Καθώς έτρεχα σήμερα βλέπω μπροστά μου μια μητέρα με δυο μικρά παιδιά. Θα ήταν 5-6 χρονών το καθένα. Η απορία τους ήταν πολύ απλή… “Μαμά γιατί τρέχει;”
Τους χαμογέλασα και συνέχισα…
Γιατί τρέχω;
-Για χίλιους λόγους…
-Γιατί αισθάνομαι ελεύθερη και τα αφήνω όλα πίσω μου.
-Γιατί νιώθω υπέροχα, ελεύθερα βλέποντας την λίμνη και όλη την παραλίμνια διαδρομή της Καστοριάς.
-Για να έχω υγεία.
-Γιατί είναι ψυχοθεραπεία πέρα από υγεία.
-Για να καθαρίζει το μυαλό από δεκάδες προβλήματα.
-Γιατί είναι αγχολυτικό.
– Γιατί μπορώ, ενώ κάποτε δεν θα μπορώ.
-Γιατί ξεχνιέμαι.
-Γιατί όσο πιο ψηλά ανεβαίνω τόσο πιο ελεύθερη και υγιής νιώθω.
-Νους υγιείς εν σώματι υγιεί.
-Αρμονία νου και σώματος.
– Ποιοτικός χρόνος για να κάνεις διάλογο με τον εαυτό σου.
-Για την γοητεία του να ανακαλύπτω τα όρια μου. Μπορώ λίγο ακόμα και αυτό το λίγο ακόμα κάνει την διαφορά.
– Γιατί έχω μάθει να ξεπερνάω τα όρια μου.
-Γιατί με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
-Γιατί μου αρέσει να δοκιμάσω τον εαυτό μου, να βάζω στόχους, να είμαι υγιείς.
– Γιατί μέσα από το τρέξιμο και τον τερματισμό μου στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας κατάλαβα μια φράση που μας έλεγαν από μικροί “Δεν υπάρχει Δεν μπορώ, υπάρχει Δεν θέλω”
– Γιατί όσο τρέχω ονειρεύομαι.
– Γιατί όταν τρέχω είμαι ευτυχισμένη.
– Γιατί είναι τρόπος ζωής.
Δεν είναι απλά ένα τρέξιμο, είναι μια μεγάλη διαδικασία προετοιμασίας για να κάνεις αυτό που αγαπάς. Έχεις παρέες με τα ίδια ενδιαφέροντα, έχεις τις εκδρομές σου. Γνωρίζεις περιοχές της Ελλάδας που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα πήγαινες.
-Για την απόλαυση της κίνησης, για την εκτίμηση του τι κάνει το σώμα μου. Την ανάγκη να κινηθώ να εκτονωθώ.
-Γιατί το τρέξιμο είναι ζωή.
Και όταν για κάποιο λόγο δεν τρέχω, περπατώ.
