Η Αλεξάνδρα Χοροζίδου-Τσανακτσίδου με καταγωγή από την Καστοριά, μητέρα εννιά παιδιών πήρε το πτυχίο της με άριστα από το ΑΠΘ

Όταν η Αλεξάνδρα Χοροζίδου – Τσανακτσίδου παραλάμβανε, την περασμένη Δευτέρα, το πτυχίο της (με άριστα), από το Τμήμα της Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), η αίθουσα τελετών «σείστηκε» από τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των εννιά(!) παιδιών της, που έβλεπαν, γεμάτα περηφάνια, τη μητέρα τους να πετυχαίνει ακόμη έναν στόχο της.

Η Ανθή, η Μαρία, ο Γιώργος, η Μυρτώ, ο Άγγελος, ο Παύλος, ο Παΐσιος, ο Κωνσταντίνος και η μόλις δυόμιση ετών Ελισάβετ είναι τα παιδιά της Αλεξάνδρας Χοροζίδου – Τσανακτσίδου, που στα 41 της χρόνια εκτός από πολύτεκνη μητέρα είναι και πτυχιούχος εις …διπλούν, αφού είχε προηγηθεί το πτυχίο της στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας του Α.Τ.Ε.Ι.Θ.). «Δεν άσκησα το πρώτο επάγγελμα -είχα να μεγαλώσω παιδιά, αλλά, τώρα, πιστεύω πως ήρθε η στιγμή να κάνω όνειρο την αγάπη μου για την ιστορία. Ωστόσο η μητρότητα προηγείται! Αυτό δεν αλλάζει», τονίζει η 41χρονη μητέρα, η οποία αποφάσισε να μπει στο Πανεπιστήμιο, όταν είχε ήδη 7 παιδιά. «Άρχισα να ασχολούμαι έντονα με την ιστορία, με το ζήτημα του Μακεδονικού Αγώνα. Ξεκίνησα κάποιες μελέτες και καταγραφές μαρτυρίων από τη μεριά της μητέρας, που κατάγεται από την περιοχή της Καστοριάς, με αποτέλεσμα να γράψω το βιβλίο “Στις φλόγες του Αη Λια”, που εκδόθηκε φέτος», λέει.

Η είδηση της εισαγωγής της στο Πανεπιστήμιο τη βρήκε έχοντας στην αγκαλιά της το όγδοο παιδί της, σε ηλικία μόλις δύο μηνών. «Ο Κωνσταντίνος και η Ελισάβετ ουσιαστικά ήρθαν στη ζωή ενώ ήμουν φοιτήτρια», λέει και συμπληρώνει πως «κατά κάποιον τρόπο, το λοκντάουν και ο κορονοϊός με βοήθησαν να μην λείπω από το σπίτι, να διαβάζω και να παρακολουθώ μαθήματα διαδικτυακά».

Στην ερώτηση, αν οι συμφοιτητές και οι καθηγητές της γνώριζαν ότι είναι πολύτεκνη μητέρα, λέει πως ποτέ δεν επιδίωξε να το μάθουν. «Ίσως κάποιοι γνώριζαν, αλλά μόνο στο τέλος των σπουδών μαθεύτηκε ότι είμαι μητέρα 9 παιδιών. Δεν το “φώναξα”, επειδή δεν ήθελα ειδική μεταχείριση από τους καθηγητές», εξηγεί.

Η Αλεξάνδρα Χοροζίδου – Τσανακτσίδου δεν έβαλε τελεία στον κύκλο σπουδών της με την απόκτηση του δεύτερου πτυχίου, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια. «Παρακολουθώ εκπαίδευση στο Personal and Executive Coaching, μέσω του οργανισμού ΙCF International Coaching Federation. Στοχεύω να ειδικευτώ ως parent coach – προσωπικός σύμβουλος για γυναίκες και μητέρες», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Το θαύμα εντός μου – Μέρες εγκυμοσύνης»

Στην Αλεξάνδρα δεν αρέσουν οι ερωτήσεις τύπου: «πώς είναι να έχεις πολλά παιδιά;». Το θεωρεί φυσιολογικό, επισημαίνοντας, ωστόσο, πως θα πρέπει να υπάρχει κι ένας καλός σύζυγος και πατέρας, σύντροφος, που να ξέρει και να θέλει να μεγαλώνει παιδιά. «Με τον σύζυγό μου, τον Τιμόθεο Τσανακτσίδη, είμαστε μαζί από 18 χρονών. Έχουμε ευλογηθεί να κάνουμε παιδιά. Έχω γράψει βιβλίο – ημερολόγιο μιας εγκυμοσύνης με τίτλο “Το θαύμα εντός μου” (εκδόσεις Ελληνοεκδοτική), όπου μοιράζομαι με τους αναγνώστες την πορεία της εγκυμοσύνης», λέει

«Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά αυτό το ταξίδι, δεν ήξερα τι ακριβώς θα μου επιφύλασσε. Τη δεύτερη, την τρίτη… την όγδοη φορά ήμουν πιο έμπειρη. Κάθε εγκυμοσύνη είναι τόσο ιδιαίτερη, τόσο συναρπαστική. Χαρίζει βιώματα και συγκινήσεις, πληρότητα στην ψυχή μου, ευλογία στην οικογένειά μας», διαβάζουμε στο βιβλίο της.

Στην ερώτηση, τι θα απαντούσε στους νέους, που φοβούνται να κάνουν έστω ένα παιδί, υπό το άγχος της οικονομικής και ηθικής ευθύνης, η πολύτεκνη μητέρα απαντάει: «Καταρχάς πρέπει να υπάρχει συμφωνία μέσα σ’ ένα αγαπημένο ζευγάρι. Και το κύριο: μια συμπονετική αγάπη. Τότε, όλα γίνονται! Αγαπάμε τα παιδιά και νιώθουμε ευτυχισμένοι, μεγαλώνοντάς τα! Το παιδί, τα παιδιά, είναι ευλογία του Θεού. Αυτό το πιστεύουμε ακράδαντα- εγώ και ο άνδρας μου!».

Ρωτάμε επίσης, αν μέσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο επικοινωνιακά, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και ντομπροσύνη και η Αλεξάνδρα Χοροζίδου απαντά πως αυτό έχει να κάνει με τους γονείς και τη στάση τους απέναντι στη ζωή. «Όλα εξαρτώνται από εμάς, τους γονείς, πώς θα διαχειριστούμε το θέμα της παιδείας, της εκπαίδευσης και της αγωγής. Βλέπω πως τα παιδιά μας δείχνουν ανοχή, κατανόηση και ενσυναίσθηση, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό».

Μια μεγάλη κατσαρόλα γεμάτη αγάπη

Η Αλεξάνδρα Χοροζίδου- Τσανακτσίδου κατάφερε να μην επιβαρύνει τα παιδιά της με τις δραστηριότητες της. «Τα βιβλία που γράφω και οι σπουδές μου δεν είναι …αναγκαστική εργασία, είναι τα ενδιαφέροντά μου. Γι’ αυτό, αν η μεγαλύτερη κόρη μου, με δική της πρωτοβουλία και θέληση φτιάξει μια μέρα μια κατσαρόλα φαγητού, της λέμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ και δεν ζητάμε να επαναληφθεί! Η ίδια θα αποφασίσει…».

Στη δε επισήμανσή μας πως «κι όμως, να ταΐσεις 9 παιδιά είναι ένα καθημερινό ζήτημα», σχολιάζει: «Πράγματι. Η μικρότερη κατσαρόλα που χρειαζόμαστε, είναι αυτή των οχτώ λίτρων και μόνο για ένα γεύμα! Αλλά η πιο κατάλληλη κατσαρόλα για να χορτάσει μια οικογένεια, είναι αυτή, στην οποία ανακατεύουμε το φαγητό με μπόλικη αγάπη!».

Σοφία Προκοπίδου

ΑΠΕ

Όσο δύσκολες κι αν είναι οι εποχές

όσο «δίσεκτα» κι αν είναι τα χρόνια,

η αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία

ο πόθος για μια ήρεμη διαβίωση

νικά κάθε εχθρό…

.

Σε καιρούς  χαλεπούς

στα ορεινά της Μακεδονίας

άνθρωποι απλοί, παιδιά

και ήρωες του έθνους

πάλαιψαν και αγωνίστηκαν.

Και οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες….

Το όνειρο έγινε πραγματικότητα.

Με κεντρικό ήρωα ένα παιδί της Μακεδονίας, στις παραμονές και στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, ζούμε γεγονότα ιστορικά και την καθημερινή του ζωή, όπου κυριαρχεί το όνειρο της Ελευθερίας.

Από μικρή αγάπησα πολύ τις διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς μου και ιδιαιτέρως  ό,τι αφορούσε τη μικρή μου πατρίδα, το χωρίο από όπου κατάγομαι, τον Άγιο Ηλία Καστοριάς. Μεγάλωσα με τις διηγήσεις τους για άλλες εποχές, για χρόνια ταραγμένα, καθοριστικά για το έθνος μας, με ιστορίες ανθρώπων απλών αλλά και ηρωικών, που  αγωνίστηκαν για την ελευθερία του τόπου μας.

Και καθώς κράτησα στη μνήμη μου τις διηγήσεις αυτές, που είναι ολότελα αληθινές, θέλησα να ψάξω να βρω περισσότερα στοιχεία για την εποχή εκείνη, το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα και όσα συνέβαιναν στον τόπο μας εκείνο τον καιρό. Η αναζήτηση πληροφοριών, μέσα από ιστορικά βιβλία και ημερολόγια Μακεδονομάχων και αγωνιστών, ήταν μια διαδικασία που με έφερε κοντά στην αληθινή πλευρά του πολέμου, που όσο κι αν είναι απευκταίος, είναι κάποιες φορές αναγκαίος, ως αντίσταση στις επιβουλές εισβολέων και κατακτητών, ως αγώνας για το θεόσδοτο αγαθό της ελευθερίας. Με συγκίνησαν βαθειά ιστορίες ανθρώπων απλών που θυσιάστηκαν για τους συνανθρώπους τους και για το κοινό καλό και που συχνά δεν διασώθηκε ούτε το όνομά τους. Ένιωσα το χρέος να γράψω γι αυτούς, ως ένα ταπεινό μνημόσυνο και ως παράδειγμα φωτεινό.

 Κι έτσι προέκυψε το βιβλίο αυτό, βασισμένο σε μια ιστορία ολότελα αληθινή, με ανθρώπους που αγαπούσαν ην ζωή και τον τόπο τους και παρέμειναν «άνθρωποι», παρ΄ όλες τις δυσκολίες που βίωσαν και παρ΄ όλη την μαυρίλα του πολέμου.  Η ιστορία αυτή, εκτός από κάποιες μικρές λεπτομέρειες, τις οποίες αναγκάστηκα να εφεύρω για να ολοκληρωθεί η πλοκή της, είναι πέρα ως πέρα αληθινή, και τα πρόσωπα που παρουσιάζονται είναι υπαρκτά.

Το νέο βιβλίο μου απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά και εφήβους- αλλά και σε ενήλικες που θέλουν να μάθουν για την ιστορία και τους ανθρώπους της Μακεδονίας, μέσα από ένα ευσύνοπτο και ενδιαφέρον διήγημα.

εικονογραφημένο από τον κ. Σπύρο Ζαχαρόπουλο

Προλογίζει η Αναπληρώτρια καθηγήτρια της μεσαιωνικής Ιστορίας των Σλαβικών Λαών του ΑΠΘ κα Αγγελική Δεληκάρη.

Ελπίζω το βιβλίο να μεταδώσει όσα θέλω να μοιραστώ και να αγγίξει τις ψυχές των αναγνωστών – μικρών και μεγάλων.

Με την αγάπη μου,

Αλεξάνδρα Χοροζίδου

Αλεξάνδρα Χοροζίδου – Τσανακτσίδου: “Κάθε μητέρα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα – Δύναμη είναι η οικογένεια” (συνέντευξη)