν λατρευτική Μεγάλη Ἑβδομάδα, μέσα στήν ὁποία ἀξιωνόμαστε νά βιώνουμε τά μεγάλα αὐτά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μας. Εὐχαρίστησα, λοιπόν, μέ τά ἑξῆς λόγια:
*
«Σήμερα, νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω, μαζί μέ ὅλους σας ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τό λαμπρό αὐτό πανηγύρι τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, πού μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἀπολαύσουμε.
Θέλω νά εὐχαριστήσουμε καί νά δοξολογήσουμε:
τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, πού δημιούργησε τόν κόσμο, καί μέσα στόν κόσμο τήν ὄμορφη αὐτή γωνιά τῆς γῆς, τήν πανέμορφη Καστοριά, στήν ὁποία ζοῦμε ἐν εἰρήνῃ,
νά εὐχαριστήσουμε τόν Ἅγιο Τριαδικό, πού μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη, ἀπό τήν ἀνυπαρξία, καί γνωρίζουμε τήν δημιουργία,
νά Τόν εὐχαριστήσουμε, ὄχι μόνον γιατί μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη, ἀλλά μᾶς ἔπλασε κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσή Του, νά ἄρχουμε πάνω στήν γῆ καί ὄχι νά ἐξουσιαζόμαστε ἀπό τήν κτίση καί ἀπό τά πάθη,
νά εὐχαριστήσουμε καί νά δοξολογήσουμε τόν Μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού μέ τήν ἐνανθρώπησή Του μᾶς φανέρωσε ποιό εἶναι τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο,
νά εὐχαριστήσουμε τόν Χριστό μας, πού μᾶς ἀγαπᾶ, μᾶς εὐεργετεῖ καί κενώθηκε, ταπεινώθηκε, ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἐτάφη γιά μᾶς,
νά δοξολογήσουμε τόν Χριστό μας καί νά Τόν εὐχαριστήσουμε, πού μᾶς μᾶς χάρισε τήν Ἀνάσταση, τήν δική Του Ἀνάσταση καί μετά ταῦτα τήν κοινή ἀνάσταση ὅλων μας,
νά εὐχαριστήσουμε τήν Ἐκκλησία μας, πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν ὁποία βαπτιζόμαστε, χριόμαστε, μετέχουμε τῶν μυστηρίων καί στερεωνόμαστε μέ τήν ἐλπίδα, τήν πίστη καί τήν ἀγάπη,
νά εὐχαριστήσουμε τούς ἁγίους Πατέρες μας, πού μᾶς χάρισαν αὐτόν τόν πλοῦτο τῆς λατρευτικῆς μας παραδόσεως, ὥστε νά βιώνουμε μέ ὅλο τό εἶναι μας τά μεγάλα αὐτά γεγονότα, τά Δεσποτικά, Χριστολογικά γεγονότα,
νά εὐχαριστήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, πού ὑπάρχουμε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο στήν ζωή μας, δῶρο τοῦ Θεοῦ ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον, δῶρο τῆς θείας Πρόνοιας,
ὥστε εὐχαριστώντας σέ κάθε περίσταση καί προσευχόμενοι ἐν ἀγάπῃ ἀδιαλείπτως, νά χαιρόμαστε πάντοτε τήν ὕπαρξή μας, καί τήν προσωρινή ὕπαρξή μας πάνω στήν γῆ, καί τήν αἰώνια ὕπαρξή μας κοντά τόν Χριστό,
Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί!.
*
Τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα τό πρωί, κατά τήν τοπική παράδοση τῆς Καστοριᾶς, τελέσθηκε ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης, μέ τρόπο λαμπρό καί ἐκκλησιαστικά οἰκογενειακό, ἀφοῦ σχηματίζεται ἱεροπρεπής καί ἑορταστική πομπή ἀπό τό Ἐπισκοπεῖο στόν Ναό, ἐκεῖ τελεῖται ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός καί ἔπειτα νέα πομπή σχηματίζεται πρός τό Ἐπισκοπεῖο, ὅπου γίνεται ἡ ἀπόλυση καί ὁ λαός λαμβάνει ἀπό τό χέρι τοῦ Μητροπολίτου τό πασχαλινό αὐγό.
Κατά τήν εὐλογημένη αὐτή στιγμή καί τελετή αἰσθάνθηκα τήν ἀνάγκη νά συμπληρώσω τό εὐχαριστῶ μου, αὐτή τήν φορά πρός τόν Κλῆρο, πρός τούς συνεργάτες μου καί πρός τόν λαό, λέγοντας τά ἑξῆς:
«Τελέσαμε τόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγάπης, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου παιδιά, τήν λαμπρή αὐτή ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως.
Δέν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ εὐλογημένη αὐτή περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶχε ἀρχίσει μέ ἕναν ἄλλο ἑσπερινό, τόν Ἑσπερινό τῆς Συγχωρήσεως.
Καί ἀκριβῶς ἐπειδή δώσαμε τήν συγχώρηση, μποροῦμε σήμερα, κατά τό μέτρο τῆς εἰλικρινείας μας καί τῆς ἀκακίας μας, νά ἀπολαμβάνουμε καί τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τήν ἀγάπη.
Ἐχθές, κατά τήν τελετή τῆς Ἀναστάσεως, εὐχαριστήσαμε ὅλοι μαζί τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί Ὅν ἀπέστειλε ὁ Πατέρας, Ἰησοῦ Χριστό, γιά ὅλα τά δῶρα Του, ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου, τήν δική μας δημιουργία κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσή Του, μέχρι τήν λύτρωσή μας ἀπό τόν θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του καί τήν μετά ταῦτα κοινή τῶν πάντων Ἀνάσταση.
Εὐχαριστήσαμε, ἐχθές, τήν Ἐκκλησία μας καί τούς Ἁγίους της πού μᾶς χαρίζουν τήν μοναδική καί πλούσια λατρευτική μας παράδοση, γιά νά βιώνουμε ὅλα τά Δεσποτικά Γεγονότα.
Τέλος εὐχαριστήσαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, γιά τήν ὕπαρξη στήν ζωή μας τοῦ ἑνός γιά τόν ἄλλον, ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον.
Σήμερα, τήν μεγάλη αὐτή Ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω πρῶτα πρῶτα τούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς μας, πού σήμερα πολλοί εἶναι παρόντες ἐδῶ, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό, καί ἄλλοι εἶναι στίς Ἐνορίες τους.
Θέλω νά τούς εὐχαριστήσω γιά τό ὅτι εἶναι Κληρικοί καί σηκώνουν τόν σταυρό τῆς Ἱερωσύνης στόν σύγχρονο κόσμο πού ζεῖ χωρίς προσευχή καί χωρίς Θεό.
Νά τούς εὐχαριστήσω γιά ὅλα ὅσα προσφέρουν, ὁ καθένας ἀπό τήν θέση του καί τήν ἁρμοδιότητα καί διακονία του.
Εὐχαριστῶ τούς Ἱερομονάχους, ὅσους ἐγκαταβιώνουν στά Μοναστήρια, καί ὅσους διακονοῦν ἐδῶ στόν κόσμο σέ καίριες θέσεις.
Εὐχαριστῶ τούς ἐγγάμους Ἱερεῖς, μέ τίς καλές Πρεσβυτέρες τους καί τά καλά τους παιδιά. Γιατί γνωρίζω ὅτι ὅλη ἡ ἱερατική οἰκογένεια βοηθᾶ τόν Ἱερέα στό ἔργο του, τήν διαποίμανση τῆς Ἐνορίας.
Νά εὐχαριστήσω τούς δύο Διακόνους μου, πού εἶναι ὅλη σχεδόν ἡμέρα μαζί μου, χωρίς δικό τους πρόγραμμα, καθ᾽ ὅλη τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς εὐλογημένης περιόδου καί γενικά ὅλες τίς ἡμέρες.
Εὐχαριστῶ καί τίς Μοναχές μας, πού προσεύχονται πάντα γιά ὅλο τόν κόσμο.
Εὐγνωμονῶ, ὅλους τούς προκατόχους μου Ἀρχιερεῖς, πού ἐργάσθηκαν γιά τήν λατρευτική καί ἐκκλησιολογική καλλιέργεια τοῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς Καστοριᾶς.
Μαζί μέ τούς Κληρικούς μας, εὐχαριστῶ ὅλους τούς συνεργάτες τους, πού ἰδίως αὐτές τίς ἡμέρες ἔδωσαν ὅλη τήν ἱκμάδα τους γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν Ἐνοριτῶν καί τῶν προσκυνητῶν, ἤτοι τούς Ἱεροψάλτες, τούς Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους, τούς Νεωκόρους, τούς Κατηχητές καί Κατηχήτριες, τίς Κυρίες τῶν Φιλοπτώχων καί τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης, καί ὅλους τούς ἐθελοντές τῶν Ἐνοριῶν.
Ἰδιαιτέρως θέλω νά εὐχαριστήσω καί νά εὐλογήσω μέ τά δυό μου χέρια καί ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς μου τούς Ἱερόπαιδες, τά ἀγαπητά μας παπαδάκια, μικρά καί μεγάλα, πού στολίζουν τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, καί ὅλες τίς ἑορτινές ἡμέρες τοῦ χρόνου, τίς Ἐκκλησιές μας.
Ἀλλά καί τίς κοπέλες, μικρές καί μεγάλες, πού ἦταν οἱ μυροφόρες, ἤ πού βοήθησαν ἐθελοντικά σέ ὅλες τίς ἐργασίες καί κάποιες ἀπό αὐτές ἑτοίμασαν τά πρόσφορα γιά τήν Ἐκκλησιά μας.
Νά εὐχαριστήσω καί νά συγχαρῶ τούς νέους καί τίς νέες, πού νήστεψαν τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὁλόκληρη ἤ ὅσο μπόρεσαν, ἐξομολογήθηκαν, συμμετεῖχαν στήν λατρευτική ζωή, κοινώνησαν, ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν τόν Χριστό.
Νά εὐχαριστήσω τούς παιδαγωγούς τους, τούς γονεῖς καί διδασκάλους καί ὅλους ὅσοι ἀπό θέσεις εὐθύνης βοηθοῦν στήν ὁλοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση τῶν νέων.
Νά εὐχαριστήσω ἀκόμη τόν Ραδιοφωνικό μας Σταθμό ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γιά τήν θαυμάσια ἐργασία του ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες, πού ἦταν παρηγοριά γιά τούς ἐργαζομένους καί ἐκείνους πού παραμένουν γιά διαφόρους λόγους στό σπίτι τους.
Νά εὐχαριστήσω τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Μητροπόλεώς μας γιά τήν ἐνημέρωση τῶν συμπολιτῶν μας.
Καί νά εὐχαριστήσω ὅλους, Ἄρχοντες, Ὑπαλλήλους, Ἐργαζομένους, Συλλόγους, πού βοήθησαν μέ ὁποιονδήποτε τρόπο σέ αὐτό τό μεγάλο πανηγύρι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τῆς Καστοριᾶς μας.
Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους καί σᾶς εὐλογῶ.
Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί!».
*
Ἕνα εὐχαριστῶ στόν Θεό γιά ὅλα τά δῶρα Του εἶναι μικρό στήν μεγαλοσύνη του (δηλαδή, στήν μεγάλη σημασία του γιά τήν ζωή μας) καί μεγάλο στήν σμικρότητά του (δηλαδή, στήν ἁπλότητα τῆς ἔκφρασής του).
Ἄς εὐχηθοῦμε τό μικρό αὐτό εὐχαριστῶ, πού θά βγαίνει μέσα ἀπό τήν καρδιά μας σέ κάθε περίσταση, νά γίνει εὐχαριστιακός τρόπος ζωῆς, ἀσκητικός τρόπος ζωῆς, καί νά γίνει τό μικρό κλειδί πού θά μᾶς εἰσάγει ἀπό τήν ἐπί γῆς εὐχαριστιακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στήν οὐράνια ἀέναη δοξολογία.
