Καστοριά

Αφιέρωμα στην αδελφική μου φίλη Ειρήνη Οικονομίδου

Με πόνο ψυχής και ματιά γεμάτα δάκρυα σε αποχαιρέτησα νοερά για το αιώνιο ταξίδι σου, αφού λόγοι υγείας δεν μου επέτρεψαν να παρευρεθώ στον τελευταίο ασπασμό σου.

Ειρήνη μου, ήταν μια φιλία αληθινή και μια αγάπη ειλικρινής που μας έφερε κοντά από τα σχολικά μας χρόνια και αυτό συνεχίστηκε σε όλη τη μετέπειτα ζωή μας και όταν ακόμη κάναμε οικογένειες και περνούσαμε πολλές όμορφες μέρες μαζί σε ταξίδια και πολυήμερες διακοπές, βλέποντας ότι αυτή η αγάπη είχε περάσει και στα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών μας. Οι αξέχαστες αυτές στιγμές αποτυπώνονταν και στις πολλές φωτογραφίες που βγάζαμε κάθε χρόνο. Αυτό οφειλόταν στον καλοσυνάτο και ευχάριστο χαρακτήρα που είχατε τόσο εσύ, όσο και ο αγαπημένος μας Ντούλης, που έφυγε πριν από ένα χρόνο από τη ζωή.

Κάποτε όμως τελειώνουν όλα τα ωραία, όταν αναγκαστήκατε να μετακομίσετε στη Θεσσαλονίκη για να βρίσκεστε κοντά στα αγαπημένα σας παιδιά, τον Νίκο και τη Μαρία, τα οποία εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τις σπουδές τους. Τότε, άρχισαν οι τηλεφωνικές καθημερινές σχεδόν επαφές μας, που μας έδιναν την ψευδαίσθηση ότι συνεχίσαμε τη ζωντανή επικοινωνία μας. Όμως, τα χρόνια περνούσαν και το μόνο που μας έμενε ήταν να βλέπουμε με νοσταλγία τα άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες και φέρνοντάς μας τις παλιές αναμνήσεις.

Δυστυχώς, σε διάστημα ενός μόλις χρόνου θρηνήσαμε πρώτα την απώλεια του αγαπημένου μας Ντούλη, στη συνέχεια, του πολυαγαπημένου μου Λεωνίδα, ώσπου πριν λίγες μέρες έπεσε σαν κεραυνός η είδηση του αιφνίδιου χαμού σου, αγαπημένη μου Ειρήνη συμπληρώνοντας την πίκρα της ψυχής μου.

Αυτή την ώρα, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω ότι υπήρξες από τα ιδρυτικά μέλη του τμήματος του Ερυθρού Σταυρού στην Καστοριά, όπου μαζί με τον αξέχαστο γιατρό Βασίλη Σεκουλίδη, δημιουργήσατε παράλληλα και ένα πρότυπο ιατρείου στο οποίο αφιερώσατε πολλές ώρες της ζωής σας για πολλά χρόνια, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες σε όσους είχαν ανάγκη από αυτό. Θυμάμαι επίσης, ότι όταν έφυγες για τη Θεσσαλονίκη για να μη μείνει η θέση σου κενή μου πρότεινες να μπω εγώ στο διοικητικό συμβούλιο, πράγμα που δέχτηκα ευχαρίστως, γιατί έδειξες για άλλη μια φορά την αγάπη και την εκτίμηση στο πρόσωπό μου.

Φίλη μου αγαπημένη, θέλω να σε βεβαιώσω ότι η απουσία σου από αυτή την πρόσκαιρη ζωή δε σηματοδοτεί και το τέλος, ιδίως για αυτούς που αφήνει ανεξίτηλο στίγμα το πέρασμά τους, πρώτα γιατί με τον Ντούλη αφήνετε δύο υπέροχα παιδιά να συνεχίσουν το έργο γονιών που τους δίδαξαν με τη ζωή τους την αγάπη στον πλησίον, την αθόρυβη προσφορά βοήθειας στον συνάνθρωπο και προπάντων την εντιμότητα από όποια θέση προσφοράς και αν πέρασαν. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά είναι τα μοναδικά πράγματα που μας συνοδεύουν μετά την αναχώρησή μας από αυτή τη ζωή.

Θα προσθέσω επιπλέον και τη μεγάλη αγάπη σας για την γενέτειρα, την Καστοριά μας που δεν έπαψε το ενδιαφέρον σας για αυτήν καθημερινά αφού αναγκαστικά την αποχωριστήκατε τα τελευταία χρόνια. Όμως, η Καστοριά και οι πολλοί φίλοι που αφήσατε δε θα σας ξεχάσουν. Η παρουσία σας θα συνεχιστεί μέσω των εκλεκτών σας παιδιών και εγγονών, που σας λάτρευαν και έκαναν το παν για να σας έχουν όσο γίνεται περισσότερο κοντά τους. Όμως, δεν είναι στο χέρι μας η ώρα του δύσκολου αποχωρισμού. Εύχομαι, ο Κύριος να σας έχει έτοιμη μια θέση κοντά του, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της επίγειας ζωής για τους σωστούς ανθρώπους και καλούς Χριστιανούς. Και αυτό το γνώρισμα το είχατε σε όλη τη ζωή σας πάντοτε με πόλη σεμνότητα.

Πάντα θα σε θυμάμαι, αξέχαστη και ακριβή φίλη μου Ειρήνη και πάντα θα σε μνημονεύω.

Αθηνά Λεωνίδα Γιοβανοπούλου

Back to top button