Η Ραμπέα Ιατρίδου συμμετείχε στο Trimore στην κατηγορία “Braves”, δηλαδή έλαβε μέρος σε όλα τα αγωνίσματα του διημέρου, σε μια δοκιμασία σωματικής και ψυχικής δύναμης για τους πολύ προπονημένους ή τους πολύ τρελούς!
Αυτή τη φορά η ερώτηση “γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;” είχε ήδη έτοιμη την απάντηση, την είχε ήδη από την εγγραφή, όταν το χέρι σκάλωσε στην επιλογή “Braves” με όλα τα αγωνίσματα του διημέρου, σε μια δοκιμασία σωματικής και ψυχικής δύναμης για τους πολύ προπονημένους ή τους πολύ τρελούς (2,5km Open Water + 8km Trail Run + Olympic Distance Triathlon).
Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου να κάνει στροφή σε κάτι άλλο ή σε τίποτα και να ταξιδέψω ως θεατής ή εθελόντρια..
Δε συνέβη. Η σύνδεση του αγώνα της Καστοριάς με τον αγώνα που ξεκίνησε ο πατέρας μου πριν λίγους μήνες είχε κλειδώσει με τόσο έντονο συμβολισμό που γέμισα το αμάξι με ότι βρήκα μπροστά μου και ξεκίνησα.
Είσαι εντελώς απροετοίμαστη έλεγα μέσα μου, έχεις κάνει σκόρπιες έξι προπονήσεις. Ναι αλλά και ο καρκίνος απροειδοποίητα ήρθε, δεν είπε στον Μητσάρα να κάνει προετοιμασία και να τον περιμένει. Δεν θα αντέξεις, συνέχιζα να λέω, αποχωρίστηκες τα σιδεράκια σου μόλις πέντε μήνες πριν και το κουτσό είναι ακόμα λίγο κουτσό και φλερτάρει όλη μέρα με τις κράμπες. Θα αντέξω απάντησα όπως αντέχει ο Μητσούλης τις καθημερινές του θεραπείες και τις παρενέργειες και τα φάρμακα.
Έχεις μόνο ψυχολογία είπα, δε φτάνει. Φτάνει, απάντησα. Το βλέπω κάθε μέρα που μιλάω μαζί του, το είδα όταν όλοι σπάσαμε στο άκουσμα της διάγνωσης και αυτός σοβαρός και ψύχραιμος είπε μόνο “πότε ξεκινάμε τη μάχη;” Ο γενναίος μας, ο brave πατέρας μου θα είναι ατελείωτο είπα στο τέλος. Ναι ατελείωτη ήταν και αυτή η λίστα με τις ακτινοθεραπείες και τις χημειοθεραπείες που απλώθηκαν στο ημερολόγιο ως το τέλος του Ιούλη..
Δεν υποτιμώ την αξία της προπόνησης και της προετοιμασίας. Το αντίθετο, μακάρι να ήμουν προετοιμασμένη. Βασανίστηκα δυο ημέρες, κολύμπησα, σκαρφάλωσα, έτρεξα και στο τέλος της πρώτης ημέρας ήμουν ήδη κουρέλι. Υποχρέωσα το κουτσό να μπει σε μονοπάτι, σε σκληρό τερέν, να ξαναβάλει κουμπωτά, να κάνει ξανά ποδήλατο. Την δεύτερη ημέρα δε σκέφτηκα καθόλου τον αγώνα για να μη δειλιάσω. Αλλά ήρθαν οι στιγμές που φοβήθηκα και ήταν πολλές και ήρθε η στιγμή που ντράπηκα και ήταν τόση η ντροπή μου, που είχα σκύψει το κεφάλι και το σήκωνα μόνο για να πω ευχαριστώ. Ντράπηκα που ήμουν τελευταία, που δεν μπορούσα να πάω πιο γρήγορα, που δεν είχα δυνάμεις, γνώση, τρόπο για να το κάνω καλύτερα, που οι εθελοντές στεκόντουσαν στον ήλιο στις διασταυρώσεις, που περίμενε ο χρονομέτρης το πέρασμα μου για να μαζέψει.
Η διοργάνωση όμως δεν αγνόησε τον τελευταίο, δεν βιάστηκε να προχωρήσει στις απονομές, δεν κατσούφιασε στα πόστα της διαδρομής, δε σκέφτηκε την ολοκλήρωση και την επιστροφή αλλά στράφηκε σε έναν άνθρωπο. Τον εντόπισε, τον διάβασε, τον ενθάρρυνε, του μίλησε, τον καθησύχασε, τον χειροκρότησε, του φώναξε να σηκώσει το κεφάλι και να συνεχίσει
Και έζησα μέσα από την προσπάθεια μου να δείξω στον πατέρα μου πόσο γενναίο τον βλέπω σε έναν δικό μας συμβολισμό, τον πιο τιμητικό τερματισμό της ζωής μου και έγινε τότε η ντροπή τεράστια τιμή και η τιμή αθλητική γιορτή!
Ανοίγω μια τεράστια αγκαλιά να χωρέσει μέσα τις αγάπες μου στο σπίτι και τις αγάπες μου που ήρθαν να είναι κοντά μου, τον απίστευτο Γιώργος Χανούμης που με συνόδευσε από το 2ο lap του ποδηλάτου, στη ζώνη αλλαγής και στο τρέξιμο έτοιμος να παρέμβει όταν έβλεπε πως ξεμένω από δυνάμεις και ως τον τερματισμό με κόρνες και φωνές! Την Γκρέτα Λυμπεροπούλου που έπλεξε εγκώμιο για την αθλητική μου καριέρα με τον πιο συγκινητικό τρόπο, τον Κωνσταντίνο Μητρόπαπα για την ποιότητα και την παιδεία που διδάσκει μέσα από τις διοργανώσεις της TriMore Sport Events και τιμά κάθε μία συμμετοχή και κάθε μία προσπάθεια, τους μπρεβετάδες της πόλης μου και ιδιαίτερα τον φίλο Δημήτρης Βασιλείου, τους συναθλητές και τις συναθλήτριες και όλους τους εθελοντές για την αγάπη και το χειροκρότημα τους και τους κατοίκους που μποτιλιαρισμένοι από τα παράθυρά τους φώναζαν ενθαρρυντικά λόγια και ευχές!
Ήταν ο αγώνας της ζωής μου!
Ρομίνα-Κατερίνα Μπερέτα σε ευχαριστώ για τη φιλία σου και για αυτό το υπέροχο βίντεο.
Μητσούλη μου η μεταλλιάρα The Braves θα παραδοθεί στα χέρια σου
