Ο τόπος αυτός είναι μοναδικός σε ομορφιά, ιστορία, καλούς ανθρώπους, τοπία και βουνά που μπορείς να περιπλανηθείς ατέλειωτες ώρες, ειδικά με enduro μοτοσυκλέτα.
Άξιοι συνεχιστές της τοπικής εντουροπαράδοσης οι φίλοι μου.
Με κάλεσαν για μια κυριακάτικη βόλτα, λέγοντας μου ότι “δεν θα χάσω”. Όντος το απόλαυσα. Νέα μονοπάτια δουλεμένα και καθαρισμένα από τα χέρια τους. Νέα περάσματα από δάσος δρυός με μοναδικές αναβάσεις και ατέλειωτες καταβάσεις!
Στάση στο χωριό Κρανιώνα, εδώ η ιστορία έχει σταματήσει και υπάρχουν μόνο τα ερείπια των σπιτιών που φωνάζουν από μακρυά ότι κάποια ματωμένα γεγονότα δεν πρέπει να επαναληφθούν, η ιστορία είναι ζωντανή εδώ.
Συνέχεια για το Βίτσι, το βουνό που έμαθα enduro. Ανάβαση διαρκείας και πέρασμα σε δάσος οξιάς με τις πρώτες σταγόνες να μουσκεύουν τα ρούχα μας. Άξιζε τον κόπο!!
Η ομίχλη έκοψε την ταχύτητα μας αλλά η όρεξη δεν μειώθηκε καθόλου, αυτό είναι το enduro που αγάπησα και δεν μετανιώνω.
Κατάβαση προς το χωριό Οξιά με προορισμό την Καστοριά μέσω ενός μονοπατιού που ανοίχτηκε το 1978/9 από τους πρώτους Καστοριανούς αναβάτες.
Καθώς βγαίνουμε από το σύννεφο της ομίχλης η πόλη ξεπροβάλει στον ορίζοντα μας περιτριγυρισμένη από την λίμνη… μαγεία!
Στάση για φωτογραφία και αγνάντι καθώς τα σύννεφα τρέχουν με ταχύτητα αλλάζοντας το τοπίο.
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω την παρέα μου.
Μπάμπη x2, Αλέκο και Τάσο σας ευχαριστώ για την φιλοξενία! 
