Ο Νίκος Παπαγεωργίου που έφυγε από τη ζωή, ήταν ένας λιγομίλητος, σεμνός άνθρωπος. Mιλούσε μόνο για το πολύτιμο έργο του, το ομώνυμο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και σχεδόν καθόλου για τον εαυτό του. Σε μία από τις σπάνιες εξομολογήσεις, μου είχε διηγηθεί, συγκινημένος, το γεγονός που σφράγισε τη ζωή του. Ηταν 14 ετών, όταν στα Σιάτιστα της Κοζάνης οι Γερμανοί πήραν για εκτέλεση τον οργανωμένο στην αντίσταση πατέρα του: άρχισε τότε να τρέχει πίσω από το γερμανικό καμιόνι, μέχρι που τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του.
Του Στέλιου Κούλογλου
Ηταν άραγε αυτό το περιστατικό που τον εφοδίασε με μια ασυνήθιστη κοινωνική ευαισθησία; Το βέβαιο είναι ότι τη δεκαετία του 90, φτασμένος πια επιχειρηματίας, ο Ν. Παπαγεωργίου δώρησε, μαζί με τον αδελφό του Λεωνίδα, 30 εκατομμύρια δολάρια για να κτιστεί το νοσοκομείο που έλλειπε από τη δυτική Θεσσαλονίκη. Τον περίμενε μια περιπέτεια, χαρακτηριστική για τα δεινά της χώρας και το πολιτικό της σύστημα, που την κρατάει στην υπανάπτυξη: ο Παπαγεωργίου κατηγορήθηκε στην αρχή ότι δεν είχε δώσει ποτέ αυτά τα χρήματα. Και όταν αποδείχθηκε το αντίθετο. ότι έκανε ξέπλυμα μαύρου χρήματος, χτίζοντας δημόσιο νοσοκομείο!
Ενώ παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του, είχε βρεθεί αντιμέτωπος με μια χωρίς προηγούμενο δυσφημιστική εκστρατεία, με απίθανες «επιτροπές πολιτών»-φάντασμα και «φοιτητών» που πλήρωναν πανάκριβες ολοσέλιδες. καταχωρήσεις σε καθημερινές εφημερίδες εναντίον του, σε συγχορδία με ανάλογες δηλώσεις πολιτικών. Μέχρι και βιβλίο κατά παραγγελία είχε γραφτεί για να μη λειτουργήσει ένα νοσοκομείο-κόσμημα, που αποδείχθηκε σωτήριο για την πόλη.
Κατά κάποιο τρόπο, η υπόθεση του νοσοκομείου έπαιξε ρόλο και στη δική μου δημοσιογραφική καριέρα. Όπως το υπερσύγχρονο νοσοκομείο ήταν έτοιμο αλλά το υπουργείο Υγείας δεν του επέτρεπε να λειτουργήσει, η οικογένεια Παπαγεωργίου με βρήκε και μου ζήτησε να ασχοληθώ με την υπόθεση. Ξεκίνησα τότε μια μεγάλη έρευνα…
Συνέχεια στο tvxs.gr
