Αισθάνομαι πάντα την εσωτερική ανάγκη να εκφράζω τη χαρά μου, την ικανοποίησή μου, την ευχαρίστησή μου, τη συγκίνησή μου, τον προβληματισμό μου, αλλά και την ευγνωμοσύνη μου, όταν παρακολουθώ μία θεατρική παράσταση που μπορεί να σου προσφέρει όλα τα παραπάνω. Η αναφορά αυτή έχει να κάνει, επίσης, με το γεγονός, ότι το καλλιτεχνικό αυτό αποτέλεσμα προκύπτει από ανθρώπους του τόπου στον οποίο ζεις, ενώ, από την άλλη, θα το χαρούν και θα το απολαύσουν θεατές τόσο από πόλεις και χωριά της Ηπείρου όσο και από άλλες περιοχές της χώρας.
Ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, όπως αυτό που παρακολουθήσαμε στην πρεμιέρα του έργου “Μάθημα Ιστορίας”, δεν μπορεί να είναι μία εύκολη υπόθεση. Κρύβει μόχθο, προσπάθεια και αγωνίες σε πολλούς τομείς. Ωστόσο, όπως φάνηκε και από το ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα των πολλών θεατών της παράστασης, το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και επιβράβευσε την προσπάθεια όλων.
Επιθυμώ περισσότερο να αναφερθώ σε δύο παραμέτρους. Η πρώτη έχει να κάνει με το κείμενο του Σάκη Σερέφα. Για εμένα ήταν ένα κείμενο, σαν να γράφτηκε για όσα συμβαίνουν τελευταία στο θέμα της προσφυγιάς, αλλά και ένα κείμενο σαν να γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια, αλλά κρατάει ζωντανή την αλήθεια του, τα συμπεράσματα και τις διαπιστώσεις του, τις αγωνίες, τις μαρτυρίες, τις αλήθειες του παρελθόντος, αυτές που μάθαμε και όσες δεν μας είπαν. “Μάθημα Ιστορίας” σημαίνει μάθημα γνώσης, μάθημα κρίσης και αξιολόγησης, προσπάθεια για ανακάλυψη της αλήθειας και της ουσίας των γεγονότων. Σημαίνει, επίσης, ερμηνεία, αλλά και απόδοση ευθυνών για όσα έγιναν και σε όσους πραγματικά ευθύνονται. Όλα αυτά προκύπτουν αβίαστα από την ίδια την παράσταση, αλλά απαιτούν και τη δική μας βούληση και διάθεση να τα συλλογιστούμε και να προσπαθήσουμε να τα ερμηνεύσουμε. Ο καθένας ίσως με τον δικό του τρόπο και τον δικό του κόσμο, αλλά και τις δικές του προσεγγίσεις.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με τους δύο πρωταγωνιστές της παράστασης, την Αφροδίτη Αθανασιάδου και τον Χρήστο Χρήστου, όπως εμφανίζονται στο Πρόγραμμα της παράστασης. Ένα εξαίρετο καλλιτεχνικό δίδυμο, ο καθένας από τους δύο να δίνει τον καλύτερο εαυτό του και να συμπορεύεται δημιουργικά με τον άλλον. Αγάπησαν το έργο, πίστεψαν σε αυτό, κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να το ερμηνεύσουν, όπως του άξιζε και το πέτυχαν. Νέα παιδιά που, όταν εργάζονται τόσο υπεύθυνα και ευσυνείδητα, είναι βέβαιο ότι θα εξακολουθήσουν να μας προσφέρουν την αισθητική απόλαυση, τη χαρά και την ουσία κάθε θεατρικής δημιουργίας.
Να προσθέσω τη συμβολή που είχε ο Γιάννης Μαθές με τη ζωντανή μουσική και το τραγούδι. Μια όμορφη πρεμιέρα που είμαι βέβαιος ότι θα έχει και ανάλογη συνέχεια.
