Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι η προχθεσινή προβολή του ντοκιμαντέρ του κ. Σπύρου Αναγνώστου, « Η μέρα που σώπασαν τα πουλιά». Μία αξιόλογη προσπάθεια με πολύ αγάπη και μεράκι. Είναι αυτονόητα τα συγχαρητήρια στους συντελεστές του και στον κόσμο για την συμπαράσταση.
Βλέποντας το ντοκιμαντέρ ο νους μου πήγε και φαντάζομαι και σε άλλους στην δική του οικογενειακή τραγωδία. Θυμήθηκα έντονα τον παππού μου να μην μπορεί να μιλήσει για την μικρασιατική καταστροφή. Υπηρετώντας στον Ελληνικό στρατό βρέθηκε αβοήθητος στα βάθη της Τουρκίας και το μόνο που έλεγε επίμονα ήταν η πορεία ήταν μαρτύριο και έτρεχαν σε κήπους και μποστάνια να κλέψουν κάτι. Κατόπιν σταματούσε την συζήτηση. Δεν ήθελε να τα θυμάται. Επίσης για το κάψιμο του σπιτιού τους που έγινε στον εμφύλιο πόλεμο όταν είχαν μεταφερθεί στην Μεσοποταμία.
Θα ήθελα πολύ να τα είχα βιντεοσκοπήσει και εγώ. Έτσι για να τα βλέπω τώρα και να μείνουν σαν οικογενειακό κειμήλιο. Όμως θυμάμαι έντονα ότι δεν πολύ ήθελε να μιλάει για αυτά και άλλα γεγονότα. Στον εμφύλιο π.χ. είχε γιο στον στρατό και γαμπρό αντάρτη και κατόπιν κόρη εγγόνια στην Τσεχία!!Στεναχωριόταν όταν άνοιγε η παραμικρή συζήτηση. Δεν θυμάμαι να είχε καμία εμπάθεια παρά μόνο αποστροφή για τα γεγονότα. Σαν να ήθελε να τα διαγράψει να τα κρύψει κάπου βαθιά στην μνήμη του!!
Πιστεύω ότι λίγο πολύ όλες οι οικογένειες είχαν λίγο πολύ την δική τους «μαύρη ιστορία». Βέβαια δεν υπάρχει σύγκριση με την σφαγή της Κλεισούρας! Αποφεύγουν όμως να τα αναφέρουν .Γιατί απλά δεν είναι ευχάριστη η συζήτηση, φέρνει αυτόματα στο μυαλό εικόνες και αρνητικά συναισθήματα και φυσικά δεν βοηθά να τα ξεχάσουν. Και εδώ μπαίνει το δίλημμα. Πρέπει αυτά να συζητιούνται ή να αφήσουμε την λήθη να τα θολώσει και σιγά σιγά να πάψουν να μας απασχολούν ;Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ούτε και απόλυτη .Μαύρο άσπρο.
Από την ενεργή συμμετοχή μου στα κοινά ανακάλυψα ότι κάποια τέτοια γεγονότα καθόρισαν την πολιτική στάση οικογενειών, «έβαψαν» την ψυχή κάποιων, εμπόδισαν γάμους φιλίες. Επομένως η δοσολογία είναι το ζητούμενο .Ναι στην μνήμη όχι στην επίμονα επαναλαμβανόμενη εξιστόρηση. Προσοχή στο ύφος ,τον τρόπος της εξιστόρησης και κυρίως η αποστασιοποίηση από μία εκδοχή και η παρουσίαση αντικειμενικά των γεγονότων. Κάποιος Κλεισουριώτης μου εξιστόρησε μια άλλη εκδοχή για τα αίτια της σφαγής της Κλεισούρας. Από μόνος του και στα βαθιά γεράματα ήθελε να τα βγάλει από μέσα του. Τον είπα ότι το άκουσα αλλά δεν έχω την γνώση και τις ικανότητες να τα παρουσιάσω γιατί αυτό δεν είναι εύκολο για μένα.Είναι δουλειά ιστορικών!.
Το ντοκιμαντέρ που είδαμε, ευτυχώς παρουσιάζονται με διαφορετικό τρόπο πρωτότυπο τρόπο τα γεγονότα ,δείχνοντας την αγάπη του Σπύρου προς την γιαγιά να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Είθε να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια μακριά από εμπάθειες και μη εγωιστική ,μονομερή άποψη-ανάλυση γεγονότων.
Οι λαοί, κοινωνίες και άτομα που δεν ξέρουν ιστορία κάποια στιγμή το πληρώνουν. Εξ ίσου όμως το πληρώνουν και αυτοί που κολλούν σε αυτήν. Παράδειγμα η Αμερική και Αυστραλία που έδωσαν την δυνατότητα σε πολλούς μετανάστες να ξεχάσουν τέτοιες καταστάσεις και να ζήσουν χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος δημιουργώντας χτίζοντας μια νέα ζωή.
Με πολύ μεγάλη προσέλευση κόσμου η έναρξη του “Φεστιβάλ της Αυλής” (φωτογραφίες)
