Τη Flyland– Aeroclub την ανακάλυψα τυχαία, σε μια ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και αφού αναρωτήθηκα αν «γίνονται τέτοια πράγματα στην Καστοριά;», συνειδητοποίησα ότι δε θα έβγαινε εύκολα από το μυαλό μου η ιδέα μιας…πτήσης
Της Χρυσούλας Κυρατζή
Επικοινώνησα, με τον υπεύθυνο Γιώργο Αλεξόπουλο και πήρα τις πρώτες πληροφορίες που όχι μόνο δε με αποθάρρυναν, αλλά, αντιθέτως, μου δυνάμωσαν την επιθυμία για αυτή τη μοναδική αερο-εμπειρία.
Το ραντεβού κλείστηκε, λοιπόν, για το πρωινό του Σαββάτου. Λίγο μετά τις 10, σε ένα χωράφι πριν το Μαυροχώρι, ένα περίεργο όχημα και ένα τεράστιο κόκκινο αλεξίπτωτο (δεν είμαι σίγουρη για τις ορολογίες, ζητώ προκαταβολικά την κατανόηση),είχαν πάρει θέση για την απογείωση.
Παρέδωσα κινητό, καφέ, μηχανή στην Ελένη και άρχισα να ζω την στιγμή.
Η διαδικασία, αρκετά απλή. Φορέσαμε τα κράνη μας με την ενδοεπικοινωνία, πήραμε θέση – ο Γιώργος ως χειριστής πίσω κι εγώ μπροστά – και φυσικά δεθήκαμε, γιατί η ασφάλεια είναι το νο1. Χωρίς να προλάβω να πολυσκεφτώ τι πάω να κάνω, η μηχανή πήρε μπρος.
Μια σύντομη πορεία με αυξημένη ταχύτητα στα χόρτα, για την απογείωση και δεν κατάλαβα πότε δεν πατούσαν, πια, οι ρόδες στο έδαφος. Σε δευτερόλεπτα είχαμε φτάσει σε αρκετά μεγάλο ύψος. Για να είμαι πιο συγκεκριμένη, νόμιζα ότι έβλεπα ένα σκουπίδι (ίσως μια μεγάλη συσκευασία) να επιπλέει στη λίμνη, όμως με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι ήταν ένα μπλε καστοριανό καράβι με τον βαρκάρη επάνω να μαζεύει τα δίχτυα δίπλα στην όχθη.
Ακολουθήσαμε μια διαδρομή που όλοι έχουμε ακολουθήσει εκατοντάδες φορές από τον δρόμο, όμως από αέρος ήταν σα να την έβλεπα για πρώτη φορά. Ακόμα και την ίδια τη λίμνη.
Η αναπαράσταση του Λιμναίου οικισμού, το γκρεμισμένο ξενοδοχείο Τσάμης, το ξενοδοχείο Limneon με την πισίνα σε λειτουργία, η κίνηση στην «Πέτρα», το ΔΗΝΑΚ, το ναυάγιο (σήμα κατατεθέν της πόλης) στη στεριά – Orestias Cruises, οι αγώνες στο γήπεδο Beach Volley, η Λεωφόρος των Κύκνων, η Σοφία στο κιόσκι να μην σταματάει να χαιρετάει, η λίμνη, τα χόρτα της λίμνης, οι πάπιες να κολυμπάνε σε σειρά, τα πτηνά να δροσίζονται στα νερά της Ορεστιάδας, οι γεμάτες καφετέριες της Μ. Αλεξάνδρου, η γέφυρα του Σταυρού, το αναψυκτήριο στο Ντολτσό, ακόμα περισσότερη λίμνη, οι σκεπές και τα διαμερίσματα της πόλης, τα βλέμματα περιπατητών στην παραλία…
Μετά, το ύψος που πήρε το paratrike μας, τα έκανε όλα αυτά να φαίνονται ως ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό από γνώριμες αλλά τόσο διαφορετικές εικόνες.
Η θέα από εκεί ψηλά σου κόβει την ανάσα. Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς πού βρίσκεσαι, ότι δεν υπάρχει παράθυρο και πόρτα δίπλα σου, ότι χαίρεσαι που δεν έφαγες τίποτα πριν την πτήση, παρά μόνο λίγες γουλιές καφέ. Η Καστοριά εκθαμβωτική. Σκέφτηκα ότι η δραστηριότητα αυτή δε θα είχε την ίδια ομορφιά και αξία σε άλλη πόλη, όπως πχ η Κοζάνη.
Μισή ώρα στο αέρα που, όμως, μεταφράζεται ως μία τεράστια εμπειρία ζωής. Με το κόστος της πτήσης σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να γιορτάσω τα γενέθλιά μου σε ένα νυχτερινό κέντρο ή να απολαύσω ένα γεύμα πολυτελείας. Όμως, όσα μου άφησε η σημερινή απόφαση ξέρω ότι θα με συντροφεύουν για πάντα. Είναι από αυτές τις επενδύσεις που κάνεις και που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το κάνεις εκείνη την στιγμή ή αναβάλλεις για αργότερα.
Γιατί αυτό που μένει στη ζωή, τελικά, είναι οι όμορφες εμπειρίες με ωραίους ανθρώπους γύρω μας. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, θα νιώσουμε καλύτερα και δε θα αφήσουμε τις ευκαιρίες να φύγουν από δίπλα μας.
Η πτήση πάνω από τη λίμνη, η απίστευτη θέα της Καστοριάς που θαυμάσαμε σήμερα, είναι κάτι που η τεχνολογία δεν μπορεί να αποτυπώσει ακόμα. Προσωπικά, ένιωσα ότι ήμουν το drone εκείνο που καταγράφει κι εμείς θαυμάζουμε, συνήθως, τις εικόνες που μας δίνει.
Τα συναισθήματα απερίγραπτα. Η ανησυχία και η ανασφάλεια, ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, όσο κι αν δεν το πιστεύετε. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και σύμφωνα με τον Γιώργο η πτήση μας θεωρείται καλή. Οι αναταράξεις λιγοστές. Πιο δύσκολες στιγμές η απογείωση και η προσγείωση. Ένα μπουφάν χρήσιμο γιατί φυσάει, όπως πιστεύω ότι φυσάει σε μια μηχανή που τρέχει…
Αν αποφασίσετε να χαρίσετε κι εσείς στον εαυτό σας την εμπειρία αυτή, ρωτήστε κάθε λεπτομέρεια που σας απασχολεί στον υπεύθυνο. Η ασφάλεια είναι το Α και το Ω..η απόλαυση δεδομένη.
Για όσους αναρωτηθούν…μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να πέσετε από εκεί ψηλά, παρά μόνο να θαυμάσετε.
Θεωρώ ότι είναι ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα του τουριστικού προϊόντος της περιοχής και μάλιστα δυνατό. Μόλις βρει το target group του, θα έχει όλη την επιτυχία που του αξίζει.
Ο δρόμος από το θέλω να κάνω κάτι και τελικά να το κάνω, είναι πιο απλός από όσο φανταζόμαστε. Ζήστε, νιώστε, απολαύστε, πετάξτε…
Φωτογραφίες και video από την αξέχαστη εμπειρία:
Φτάνοντας λίγο έξω από το Μαυροχώρι…
Έτοιμοι για απογείωση.
Η Ελένη φωτογραφίζει…
Bye bye….απογειωθήκαμε!
Εντυπωσιακό…
Η θέα από εκεί ψηλά σου κόβει την ανάσα. Αναρωτιέσαι αν ζεις μια εμπειρία VR ή είναι αληθινό τοπίο…
Τις λεπτομέρειες που βλέπεις από αυτό το ύψος, μάλλον δεν τις έχεις φανταστεί…
Από μια ταράτσα λογικά τώρα θα χαιρετά η μαμά, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω το σπίτι….
Όλα φαίνονται όμορφα από εδώ ψηλά….
30′ μετά είναι Ώρα για προσγείωση… Η Ελένη είναι εκεί και καταγράφει…
Η μελλοντική επιβάτης που ήρθε μέχρι να κατεβούμε, μάζεψε λουλουδάκια κι έκανε το χαμόγελό και τον ενθουσιασμό μου ακόμα μεγαλύτερο….
Ήταν απλά μια αξέχαστη εμπειρία ζωής.
Η λίμνη μας, η πόλη μας είτε από ψηλά, είτε από μέσα (έρχεται kayak season 😉 ) είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Τέτοιες βιωματικές εμπειρίες κάνουν το Brandname «Καστοριά» δυνατό και ξεχωριστό.
Ποιος είπε ότι το Καλοκαίρι στην -χωρίς θάλασσα- περιοχή μας είναι βαρετό;
Στο video το 1/3 της βόλτας:
