Πολλές φορές έχω θαυμάσει ανθρώπους ξεχωριστούς για την ικανότητά τους να συνοψίζουν μες σε λίγες φράσεις με τον δικό τους έτσι κι αλλιώς δυνατό τρόπο αυτά που ζούμε όλοι μας και μας προβληματίζουν έντονα.
Όπως έκανε π.χ. ο Χρήστος Γιανναράς στην επιφυλλίδα του στις 11/9 στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τον εύγλωττο τίτλο “Το κατεπείγον”, όπου γράφει ανάμεσα στ’ άλλα:
“(…) Επομένως, αν υπάρξει καινούργια πολιτική πρόταση, θα έχει έναν κυρίως τρόπο για να αποδείξει ότι είναι καινούργια: να εκφραστεί με γλώσσα διαφορετική, γλώσσα ελευθερωμένη από συνειρμούς ψευδοθέσεων και ψευδοπρογραμμάτων. Το ακόμα ευκολότερο, ο κομιστής της «καινούργιας» πρότασης να μην παίρνει θέση σε κανένα ζήτημα, η πολιτική του πρόταση να είναι μόνο η «φωτογένεια» και οι χειρονομίες(…)“.
Πονάει αυτή η διαπίστωση και μας αγγίζει όλους βαθιά. Αυτή η εμμονή με τη “φωτογένεια”, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Καθηγητής, κυριαρχεί σε ανθρώπους καθημερινούς, πώς να μην κυριαρχεί και στους άρχοντές μας τους οποίους αλλοιώνει-όχι προς το καλύτερο φυσικά-η άνοδός τους σε μια θέση χωρίς να έχουν τα προσόντα γι’ αυτό…
Έτσι, χάνουν τη μιλιά τους όταν καλούνται να πάρουν θέση σε σοβαρά ζητήματα του τόπου για τον οποίο είναι υπεύθυνοι και γενικά σπρώχνουν τον καιρό αποφεύγοντας ν’ αντιμετωπίσουν τα θέματα που βογγούν κι αναστενάζουν περιμένοντας τη σειρά τους χρόνια ολόκληρα, μια σειρά που όμως δεν έρχεται ποτέ…
ΥΓ1: “Πανέξυπνη αυτή η πολιτικός μας” είπε κάποια στιγμή μια κατά τ’ άλλα έξυπνη κοπέλα. “Φωτογραφίζεται πάντα δίπλα στον αρχηγό του κόμματός της”… Τρόμαξα γι’ αυτό που άκουσα, ο Θεός να μας φυλάξει από τόσο έξυπνους πολιτικούς…
ΥΓ2: Από τα θέματα που βογγούν κι αναστενάζουν στον τόπο μας περιμένοντας τη σειρά τους που ποτέ δεν έρχεται και το Πνευματικό Κέντρο που δε διαθέτει η πόλη μας, η Πινακοθήκη που δε διαθέτει η πόλη μας καταδικάζοντας τους δημιουργούς μας σε αναγκαστική ακινησία, η αίθουσα Θεάτρου που δε διαθέτει η πόλη μας-κρίμα, κρίμα, κρίμα!…
Από το Facebook της Σόνιας Ευθυμιάδου
