Στο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής στην Πάτρα (πρόσφυγες 1922-2022)
– Από που’ σαι ρε φίλε…
– Απ’ την Χρούπιστα!
– Και τόσο πλατύ χαμόγελο για την Χρούπιστα
– Μπορώ και παραπάνω…
Μία πραγματικά όμορφη καλλιτεχνική κίνηση από πλευράς Δήμου να αφήσει στην αιωνιότητα φτιαγμένους από πέτρα τούς ανθρώπους πού ‘’ περπατάνε χωρίς πατρίδα ‘’ .
Δέκα καλλιτέχνες γλύπτες από Ελλάδα , Αλβανία, Αρμενία , Συρία και Τουρκία , δίνουν ζωή στο άψυχο μάρμαρο προσπαθώντας να εκφράσουν τον πόνο της προσφυγιάς με την σμίλη τους.
Εκεί λοιπόν συνάντησα τον Παναγιώτη Λάμπρου, τον δικό μας Παναγιώτη απ’ το Άργος Ορεστικό να κόβει ανελέητα την πέτρα με τον τροχό λες και ήθελε να κόψει την προσφυγιά μια για πάντα. Αισθάνθηκα ιδιαίτερη τιμή και για τις δύο πατρίδες μου και για την οργάνωση αλλά και για τον Παναγιώτη πού ξεχώριζε στα μάτια μου. Ο Παναγιώτης μεγάλωσε στο Άργος Ορεστικό όπου και το επισκέπτεται συχνά. Η καλλιτεχνική του φύση τον οδήγησε σε μαρμαρονήσι του Αιγαίου να ζήσει την πέτρα, και από εκεί στην καλών τεχνών να φτάσει σήμερα ένας επώνυμος γλύπτης με δεκάδες αναγνωρισμένες δουλειές. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα μεταξύ ‘’ σμίλης και σφύρας ‘’…
Παναγιώτη μπράβο, μας κάνεις περήφανους!
Παναγιώτη μπράβο, μας κάνεις περήφανους!
Υ.Γ.: Και η Καστοριά θα μπορούσε να διοργανώσει κάτι ανάλογο με έργα πού θα έχουν θέμα την λίμνη και να κοσμούν την παραλίμνια είσοδος της πόλης…. Μια ιδέα του Παναγιώτη Λάμπρου.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
