Σ᾽ αυτήν την πρώτη εμφάνισή της στη λογοτεχνία, η Καστοριανή Μαρία Πατρώνου συμπαραθέτει δύο εσωτερικούς μονολόγους σαν να ήταν οι δύο εναλλασσόμενες όψεις της ίδιας βαθύτερης παραδοχής για τον κόσμο: τον «Μονόλογο ενός άνδρα (πριν τον επινοημένο θάνατό του)» και τον «Μονόλογο μιας γυναίκας (πριν τον φόνο του άνδρα της)».
Οι δύο μονόλογοι, σαν να έλκονται προς το ίδιο βαρυτικό κέντρο, κινούνται πάνω από το «αφώτιστο σημείο του κόσμου», όχι για να το φωτίσουν αλλά για να αποδεχτούν τη σιωπή του.
Ισορροπώντας αβίαστα ανάμεσα στον δωρικό λυρισμό και την απαραμύθητη ακριβολογία, η Πατρώνου σχεδιάζει ένα ψυχικό τοπίο παράξενο όσο και οικείο, ιδιαίτερο όσο και του καθενός.
Είμαι εδώ, πάνω σε μια ξύλινη σχεδία. Την έφτιαξα με τα άτεχνα, τα αδέξια, τα άτολμα, τα δειλά χέρια μου, τα χέρια μου που τα μισώ, γιατί δεν άρπαξαν τη ζωή, μα που τώρα τα σέβομαι, γιατί υπάκουσαν στις εντολές μου. Και έφτιαξαν αυτήν τη σχεδία. Αυτό ήθελα. Το πιο απλό.
Το υποτυπώδες. Ένα σχεδόν που έγινε γένους θηλυκού. Όχι κάτι άλλο. Μια σχεδία.
Μόλις κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου:
Μαρία Πατρώνου
Το αφώτιστο σημείο του κόσμου: Δύο μονόλογοι
Θεσσαλονίκη 2022
40 σελ.
40 σελ.
[ ζωγραφική εξωφύλλου: Ευανθία Τσαντίλα
σύνθεση εξωφύλλου: Άρις Γεωργίου ]
Η Μαρία Πατρώνου γεννήθηκε το 1965. Μεγάλωσε στην Καστοριά. Σπούδασε φιλολογία στο Α.Π.Θ. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
