Η σχέση μας άρχισε όταν τον κάλεσα να έρθει να μιλήσει στο «ανοιχτό πανεπιστήμιο» που οργάνωνα στην Κορησό από το 2003
Τον Ηλία Νικολακόπουλο τον γνώρισα όταν ήμουν 20 χρονών. Τον είχα καθηγητή στο τμήμα πολιτικών επιστημών και δημόσιας διοίκησης του ΕΚΠΑ. Η σχέση μας όμως άρχισε όταν τον κάλεσα να έρθει να μιλήσει στο «ανοιχτό πανεπιστήμιο» που οργάνωνα στην Κορησό της Καστοριάς από το 2003. Έκτοτε ήρθε πολλές φορές για ομιλίες στην Καστοριά και στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης για το οποίο πάντα έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν στην τριμελή επιτροπή του διδακτορικού μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συνάντησή μας σε ένα συνέδριο στο Μονοδένδρι που με μία φράση του ξεκλείδωσε το μυαλό μου και ξεμπλόκαρε την πορεία της εκπόνησης της διατριβής μου: «Και θα δεις χωριό-χωριό τι ψηφίζουν οι άνθρωποι».
Βάδισα στα χνάρια του (ακολουθώντας τη μεθοδολογία από το σπουδαίο του βιβλίο «Η κακεχτική δημοκρατία») στην προσπάθειά μου να κατανοήσω τον τρόπο που νοηματοδοτούσαν τον εαυτό τους και τον κόσμο οι κάτοικοι της Μακεδονίας. Του έστελνα με μέιλ μέρη της διατριβής μου και σε ελάχιστες μέρες ερχόταν πίσω με κούριερ εκτυπωμένα και με τα σχόλια του επάνω.
Το καλύτερο βραβείο που έχω πάρει μέχρι τώρα για τη δουλειά μου ήταν το σχόλιό του αφού διάβασε τη διατριβή μου: «Επιτέλους τώρα κατάλαβα τι συνέβη με τους σλαβόφωνους».
Το καλύτερο βραβείο που έχω πάρει μέχρι τώρα για τη δουλειά μου ήταν το σχόλιό του αφού διάβασε τη διατριβή μου: «Επιτέλους τώρα κατάλαβα τι συνέβη με τους σλαβόφωνους».
Αν και είναι περισσότερο γνωστός ως εκλογολόγος το πραγματικό του πάθος ήταν η Ιστορία και κατάφερε να μας πει πολλά για το πρόσφατο παρελθόν αξιοποιώντας τη μελέτη των εκλογικών αποτελεσμάτων σε συνδυασμό με άλλες ιστορικές πηγές (τοπικός τύπος, προφορικές μαρτυρίες, αρχεία πολιτευτών κ.α.). Ο «προφήτης Ηλίας» όπως τον έλεγαν κάποιοι φίλοι μου ήταν άνθρωπος με εκπληκτική μνήμη, οξυδερκέστατο μυαλό και εξαιρετική κριτική σκέψη. Πάντα απολάμβανα τις συναντήσεις και τις συζητήσεις μας. Τον θεωρούσα πρότυπο στον τρόπο διαχείρισης των διαφωνιών. Ποτέ δεν πρόσβαλε κανέναν. Πάντα με στοιχεία και επιχειρήματα. Εκτός από μένα ξέρω πολλούς ανθρώπους που ωφελήθηκαν από το έργο του και την προσωπικότητά του.
Το σοκ και η θλίψη είναι τεράστια. Μεγάλη η απώλειά του και ένα «αίσθημα ορφάνιας» όπως μου είπε πριν λίγο και ένας άλλος μαθητής του ο Παναγιώτης Κουστένης. Μικρή η παρηγοριά το ότι έφυγε χωρίς να υποφέρει και μέσα στη θάλασσα που τόσο πολύ αγαπούσε.
Ραϋμόνδος Αλβανός
Ραϋμόνδος Αλβανός
