Μία δύσκολη σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Προσωπικά πιστεύω ότι θα μας μείνει στην μνήμη σαν η χρονιά της μάσκας και του εμβολίου. Έμειναν οι ενδοσχολικές εξετάσεις που ευτυχώς θα γίνουν πάλι μετά από δύο χρόνια στο ψυγείο. Φυσικά λόγω ανάγκης αν και προσωπικά πίστευα πέρυσι θα μπορούσαν να γίνουν σε κάποια κύρια μαθήματα για να μην χάσουν τα παιδιά την εμπειρία των εξετάσεων.
Η επιστροφή στην ομαλότητα έγινε χάρη στην επιμονή και στο τσαγανό του υπουργείου. Δυστυχώς οι κεντρικοί συνδικαλιστές εγκλωβισμένοι στο παρελθόν είναι συνεχώς στην άρνηση και στο στενό ατομικό συμφέρον των εκπαιδευτικών.
Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί εκπαιδευτικοί αγωνίστηκαν να κρατήσουν όρθια την εκπαίδευση έχοντας οι ίδιοι φόβο για τον κορωνοϊό και την προσωπική τους υγεία.. Δεν ήταν όλοι. Ούτε όμως κανένας .Γι αυτό και οι γενικεύσεις του τύπου. “Οι καθηγητές δεν…δεν…” δεν βοηθούν ούτε προάγουν. Πρέπει να μάθουμε να ανταμείβουμε, να ξεχωρίζουμε και να αναδεικνύουμε- ανταμείβουμε αυτούς που “ματώνουν” στην δουλειά τους.
Η γραφειοκρατία και η ισοπέδωση που έγιναν κάτω από ιδιαίτερες πολιτικές συνθήκες πρέπει να παταχθεί και να παραχωρήσει την θέση της σε πιο ευέλικτες μορφές διοίκησης ,πρόσληψης εκπαιδευτικών, ανάδειξη στελεχών. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται γιατί τα κόμματα έχουν μία δεξαμενή ψήφων που δεν θέλουν να χάσουν γι αυτό και δεν ομονοούν. Δεν συγκλίνουν σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που θα ανταποκρίνεται στην εποχή μας. Παιδεία που θα βοηθά τα παιδιά να βρουν τον δρόμο τους και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο στις απαιτητικές και δύσκολες εποχές που ζούμε.
1 λεπτό ανάγνωση
