Οι εκλογές στην Ιταλία, επιβεβαιώνουν αρχικά μία πανευρωπαϊκή τάση, για μετατόπιση του εκλογικού σώματος όχι μόνο στην Ιταλία αλλά σε όλες τις χώρες της ΕΕ προς τα αντισυστημικά κόμματα της δεξιάς και όχι της αριστεράς, πράγμα που θα πρέπει να προβληματίσει τα αριστερά κινήματα αλλά και τους θεωρητικούς του κομμουνισμού. Και τούτο διότι η βασική αρχή (δόγμα) του κομμουνισμού είναι ότι η κρίση του καπιταλισμού η οποία θα επέλθει με την προλεταριοποίηση των μαζών θα οδηγήσει στην κομμουνιστική επανάσταση. Σήμερα όμως το βασικό θεμέλιο δόγμα του μαρξισμού αποδεικνύεται ότι στην πράξη δεν ισχύει. Οι κοινωνίες στρέφονται προς τα δεξιά και όχι προς τα αριστερά. Επίσης τίθεται σε αμφισβήτηση και το δεύτερο δόγμα του μαρξισμού. Η θρησκεία. Ο μαρξισμός ορίζει ότι η μετάβαση προς την κομμουνιστική κοινωνία επιτυγχάνεται μέσω του ιστορικού υλισμού και ότι οι ιστορικές κοινωνικές, πολιτικές και φιλοσοφικές αλλαγές συντελούνται μέσω του ιστορικού υλισμού, χωρίς την συμμετοχή στις αλλαγές αυτές της θρησκείας.
Οι δύο βασικές αρχές του κομμουνισμού αποδεικνύεται ότι δεν ισχύουν. Η φτωχοποιημένη νότια Ιταλία, επέλεξε τ αδέλφια της Ιταλίας, της Μελόνι, ενώ ο πλούσιος βοράς επέλεξε την Λέγκα του Βορά του Μπερλουσκόνι. Ενώ όπως αναφέρεται πιο κάτω το σύμφωνο συνεργασίας που υπέγραψε ο συνασπισμός της δεξιάς στην Ιταλία αναφέρεται στην προστασία του ιουδαιοχριστιανικών αξιών. Τα αριστερά κόμματα δεν μπορούν αν πείσουν ούτε τους πλούσιους ούτε τους φτωχούς. Επίσης η θρησκεία αποτελεί βασική παράμετρο στην εφαρμογή πολιτικής είτε πρόκειται για τον Κύριλλο της Ρωσίας είτε πρόκειται για τα θεοκρατικά κράτη της Μέσης Ανατολής.
Κατά πόσο όμως μία υπερδεξιά κυβέρνηση της Ιταλίας μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και σε ποιους; Για να απαντηθεί το ερώτημα είναι απαραίτητη η ανάλυση του συμφώνου συνεργασίας των δεξιών κομμάτων.
Αρχικά στην εξωτερική πολιτική. Το σύμφωνο – μνημόνιο που υπέγραψαν προεκλογικά τα τρία δεξιά κόμματα της Μελόνι, του Σαλβίνι και του Μπερλουσκόνι, αναφέρεται:
1.Εξωτερική πολιτική
– Τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του NATO.
– Υποστήριξη της Ουκρανίας που είναι αντιμέτωπη με τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας και υποστήριξη κάθε διπλωματικής προσπάθειας για να εξευρεθεί λύση στη σύγκρουση.
– Προσήλωση στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με προοπτική μια Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερο πολιτική και λιγότερο γραφειοκρατική.
– Αναθεώρηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας.
– Υπεράσπιση και προαγωγή των ιστορικών και πολιτιστικών ιουδαιοχριστιανικών ριζών και ταυτοτήτων στην Ευρώπη.
Όσον αφορά την ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης προκύπτει ότι:
Είναι προσανατολισμένος ο δεξιός συνασπισμός στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Σημειώνει ότι θα συμβάλλει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μετασχηματίζοντας την γραφειοκρατική λήψη των αποφάσεων από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία των Βρυξελλών στους Ευρωπαίους πολίτες. Επομένως αναφέρεται στην ουσιαστική ισχυροποίηση του Ευρωκοινοβουλίου με ταυτόχρονη μείωση των εξουσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Μία διαδικασία όμως απαιτεί την τροποποίηση του θεμελιώδους δικαίου της ΕΕ, το οποίο προϋποθέτει έγκριση από το κοινοβούλια των χωρών μελών της ΕΕ.
Επομένως και η νέα κυβέρνηση μένει στο δόγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανήκουμε εις την Δύσιν. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην τελευταία αρχή στην υπεράσπιση και προαγωγή των ιουδαιοχριστιανικών ριζών και ταυτοτήτων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η νέα δεξιά κυβέρνηση δεν είναι ναζιστική διότι αναφέρεται στην προστασία και σεβασμού της πολιτιστικής ταυτότητας τόσο των χριστιανών όσο και των Εβραίων.
2.Εσωτερική Πολιτική
2.1 Οικονομία, κοινωνία
– Πλήρης αξιοποίηση των πόρων του ευρωπαϊκού σχεδίου ανάκαμψης, υπέρβαση των τρεχουσών καθυστερήσεων στην εφαρμογή του προγράμματος.
– Συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δυνάμει των ευρωπαϊκών κανόνων, για την αναθεώρηση του σχεδίου ανάκαμψης βάσει των νέων συνθηκών, αναγκών και προτεραιοτήτων.
– Μείωση της φορολογικής πίεσης για τις οικογένειες, τις επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους.
– Κατάργηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
– Αναπροσαρμογή της κατώτερης σύνταξης, των κοινωνικών επιδομάτων και των επιδομάτων αναπηρίας
Είναι εμφανές ότι στο εσωτερικό της χώρας η νέα δεξιά κυβέρνηση στρέφεται στην μείωση της φορολογίας των μικρομεσαίων και ειδικά των αυτοαπασχολουμένων, στην αξιοποίηση του ευρωπαϊκού σχεδίου ανάκαμψης και όχι του αμερικανικού ή του ρωσικού, καθώς και στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Είναι σαφής η στροφή και το ενδιαφέρον προς την ιδιωτική οικονομία και κοινωνία καθώς και στην στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
2.2 Θεσμοί
– Απευθείας εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
– Συνέχιση της διαδικασίας για την αναγνώριση της αυτονομίας των περιφερειών.
2.3 Οικογένεια
– Σχέδιο υποστήριξης και αύξησης της γεννητικότητας με δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών σε εταιρείες, βιβλιοθηκών και παιδότοπων.
– Μείωση του ΦΠΑ στα προϊόντα για βρέφη και παιδιά.
Ασφάλεια, μετανάστευση
– Αγώνας εναντίον κάθε μορφής αντισημιτισμού και ισλαμικού φονταμενταλισμού.
– Αγώνας εναντίον της παράτυπης μετανάστευσης και διαχείριση των ροών των νόμιμων μεταναστών.
– Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της ένταξης στην αγορά εργασίας των νόμιμων μεταναστών.
– Υπεράσπιση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων.
– Αποκλεισμός των πλεούμενων βάσει συμφωνίας με τις αρχές χωρών της βόρειας Αφρικής για να εμποδίζεται η εμπορία ανθρώπων και η διακίνηση παράτυπων μεταναστών.
– Δημιουργία κέντρων υποδοχής μεταναστών και προσφύγων σε περιοχές εκτός Ευρώπης, που θα διαχειρίζεται η ΕΕ, για να εξετάζονται οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου.
Στο τμήμα 2.3 , είναι και το πιο ενδιαφέρον διότι συσχετίζει άμεσα την στήριξη των ιταλικών οικογενειών με την μεταναστευτική πολιτική. Επομένως μία από τις κύριες πολιτικές της νέας κυβέρνησης είναι η μείωση των χρημάτων προς την μεταναστευτική πολιτική και μεταφορά των πόρων προς τις ιταλικές οικογένειες και ειδικά των νέων. Είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν τα μέτρα για την προστασία και την ασφάλεια των συνόρων που αφορούν την παράτυπη μετανάστευση. Σημειώνεται μία ειδική αλλαγή στην μεταναστευτική πολιτική. Τα κέντρα υποδοχής θα υποστηριχθούν εκτός των χωρών της ΕΕ.
2.4. Ενέργεια, περιβάλλον
– Βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση.
– Αύξηση της παραγωγής ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
– Διαφοροποίηση των πηγών ενεργειακού εφοδιασμού και εφαρμογή σχεδίου για την ενεργειακή αυτάρκεια.
– Εξέταση του ενδεχομένου αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας με ασφαλή τρόπο.
– Τήρηση και επικαιροποίηση των διεθνών δεσμεύσεων της Ιταλίας στον αγώνα εναντίον της κλιματικής αλλαγής.
Πολύ σημαντικό είναι το τμήμα 2.4, όπου ουσιαστικά είναι εφαρμογή της ενοποιημένης συνθήκης της ΕΕ, που αναφέρεται στο Κεφάλαιο για την ενέργεια, το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή. Όχι μόνο δεν συγκρούεται η νέα κυβέρνηση με το κοινοτικό δίκαιο αλλά είναι εμφανής η προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές τόσο του κοινοτικού δικαίου όσο και των διεθνών συνθηκών που αναφέρονται στις στρατηγικές εφαρμογής αυτού.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν εξαρτά την ενεργειακή πολιτική η νέα ιταλική κυβέρνηση ούτε από τις ΗΠΑ, ούτε από την Ρωσία, αλλά επιλέγει το αυτονόητο την διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας για την ασφάλεια για την ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια. Μέχρι δε την μετάβαση προς την αεροφόρα και βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρεται στην ανάπτυξη και της πυρηνικής ενέργειας.
Συμπερασματικά:
Η νέα ιταλική κυβέρνηση, σύμφωνα με το μνημόνιο που υπόγραψαν οι τρεις δεξιοί εταίροι δεν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν προτίθεται να διαγραφούν οι σχέσεις του ενιαίου δυτικού δόγματος. Το μόνο που μένει είναι να δούμε την εφαρμογή στην πράξη. Αν δεν υπάρξει εφαρμογή πολιτικής σύμφωνα με το μνημόνιο δύο τινά θα συμβούν. Είτε θα πέσει η κυβέρνηση είτε θα κάνουν κωλοτούμπα.
Επομένως θα είναι σεισμός για την ΕΕ αν παρακάμψουν το μνημόνιο συνεργασίας των δεξιών εταίρων. Θα είναι δε αντίθετα άνεμος θετικής αλλαγής για την ΕΕ, τα μηνύματα που φέρνει όσον αφορά στο δίπολο ή στο δίλημμα εσωτερική συνοχή ή μετανάστευση;
Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Διότι είναι μία οικονομία και κοινωνία με περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά. Μεγάλες περιφερειακές ανισότητες, χάσμα οικονομικής ανάπτυξης μεταξύ των δύο κέντρων και της περιφέρειας και υψηλή φορολογία ειδικά στους μικρομεσαίους και τους αυτοαπασχολούμενους. Επι πλέον έχει τα ίδια προβλήματα με την παράνομη μετανάστευση.
Επομένως αν θέλει κάποιος να γίνει η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα, σε τρεις άξονες θα πρέπει να επικεντρωθεί στο προεκλογικό μνημόνιο της Ιταλίας το οποίο θεωρητικά (μένει να το δούμε στην πράξη) :
1. ΕΕ και ΝΑΤΟ ενιαίο δόγμα.
2.Κοινωνική και οικονομική στήριξη νέων και χαμηλού εισοδήματος προσώπων, μείωση της φορολογίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ειδικά των επιχειρήσεων της περιφέρειας.
3. Ενέργεια, περιβάλλον, κλιματική αλλαγή, στο πλαίσιο των συνθηκών της ΕΕ και των διεθνών, με διαφοροποίηση τόσο των πηγών ενέργειας όσο και των προμηθευτών.
Η διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου αποτελεί την βασικότερη στρατηγική εξάλειψης των γεωπολιτικών κινδύνων αλλά και των οικονομικών κινδύνων.
5 λεπτά ανάγνωση
