Σήμερα έκλεισε ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος κύκλος της επαγγελματικής και επιστημονικής μου ζωής. 27 ολόκληρα χρόνια στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας και 32 χρόνια συνολικά στο δημόσιο σύστημα υγείας. Νιώθεις ότι οι λέξεις σου δεν είναι αρκετές. Πως ό,τι κι αν πεις, με όποιο τρόπο και αν το πεις, πάντα θα θέλεις να προσθέσεις κάτι παραπάνω!
Θυμάμαι την πρώτη μου εφημερία, ως Αγροτικός Ιατρός του Α.Ι. Εμπορίου Εορδαίας, στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο την Καθαρά Δευτέρα του 1986, παράρτημα του Μαμάτσειου νοσοκομείου τότε στην Κλινική Μπαλταδώρου. Ολομόναχος να υποδεχθώ, να εξετάσω και να βοηθήσω 70 και πλέον ασθενείς εκείνη την ημέρα. Οι ειδικοί γιατροί μετρημένοι στα δάχτυλα!!. Η εμπειρία μου από την κλινική Κωνσταντινίδη στην Κοζάνη πολύτιμη… Και η επιστροφή μου ως ειδικού Ορθοπαιδικού στην Πτολεμαΐδα τον Νοέμβριο του 1991, ελεύθερος επαγγελματίας για 5 χρόνια και η ένταξή μου στο Μποδοσάκειο νοσοκομείο τον Ιανουάριο του 1997, αποδεχόμενος την πρόσκληση του αείμνηστου Διευθυντή του ορθοπαιδικού τμήματος Κώστα Θεοδωρίδη. Μία αποδοχή που αποτέλεσε στάση ζωής για μένα και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Όλα αυτά τα χρόνια μου εμπιστευτήκατε την υγεία σας, έχοντας εξετάσει δεκάδες χιλιάδες από εσάς, αλλά και έχοντας πραγματοποιήσει περισσότερες από 8.500 χειρουργικές επεμβάσεις από την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και γενικότερα από την Βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα αυτά τα χρόνια εκπαιδεύσαμε και δεκάδες νέους Ιατρούς στην Ορθοπαιδική, οι όποιοι διαπρέπουν στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Με είδατε ως κάτι περισσότερο από ορθοπαιδικό, μου εμπιστευτήκατε γενικότερα την υγεία σας αλλά και τα μυστικά σας, τους φόβους σας, τις στεναχώριες σας. Με πολλούς από σας βρεθήκαμε σε χαρές αλλά και σε λύπες.
Ο Ηρόδοτος έλεγε ότι τα ανθρώπινα πράγματα είναι κύκλος και δεν αφήνει ο Θεός τους ίδιους ανθρώπους να ευτυχούν για πάντα.
Προσωπικά λοιπόν ευτύχησα όλα αυτά τα χρόνια να υπηρετήσω στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο με εξαιρετικούς συνεργάτες, συναδέλφους γιατρούς, νοσηλεύτριες, τραυματιοφορείς, γενικά παραϊατρικό προσωπικό, αλλά και τις Διοικήσεις του νοσοκομείου διαχρονικά.
Είναι γεγονός ότι τα δύο τελευταία χρόνια έγινε μία κοσμογονία στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο, όσο αφορά την ενίσχυση της υλικοτεχνολογικής υποδομής και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, χάρη στην άοκνη προσπάθεια του Διοικητή Σ. Παπασωτηρίου, του τμήματος προμηθειών, της τεχνικής υπηρεσίας και όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Όμως η πανδημία του covid-19 λειτούργησε ως θρυαλλίδα και ανέδειξε όλα τα προβλήματα και τις στρεβλώσεις του ΕΣΥ. Προβλήματα διαχρονικά 40 χρόνων, σχεδόν από ιδρύσεως του. Κανένα σοβαρό σχέδιο ή μάλλον κανένα σχέδιο!!!, με νοσοκομεία να κατασκευάζονται ανεξέλεγκτα, ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε….. κυρίου δημάρχου. Με το σχέδιο όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά να εξαντλείται στην λαϊκιστική φράση “υγεία για τον λαό”, αλλά και τεράστια την ευθύνη των επιστημονικών ενώσεων, των όποιων η πρότασή επίσης εξαντλείτο στην φράση “στελέχωση των νοσοκομείων”!!!. Η πανδημία λοιπόν ανέδειξε την επιτακτική ανάγκη της ριζικής αναμόρφωσης του ΕΣΥ. Θεσμικής αναμόρφωσης και όχι κατασκευής νέων ….ντουβαριών!!!!. Αναντίρρητη ανάγκη να μιλήσουμε για έννοιες , όπως ποιότητα, αξιοκρατία, αξιολόγηση, λογοδοσία και επιτέλους η εργασία στο δημόσιο να γίνει μετρήσιμο μέγεθος και να επιβραβεύεται!! Τεράστια η συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Είναι λοιπόν το τέλος μιας 27χρονης πορείας στο νοσοκομείο, ενός κύκλου που κλείνει υπακούοντας στη νομοτέλεια της φθοράς του χρόνου.
Του πανδαμάτορα χρόνου του…. άχρονου, που τον αντιλαμβανόμαστε, όχι από τους λεπτοδείκτες και τα ημερολόγια, παρά από την φθορά των πραγμάτων, αλλά και από τον γιό μας τον μεγάλο και μικρό, όπως λέει ο στίχος. Αποχωρώ λοιπόν από το Νοσοκομείο που τόσο αγάπησα, που ήταν το δεύτερο σπίτι μου και πολλές φορές γινόταν το πρώτο!!!. Αποχωρώ κουβαλώντας όμορφες αναμνήσεις και εμπειρίες ζωής. Φεύγω αλλά ένα κομμάτι του εαυτού μου θα είναι πάντα ΕΚΕΙ… Ένας κύκλος κλείνει, ένας άλλος ανοίγει με λιγότερη ένταση ..ελπίζω… Θα συνεχίσουμε να είμαστε κοντά, δεν θα χαθούμε, χωρίς διακρίσεις.
Έχοντας ως αρχή σε όλη μου την ζωή την ρήση: «Τον σεβασμό και την εκτίμηση τα εμπνέεις και δεν τα επιβάλεις», θέλω να πιστεύω ότι σε όλη μου την μου διαδρομή, από επιμελητής Β’ μέχρι Διευθυντής, πορεύτηκα με τις αρχές της ισονομίας και της δικαιοσύνης, χωρίς ιδιοτέλεια και υστεροβουλία, ερμηνεύοντας τις περισσότερες φορές το πνεύμα και όχι το γράμμα του νόμου και πάντα υπέρ των συνεργατών και των ασθενών. Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο , πιστεύω ότι τα κατάφερα.
Είχε βεβαίως και δυσκολίες η διαδρομή αυτή, δύστροπους ασθενείς, κακοπροαίρετους συναδέλφους- ευτυχώς ελάχιστοι και εκτός τμήματος- κλπ … Όλα αυτά όμως ξεπερνιούνταν μπροστά στην μεγάλη εικόνα που εξέπεμπε το Ορθοπαιδικό τμήμα.
Και το ορθοπαιδικό τμήμα του νοσοκομείου μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, πέρα από πρόσωπα, που θα συνεχίσει την λαμπρή πορεία του. Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στους εξαιρετικούς συναδέλφους, στο νοσηλευτικό δυναμικό του τμήματος. Θα είμαι πάντοτε αρωγός και στην διάθεσή του Νοσοκομείου.
Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους από τα βάθη της καρδιάς μου για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μου δείξατε!!!!Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου για την άψογη, ισότιμή και ανθρώπινη συνεργασία που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Το μεγαλύτερο όμως ευχαριστώ στην οικογένειά μου που όλα αυτά τα χρόνια με στήριξε. Στάθηκαν δίπλα μου στα δύσκολα. Νιώθω, λοιπόν, ευτυχής και συγκινημένος, που αποχωρώ όπως το φανταζόμουνα: με υγεία πάνω από όλα και το κεφάλι ψηλά!!Τελικά ήταν για εμένα ένα σπουδαίο και ωραίο ταξίδι…. Keep walking!
Πτολεμαΐδα 26 Απριλίου 2022
