Πραγματοποιήθηκε με πλήρη επιτυχία η επίσκεψη μας στην Ιερά Σκήτη Αγίου Νικολάου Αμπελοκήπων . Το ραντεβού μας ήταν στις 10 η ώρα το πρωί στην αντιπροσωπεία της ΤΟΥΟΤΑ. Όλοι τους ήταν εκεί , Άγγλοι στην ώρα.
Ξεκινήσαμε για τον Άγιο και σε δέκα λεπτά περίπου φτάσαμε, μιας και η απόσταση δεν είναι μεγάλη, αλλά και η μισή απόσταση του δρόμου είναι ασφαλτοστρωμένη.
Χωρίς καθυστέρηση αφού παρκάραμε τα αυτοκίνητα, πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στην βάση της σκάλας. Ο καιρός ήταν ιδανικός.
Πρώτος ο Αντώνης, αεικίνητος όπως πάντα , μας άφησε κανά πενηνταριά μέτρα πίσω , καθότι εμείς οι άλλοι, το πηγαίναμε λάου λάου.
Μέχρι να φτάσουμε ήδη είχε ανάψει το καντηλάκι στο εκκλησάκι που βρίσκεται κάτω από τον Άγιο , οι ανάσες μας είχαν μεγαλύτερη ένταση τώρα , αλλά όλα καλά, μέχρι και ο Νίκος που διαμαρτύρονταν τις προηγούμενες ημέρες ότι δεν θα ανέβει, αλλά θα μας περίμενε κάτω, ήταν άψογος στον ρυθμό και στον βηματισμό του!!
Αφού πήραμε τις ανάσες μας αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την σκάλα. Εκατό τριάντα ένα (131) σκαλιά σχεδόν σε κάθετη κλίση, γαντζωμένα στην κυριολεξία στον κάθετο κόκκινο βράχο. Με το που ανεβήκαμε όλοι επάνω στην Σκήτη, ανάψαμε τα κεράκια μας και προσκυνήσαμε τον Άγιο. Φέραμε μαζί μας και ένα μπουκάλι ελαιόλαδο για τα καντήλια , να υπάρχει . Και πάλι ο Αντώνης χωρίς καμία καθυστέρηση ανέλαβε καθήκοντα καντηλανάφτη. Καθότι το έχει το καλάι , έψαχνε φυτιλάκια και δεν μπορούσε να τα βρει . Κάναμε προσπάθεια να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικώς με το επίτροπο Γιώργο αλλά δεν κατέστη δυνατόν.
Προσκύνημα χωρίς να ανάψουν τα καντηλάκια δεν γίνεται και χωρίς άλλη περιστροφή και καθυστέρηση και πάλι ο Αντώνης κατέβηκε τα 131 σκαλιά για να πάρει φυτιλάκια από το εκκλησάκι που είναι ακριβώς από κάτω, του οποίου είχε ανάψει το καντηλάκι πριν ανεβούμε. Ξανανέβηκε τα 131 σκαλιά φέρνοντας μαζί του τα φυτιλάκια (συνολικά 524 σκαλιά). Εδώ είχε τώρα την καθοριστική βοήθεια του Νίκου για το άναμμα των καντηλιών, καθότι ο Νίκος έχει μπόι !!!
Καθώς η Μαίρη έβγαζε φωτογραφίες με το κινητό της και όλοι παρατηρούσαμε την σκήτη και το μαγικό τοπίο , το μόνο που διατάρασσέ την ησυχία ήταν κάποιες γκάλιες που έχουν τις φωλιές μέσα σε τρύπες της σπηλιάς.
Αυτό που νιώσαμε εκείνη την στιγμή ως προσκυνητές μέσα στην σκήτη του Αγίου δεν περιγράφετε εύκολα με λόγια. Δέος, κατάνυξη , άγγιγμα ψυχής…. θαυμασμός!!! Όσοι θέλετε να μάθετε ακριβώς πως αισθανθήκαμε δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τον Άγιο.
Αφού λοιπόν πέρασε το πρώτο τέταρτο παραμονής μας εντός της σκήτης ήρθε η πρώτη έκπληξη από το Γιώργο. Καθότι φαρμακοποιός κάτι περισσότερο ξέρει από εμάς , μας έφερε μπουγάτσα γλυκιά και με σπανάκι. ¨Όσοι ένιωθαν υπογλυκαιμία προτίμησαν την γλυκιά και όσοι ήθελαν να αυξήσουν τον σίδηρο προτίμησαν σπανάκι. Μια χαρά μας ήρθε η μπουγάτσα και ήρθαμε στα ίσια μας!!!
Να ανεβείς επάνω στον Άγιο, στην σκήτη και να μην πιείς καφέ…. εεε δεν γίνεται. Για αυτό φροντίσαμε να φέρουμε μαζί μας σε σακίδιο πλάτης , όλα εκείνα που χρειάζονταν για την παρασκευή ελληνικού καφέ. Η μυρωδιά από το καϊμάκι του καφέ διαχύθηκε εντός της σκήτης , κάθε γουλιά έφτανε μέχρι τις φτέρνες και το τσιγάρο ήταν σκέτη απόλαυση……
Απολαύσαμε κάθε δευτερόλεπτο παραμονή μας επάνω στην σκήτη του Αγίου.
Προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε όσους δεν έχουν επισκεφθεί την Ιερά Σκήτη Αγίου Νικολάου Αμπελόκηπων, να το πράξουν με την πρώτη ευκαιρία!
Ομάδα περιπατητών Καστοριάς 
