Η Μητέρα Γη, η φύση που μας μεγαλώνει και θρέφει τις ανάγκες μας ξετυλίγεται μπροστά για να τους αποκαλύψει τα μυστικά της
Κλείνει η αυλαία…
«Το δάκρυ του Ουρανού πάνω στην Γη»
13 χλμ νυκτερινός αγώνας στον Γράμμο
Ανησυχία, άγχος, περισυλλογή, αγωνία, ανυπομονησία, προσμονή…
Συναισθήματα κατακλύζουν όλους, όσοι είναι στην γραμμή εκκίνησης,
έτοιμοι να γνωρίσουν το ιστορικό βουνό, που τους δέχεται
δείχνοντας ένα άλλο του πρόσωπο…
Η Μητέρα Γη, η φύση που μας μεγαλώνει και θρέφει τις ανάγκες μας
ξετυλίγεται μπροστά για να τους αποκαλύψει τα μυστικά της.
Έναν πλούτο με κατάσπαρτα αγριολούλουδα τριγύρω, άνοιξη γαρ εδώ
πάνω στα αλπικά λιβάδια, ρυάκια να τρέχουν παντού, μικρές λίμνες,
εκτός της μεγάλης εκεί ψηλά όπου και ο προορισμός, να
καθρεφτίζουν έναν ουρανό με τα μικρά λευκά σύννεφα που τονίζουν
το βαθύ μπλε του.
Ξεκινούν ανηφορίζοντας πάνω από το χωριό Γράμμος – Γράμμουστα σε
μια ράχη που μοιάζει με Γολγοθά. Στο τέλος της σπρώχνουν με τα
χέρια τα πόδια, ως υποβοήθηση, για να προχωρήσουν. «Καίγονται»
σε τούτη την, θαρρείς, ατέλειωτη ανηφόρα.
Για να συναντήσουν εκεί, στο τέλος της, το χαμόγελο του πρώτου
σταθμού και να τους δροσίσει η παρουσία των ανθρώπων του.
Η Τούλα και ο Κρις τους περιμένουν…
Οι πρώτες φωτογραφίες.
Συνεχίζουν τώρα πια, με νέες δυνάμεις, στο καλογραμμένο μονοπάτι
που έχει εναλλαγές. Ρουφάνε τα μάτια άπληστα την χαρά που τους
δίνει το τοπίο. Δροσίζονται στα ρέματα κι ατενίζουν τις γύρω κορυφές
με δέος και θαυμασμό. Στα λιβάδια γεμίζουν χρώματα.
Συνομιλούν εκεί με τους ανθρώπους του δεύτερου σταθμού που με
οικειότητα προσφέρουν την βοήθειά τους.
Εκεί ο Μανώλης, αδιαμφισβήτητος ηγέτης, μπροστάρης, να δίνει
εντολές, οδηγίες και συμβουλές…
Η Αθηνά, αγέρωχα σταθερή παρά και κόντρα στους φόβους της …
Και ο Χρυσός… Όχι μόνο κατ όνομα… Καθότι όταν χρειάστηκε να
επέμβει ήταν άκρως αποτελεσματικός μεταφέροντας την
τραυματισμένη Χριστίνα στην πλάτη του ώσπου να συναντήσουν το
φορείο που ανέβαινε…
Πώς να μην έχει επιτυχία τούτο το εγχείρημα όταν έχεις δίπλα σου
τέτοιους άξιους συνοδοιπόρους;
Ανηφορίζουν τώρα καλύπτοντας τα 1.000 μέτρα υψομετρικής
ακούγοντας την καρδιά τους να χτυπά όλο και πιο γοργά.
Κόβουν ρυθμό, κάποιες στιγμές, σαν χρειαστεί, περπατούν,
προσπαθώντας να επανακτήσουν μια ισορροπία στην αναπνοή.
Είναι αυτή που τους ωθεί να προχωρήσουν.
Τρέχουν λες και τους τραβά από ψηλά μια ελκτική δύναμη.
Αυτή δίνει αντοχή και κουράγιο στα πόδια και το σώμα ν
ακολουθήσουν προς τα εκεί που καλεί.
Εναρμονίζονται με τον χώρο.
Συνδέονται με το μέσα.
Μία αρμονική συνύπαρξη αναπνοών και ρυθμού.
Μέχρι εκεί πάνω στο πέρασμα που θα τους φέρει στο
«Δάκρυ του Ουρανού πάνω στην Γη».
Την λίμνη Γκιστόβα. Την ψηλότερη και πιο αγέρωχη από όλες.
Εδώ απεικονίζεται το μεγαλείο!
Εδώ νοιώθεις τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη.
Για την ύπαρξη και ό,τι μας προσφέρεται, ως δώρο, για να την
προικίσουμε.
Εδώ και το χαμόγελο των ανθρώπων του τρίτου κεντρικού σταθμού που
επιβραβεύει την προσπάθεια.
Άννα η ακαταπόνητη. Βίκτωρ και Στεφανία χαρούμενοι, μαζί,
φροντίζουν να αποτυπώσουν με φωτογραφίες και μέσω του drone
στιγμές από το πέρασμα σαν κλείνει ο κύκλος γύρω από την λίμνη για
να σχηματιστεί το δάκρυ από την χαρά της τελειότητας.
Η επιστροφή περιμένει…
Ένας άνεμος, οι πρώτοι, προλαβαίνουν να δουν ακόμα με φως την
πορεία προς το τέλος. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν με τα μικρά ηλιακά
φωτιστικά, τις λευκές πινακίδες και την ασπροκόκκινη σήμανση
στις πέτρες, ως βοήθεια, κυρίως όμως με τους φακούς κεφαλής που
φορούν να καθοδηγούνται στην κατηφόρα που επίσης δεν είναι
εύκολη. Γιατί οι συνθήκες αλλάζουν. Έτσι συμβαίνει συχνά στα βουνά.
Και δει στα ψηλά το καλοκαίρι.
Η βροχή δυσκολεύει κατά πολύ τα πατήματα. Χρειάζεται ιδιαίτερη
προσοχή. Πώς και που να κινηθείς. Πόσο στιβαρά να πατήσεις.
Ο τερματισμός μέσα σε ένα χωριό που η διακοπή του ρεύματος
στέρησε στις αθλήτριες και αθλητές το σημείο αναφοράς τους.
Εν μέσω βροχής σφίγγουν τα χέρια, δίνονται αγκαλιές, το μετάλλιο,
τιμής ένεκεν και το δώρο, σαπούνι από σαλιγκάρια, που πρόσφερε
η τοπική εταιρεία Helixland.
Πετυχημένη διασωστική προσπάθεια για να κατεβάσουμε την
Χριστίνα, άσχημα τραυματισμένη στον αστράγαλο. Φεύγει με το
ασθενοφόρο για το νοσοκομείο, συνοδεία τις ευχές όλων για να μην
αφήσει τίποτα αυτή η εκτροπή.
Ο Χρυσός που την κατέβαζε, μαζί με τον Μιχαήλ από το ξενοδοχείο
Grammohome mountain resort που ανέβηκε με το τζιπ και τον Σάκη
συνετέλεσαν ώστε να γίνει αποτελεσματικά η διάσωση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ…
Απονομές με τα φώτα των φακών κι εκείνα των πυροτεχνημάτων.
Φαγητό που ετοιμάζει ο ακούραστος Μιχάλης με την Γεωργία, για να
κλείσει η βραδιά σε μια ζεστή ατμόσφαιρα όπου όλοι έχουν νωπές τις
εικόνες του 1ου νυκτερινού αγώνα 13 χλμ στον Γράμμο με 1.000
υψομετρική και την ονομασία «Το δάκρυ του Ουρανού πάνω στην Γη».
Εδώ κλείνει η αυλαία…
Ευχόμαστε υγεία για όλες – όλους και δύναμη, να συνεχίζουν σ αυτό
που τους καλεί η καρδιά, τα όνειρα και οι στόχοι τους.
Θα βρεθούμε ξανά. Στο επανιδείν.
Ευχαριστούμε όλες και όλους, αθλήτριες και αθλητές, που μας τίμησαν
με την συμμετοχή τους σε αυτόν τον ιδιαίτερο αγώνα.
Την εταιρεία τουρισμού Dυτ. Μακεδονίας, τον δήμο Νεστορίου καθώς
και τις επιχειρήσεις που στήριξαν τούτη την προσπάθεια. Όπως οι:
Βαγγέλης Στάμκος και Fitness Nutrition
Κωστής Γώγου και Next Generation
Αφοι Γιαννηκώτσιου και την επιχείρηση Helixland με τα προϊόντα
σαλιγκαριού.
Θεόφιλος και Κώστας Πουλιόπουλος από το εστιατόριο «Ντολτσό».
Ιουλία Καλαμπούκα και όλη την οικογένεια από το ζαχαροπλαστείο
Καλαμπούκα.
Θόδωρο Πατσιόπουλο και η επιχείρηση αλουμινίου και σιδήρου.
Επιχείρηση «Στήριξη» των Νιολάκη – Λιάπη εμπορίας μετάλλων
και υλικών δόμησης.
Γέση Παπαδοπούλου και το Εύ Ζην
Αντώνης Γκαμπέσης και το κατάστημα με τα υλικά οικοδομών.
Ξενοφώντας Καλαφατίδης και η Ελληνική Διατροφή
Δυτ. Μακεδονίας.
Τους: Σιρέγγο Πασχάλη και Βαγγέλη Παπαπασχάλη με το εμπόριο
Χαρτικών.
Τα Super markets : Μασούτης , Σκλαβενίτης, ΑΒ Βασιλόπουλος.
Κώστας Παύλου από το Souvenir Argirakis.
Cava Toitos
Όσπρια Καστοριάς οικογένειας Καραγιάννη
Κρεοπωλείο Τσίλογλου
Χρήστος Πούλιος και το Moto Adventure.
Τον συνεταιρισμό Taxi Taxitime.
Όλγα Κωνσταντινίδου και οι «Λιχουδιές της Όλγας».
Τούλα και Φώτη Σταυρίδη από το Καφεκοπτείον Σταυρίδη.
Ντίνος Βλάχος από το «Ιδαίες» Idees Art Café &Shop
Ηλίας Ιβανίδης και η Νίκη Σαρμπίνη από iq auto – autoparts.
Θανάσης Κώτσης από το Brown Coffee.
Guest House Anastasia
Μα πιο πολύ οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που
στάθηκαν δίπλα και βοήθησαν ώστε όλο αυτό να φτάσει στο
αποτέλεσμα που ευχαρίστησε όλους αφήνοντας τις καλύτερες
εντυπώσεις. Τους:
πάλι ο Μανώλης Παπαρίζος ακλόνητος βράχος με το χορτοκοπτικό,
αδιαφιλονίκητος ηγέτης και στον σταθμό.
Τούλα Δημητρούδη, Αθηνά Ράτσου και Χρυσός Νάντσος (κορυφαία η
συμβολή του για την μεταφορά της Χριστίνας), Θωμαή Τάσιου
(η σιωπηλή δύναμη που μπορεί ανεπιφύλακτα να στηριχθεί κάποιος, ας
με συγχωρέσει που την ώθησα να φτάσει πέρα από τα όριά της),
Κρις Μεγγούδης, Άννα Τσεβεκίδου, Βίκτωρας Χαριζόπουλος, Στεφανία
Παπαΐωάννου (πολύτιμη συμβολή με τις φωτογραφίες και το drone),
Σάκης Νίτσας, ηγήτωρ στις εγγραφές, μαζί με την Ιωάννα
Αναστασοπούλου απτόητη μέσα στην βροχή να φωτογραφίζει,
Μιχάλης Μιχαηλίδης, ο σπουδαιότερος οργανωτής εκδηλώσεων,
ακούραστος να ετοιμάζει το φαγητό μαζί με την σύντροφό του Γεωργία
Ανδρεάδου που πάντα βρίσκει λύσεις και τον γιο τους
Χριστόφορο, Μαρία Ματλή, Ελένη Φιλίππου, Αργύρης Γκίρτσος,
Μαριάννα Μήτρα, Τάσος Βασιλείου, Βαγγέλης Μαυρομάτης.
Οπωσδήποτε να μνημονεύσω την Αλέκα Μάτσια πρόεδρο της
κοινότητας που βοήθησε στην παραχώρηση όποτε χρειάστηκε να μας
συνοδεύσει το άλογο που θα μετέφερε εργαλεία και υλικά καθώς και
τον Έντυ
Τον Ερυθρό Σταυρό
Κουβεντιάζουμε με όσες -ους αγωνίστηκαν.
Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πληροφορία που θα βοηθήσει να γινόμαστε
κάθε φορά καλύτεροι.
Αυτή είναι και η δική μας υπόσχεση.
Να μην σταματάμε να φροντίζουμε γι αυτό.
Νικόλας Μερτζανίδης
