“Θέσεις και αντιθέσεις μόνο στο φως λοιπόν…” (του Γιώργου Πάνου)

Η εκ του ασφαλούς κριτική, αν και αναμφισβήτητα ανέντιμη, δεν είναι ούτε επικίνδυνη, ούτε μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό εμπόδιο στην πρόοδο.
Η κριτική του παρασκηνίου από την άλλη, η κριτική δηλαδή που γίνεται από τους μη έχοντες το θάρρος να σταθούν στο βήμα, η κριτική εκείνων που αδυνατούν – ελλείψει αγωγής αλλά και θάρρους – να κατανοήσουν ότι στο επώνυμό τους δίνει ειδικό βάρος το “επωνύμως” των θέσεων τους, αυτή η κριτική είναι τεράστιο εμπόδιο στην πρόοδο.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, αν και ο επαρχιωτισμός μας σχεδόν το απαγορεύει, οφείλεται μεγάλος σεβασμός προς κάθε συμπολίτη που συνεισφέρει στον διάλογο για τα κοινά μας θέματα, ειδικά δε για εκείνους με τους οποίους υπάρχουν διαφωνίες, ακόμη περισσότερο.
Για τα άλλα, τα ετερόφωτα σώματα του κοινωνικού μας μικροσυμπαντος, για τους σχολιαστές της σκιάς, η μικροψυχία της πισωπλατης κακίας λογίζεται πάντα ως κατόρθωμα, φορές ακόμη και ως αυταπάτη συνεισφοράς. Και είναι αυτή τελικά η κύρια αιτία για τα τόσα λίγα συλλογικά μας κατορθώματα.
Θέσεις και αντιθέσεις μόνο στο φως λοιπόν, αν έχουμε αντιληφθεί ότι από την καλλιέργεια αυτών μονάχα μπορεί να ελπίζουμε σε μία Καστοριά που δεν θα διώχνει τα παιδιά της.
Και ας γνωρίζουν οι πάσης φύσεως καλοθελητές ότι η ειλικρίνεια στην έκφραση είναι για όσους τη διαθέτουν μια χειμαρρώδης ανάγκη εσωτερική. Κανένας συνασπισμός ψιθύρων δεν τη σταματά.
Από το Facebook του Γιώργου Πάνου