Είμαι στη δουλειά λοιπόν και κάνω τον τροχονόμο στους πελάτες που θέλουν επειγόντως να πάρουν παπούτσια. Βάζω μέσα πιστοποιητικό και ταυτότητα και εννοείται, μάσκα. Διώχνω και μαλώνω με εκείνους που δεν έχουν, έστω ένα από τα παραπάνω. Νομίζουν μάλλον πως έχω κάτι προσωπικό μαζί τους ή πως μου ανήκει το μαγαζάκι και δεν γουστάρω να τους βάλω μέσα.
Σιχαινόμουν τον εαυτό μου ως συνήθως μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται η συνάδελφος και φίλη Βαλ να μου δείξει το μήνυμα που μόλις της είχε στείλει η μητέρα της. Χαμογελούσε σχεδόν συγκινημένη. Το μήνυμα έγραφε κάτι του στυλ “εύχομαι αυτή η όμορφη μέρα να ξεκίνησε για σένα με ένα υπέροχο καφεδάκι. Καλό υπόλοιπο να έχεις.” Κάτι τέτοιο. Η μαμά Αριστουλα κατάφερε να συγκινήσει και μένα. Αυτά τα απλά είναι που πάντα με γοήτευαν.
Το σκεφτόμουν σε όλη τη βάρδια μου το μήνυμα. Και κάποια στιγμή άρχισα να τραγουδάω ένα ρεφρέν άγνωστο. Το ρεφρέν του “Καφέ”. Και αναρωτιόμουν από μέσα μου τι διάολο λέω; Τι Ρυθμός είναι αυτός;
Όταν το πήρα είδηση τι διάολο είναι, γέλασα μόνος μου. Οκ. Χρειάζομαι συνοδοιπόρο που το κατέχει. Κι εκεί μπαίνει στην ιστορία ο Κιοσσές. Και ναι, το κατέχει το άθλημα και τον ευχαριστώ κι εδώ δημόσια.
Μπορεί να μοιάζει με ερωτικό τραγούδι αλλά δεν είναι. Αυτό το κομμάτι είναι για το γιο μου. Για πιο μετά. Για τότε που θα καταλάβει αυτή την αγάπη.
“Είναι όλα αυτά που θέλει να πει η κα. Αριστο;yλα στη μικρή της Βαλέρια σήμερα. Είναι όλα αυτά που θέλω να πω στο μικρό Ιάσονα αύριο.”
Aπό το δίσκο “Ο Μαρσύας εάν κέρδιζε” (2022)
“Ο καφές”
Στίχοι : Κόμης Χ
Μουσική : Κόμης Χ, Δημήτρης Κιοσσές, Σωτήρης Νούκας.
Ερμηνεία : Κόμης Χ
Μίξη/Μάστερ: Σωτήρης Νούκας @Underground studios Θεσσαλονικη
