Ο θάνατος του Φρέντι Ρινκόν, συνεπεία των τραυμάτων από τροχαίο δυστύχημα, συγκλόνισε την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα και ειδικότερα, αυτήν την Κολομβίας.
Ο εκλιπών, είναι το τέταρτο μέλος από την πρώτη «χρυσή γενιά» του κολομβιανού ποδοσφαίρου -που «έλαμψε» στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στα γήπεδα του κόσμου- που βρήκε τραγικό θάνατο, επιβεβαιώνοντας έτσι, μία άτυπη «κατάρα».
Πριν από τον 55χρονο Ρινκόν, ο αμυντικός, Αντρές Εσκομπάρ, το 1994 και ο επιθετικός, Αλμπέϊρο Ουσουριάγκα, δέκα χρόνια αργότερα, δολοφονήθηκαν «εν ψυχρώ», ενώ ο μέσος, Ερμάν Γκαβίρια, πέθανε από «κτύπημα» κεραυνού (!), κατά την διάρκεια προπόνησης το 2002.
Το Σάββατο 16 Απριλίου, εκατοντάδες άνθρωποι αποχαιρέτησαν τον Ρινκόν, τον πρώην παίκτη της Νάπολι, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Κορίνθιανς, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 55 ετών μετά από σύγκρουση μεταξύ του οχήματός του και ενός λεωφορείου, στο Κάλι.
Αυτή η «χρυσή γενιά», ξεχώρισε για πρώτη φορά με την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, το πρώτο για την εθνική Κολομβίας, μετά από 28 χρόνια.
Και από την επίδειξη δύναμης επί της Αργεντινής (5-0) τον Σεπτέμβριο του 1993 στο Μπουένος Άιρες, κατέληξε σε τραγωδία, με την δολοφονία του Αντρές Εσκομπάρ, επειδή θεωρήθηκε υπεύθυνος για τον αποκλεισμό από την συνέχεια του Μουντιάλ 1994, καθώς είχε σημειώσει αυτογκόλ στον αγώνα με τις ΗΠΑ.
Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στην πατρίδα, ο αμυντικός της Ατλέτικο Νασιονάλ, με το παρατσούκλι «El Caballero», για τον άψογο χειρισμό της μπάλας, πυροβολήθηκε έξω από ένα μπαρ στην πόλη Μεντεγίν, από τον οδηγό ενός διακινητή ναρκωτικών.
Σύμφωνα με την φημολογία της εποχής, ο αποκλεισμός της Κολομβίας, είχε «πλήξει» οικονομικά τους υψηλά ιστάμενους ορισμένων καρτέλ, την ώρα που η Μεντεγίν βίωνε ένα κύμα βίας λόγω διακίνησης ναρκωτικών.
Κάτοχος -το 1989- μαζί με τον Εσκομπάρ του Κόπα Λιμπερταδόρες (σ.σ. του νοτιοαμερικανικού «ισοδύναμου» με το Champions League), με τα «χρώματα» της Ατλέτικο Νασιονάλ, ο επιθετικός, Αλμπέιρο Ουσουριάγκα, σημείωσε το γκολ της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.
Στην συνέχεια, όμως, η καριέρα του ήταν γεμάτη σκάνδαλα, όπως ο αποκλεισμός του, το 1997, αφού βρέθηκε «θετικός» σε χρήση κοκαΐνης, ενώ αγωνιζόταν στην Αργεντινή με την Ιντεπεντιέντε. Και τον Φεβρουάριο του 2004, ο 37χρονος τότε, Ουσουριάγκα, πυροβολήθηκε επτά φορές σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης κοντά στο σπίτι του, στο Κάλι.
Οι τοπικές Αρχές, αφού θεώρησαν ότι ο θάνατός του θα μπορούσε να συνδεθεί με πληροφορίες που είχε για μια σφαγή, που διαπράχθηκε στην περιοχή, λίγες ημέρες νωρίτερα, χαρακτήρισαν τελικά την υπόθεση, ως «έγκλημα πάθους».
Τέλος, ο ταλαντούχος, Ερμάν Γκαβίρια, ο οποίος άνοιξε το σκορ, στην μοναδική νίκη της Κολομβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 επί της Ελβετίας (2-0), ήταν από τους λίγους που βγήκαν αλώβητοι από το «αμερικανικό φιάσκο» σε αθλητικό επίπεδο.
Τον Οκτώβριο του 2002, πέθανε σε ένα γήπεδο, κτυπημένος από κεραυνό (!), κατά την διάρκεια της προπόνησης με την Ντεπορτίβο Κάλι, σε ηλικία 32 ετών.
Αξίζει ωστόσο, να σημειωθεί, ότι και άλλα μέλη της πρώτης «χρυσής γενιάς» του κολομβιανού ποδοσφαίρου είχαν… ταραχώδη ζωή. Οπως ο τερματοφύλακας με το «κτύπημα του σκορπιού», Ρενέ Χιγκίτα.
Ο διάσημος για το ιδιότροπον του χαρακτήρα του, εντός κι εκτός γηπέδων, Κολομβιανός πορτιέρε, φυλακίσθηκε από τα τέλη του 1993 έως τον Ιανουάριο του 1994, επειδή έλαβε παράνομα χρήματα, καθώς ενήργησε ως ενδιάμεσος στην απελευθέρωση μιας γυναίκας που είχε απαχθεί, μια κατηγορία από την οποία τελικά απαλλάχθηκε.
Επίσης, ο Ρινκόν είχε κάνει ένα… πέρασμα από την φυλακή στην Βραζιλία, όπου συνελήφθη το 2007 μετά από σχετικό αίτημα των Αρχών του Παναμά, που τον ερευνούσαν για «ξέπλυμα χρήματος» από ναρκωτικά. Λίγους μήνες αργότερα, αφέθηκε ελεύθερος, αφού αθωώθηκε.
Σήμερα, ο συμπαίκτης του Ρινκόν στην Αμέρικα ντε Κάλι και στην εθνική του Μουντιάλ 1994, επιθετικός, Αντονι ντε Αβιλα, βρίσκεται σε ιταλική φυλακή, από τα τέλη του περασμένου έτους, κατηγορούμενος για διακίνηση ναρκωτικών.
Γιωργος Διακογιαννης / ΑΠΕ
