Βιοκλιματική αρχιτεκτονική, ένα εργαλείο για την προσαρμογή των τουριστικών υποδομών στην κατεύθυνση της αειφορίας
Αναμφίβολα στην εποχή μας συνειδητοποιείται σε ευρεία κλίμακα η ανάγκη προσαρμογής των συνολικών υποδομών της χώρας μας στις επιταγές που επέβαλε με βίαιο τρόπο η κλιματική αλλαγή (μέσω των κλιματικών κρίσεων κάθε μορφής).
Πολύ περισσότερο στον κόσμο του τουρισμού (της ενεργοβόρας αυτής αλλά απαραίτητης δραστηριότητας) ο προβληματισμός είναι έντονος και καθημερινός.
Με ποια εφόδια και γνώσεις όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η γιγαντιαίας κλίμακας μετάβαση;
Η απάντηση είναι μονοσήμαντη με τους κανόνες της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.
Η “βιοκλιματική αρχιτεκτονική” είναι κλάδος της αρχιτεκτονικής που λαμβάνει υπόψη τις επιταγές της οικολογίας και της βιωσιμότητας και αποσκοπεί στην προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η Βιοκλιµατική Αρχιτεκτονική δεν είναι κάτι νέο. Η ενεργειακή απόδοση ήταν πάντοτε ένα πολύ σοβαρό ζήτηµα κατα την αρχαιότητα, µε πιο χαρακτηριστική ίσως εκείνη του Ηλιακού Σπιτιού του Σωκράτη . Οι αρχαίοι έβαλαν τις βάσεις της σύγχρονης βιοκλιµατικής αρχιτεκτονικής. Κύριος στόχος τους ήταν τα σπίτια να εξασφαλίζουν µια αρµονική σχέση του ανθρώπου µε το περιβάλλον. Τα σπίτια στην αρχαία Ελλάδα είχαν να αντιµετωπίσουν λίγο πολύ τα προβλήµατα που έχουν και τα δικά µας σήµερα µε βασικότερα την ζέστη και το κρύο.
Το αρχαίο σπίτι είχε για θεµέλια και βάσεις τοίχων την πέτρα. Πιό πάνω τοποθετούσαν πλίνθους µε ξυλοδεσιές για να υψώσουν τους τοίχους. Οι στέγες είχαν κεραµίδια, αν και πολλές φορές αναφέρεται η ύπαρξη ταράτσας. Το σχέδιο που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τα σπίτια της εποχής προβλέπει µια στενόµακρη είσοδο που οδηγεί σε µια τετράπλευρη αυλή, όπου στο κέντρο της βρισκόταν ένα πηγάδι. Στην αυλή υπήρχε και ένας βωµός, όπου πραγµατοποιούνταν όλες οι θρησκευτικές τελετές. Παρατηρούµε µέσα από τα συγγράµµατα των αρχαίων φιλοσόφων όχι µόνο τη σηµασία και τη χρήση των ιδιοτήτων της γης του αέρα, του ήλιου και του νερού στην κατασκευή της κατοικίας όπου κατά το Σωκράτη ιδεώδης κατοικία, όπως την περιγράφει, είναι αυτή που προσφέρει ζέστη τους χειµωνιάτικους µήνες και δροσιά κατά τους καλοκαιρινούς.
Τέτοιες κατοικίες παρατηρούνται στην Πριήνη της Ιωνίας, στην ∆ήλο και στην Όλυνθο της Χαλκιδικής. Συγκεκριµένα στη Πριήνη της Ιωνίας τα οικοδοµικά συµπλέγµατα ήταν και καµπυλόγραµµα κτίσµατα. Η Όλυνθο της Χαλκιδικής χαρακτηρίζεται ως το τελειότερο ηλιακό άστυ.
Σπουδαία παραδείγµατα αντλούµε από τη Λαϊκή Αρχιτεκτονική όπου συχνά τα σπίτια χωρίζονται σε ορόφους και ανάλογα µε την εποχή που κατοικούσαν, στον πρώτο ή στον δεύτερο όροφο τους θερινούς µήνες, τον οποίο αποκαλούσαν θερινό ή χειµερινό, ήταν ένα δωµάτιο µε τζάκι συνήθως στο χαµηλότερο επίπεδο του σπιτιού. Άλλο χαρακτηριστικό της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που εµφανίζεται στην Ελλάδα είναι το λιακωτό, το οποίο ήταν ένας χώρος του σπιτιού που συνήθως βρίσκεται σε όροφο, καλυπτόταν µε τζαµαρία και είχε νότιο προσανατολισµό. Το λιακωτό το συναντάµε συνήθως στα παλιά αθηναϊκά σπίτια. Η χρησιµότητα του λιακωτού ήταν η µείωση της έντασης του φωτός πριν εισχωρήσει στα δωµάτια καθώς και η διατήρηση αποστάσεων από τις ηλιακές ακτίνες.
Οι τοίχοι των σπιτιών φτιάχνονταν συνήθως από λάσπη και από πέτρες (θερμομονωτικά υλικά). Μιας και δεν είχε ανακαλυφθεί ακόµα το τσιµέντο για µαζική χρήση, χρησιµοποιούσαν για καλύτερο «δέσιµο» και αντοχή της λάσπης, αυγά και γιδόμαλλο. Ο βόρειος τοίχος γινόταν παχύτερος και µε τα ελάχιστα δυνατά ανοίγµατα. Η είσοδος συνήθως βρίσκεται στην ανατολική και σπανιότερα στην νότια πλευρά. Η χρήση φυτών για κλιµατισµό ήταν ένα ακόµα χαρακτηριστικό της αρχαίας βιοκλιµατικής κατοικίας. Στην βόρεια πλευρά του σπιτιού συνήθως φύτευαν κάποια αειθαλή δέντρα, όπως ελιές, ώστε µε το φύλλωµά τους να εµποδίζουν τον χειµωνιάτικο κρύο βόρειο άνεµο να πέσει απ’ ευθείας πάνω στο σπίτι. Στην νότια πλευρά συνήθως υπήρχαν φυλλοβόλα δέντρα, που τον χειµώνα χωρίς φύλλα δεν εµπόδιζαν τον ήλιο από το να ζεστάνει το σπίτι, αλλά το καλοκαίρι προσφέρανε όλη τους την σκιά. Σήµερα ξανασυναντάµε σε κάποια σχέδια τις παλιές ιδέες για φυσική δροσιά στα κτίσµατα µε την βοήθεια φυτών, αλλά και πολλές φορές για να βελτίωση την ηχοµόνωσης απ’ τους θορύβους του περιβάλλοντος.
Επίσης χρησιµοποιούσαν πάνω από τις νότιες πόρτες και παράθυρα µία προέκταση της σκεπής µε προσεκτικά σχεδιασµένο µέγεθος. Το µέγεθος αυτής της προέκτασης ήταν υπολογισµένο µε τέτοιο τρόπο που το καλοκαίρι ο ήλιος δεν εισχωρούσε στο σπίτι αλλά το χειµώνα που έχει χαµηλότερη τροχιά αυτή η προέκταση δεν εμπόδιζε την είσοδο των ηλιακών ακτίνων στο εσωτερικό του σπιτιού. Μία άλλη έξυπνη εναλλακτική κίνησή τους ήταν η χρήση κληµαταριάς για σκίαση.
Το θερµοαντανακλαστικό χρώµα είναι ένας ακόµα παράγοντας βιοκλιµατικού. Όπως µπορείτε να δείτε µέχρι και σήµερα στα περισσότερα παραδοσιακά Ελληνικά σπίτια, το κύριο χρώµα παραµένει το λευκό.
Η ανακλαστικότητα δεν οφείλεται µόνο στο ίδιο το λευκό χρώµα αλλά και σε επιµέρους χαρακτηριστικά εγγενή σε κάθε υλικό. Ο ασβέστης που χρησιµοποιείται ειδικά στα νησιά του Αιγαίου για λεύκανση των τοίχων διαθέτει και µια σειρά άλλων ευεργετικών ιδιοτήτων όπως η απολύµανση και η απορρόφηση της υγρασίας, αποτροπή εντόµων κλπ. Αυτή η απλή και οικονοµική ιδέα µπορεί να βοηθήσει κάθε κτίσµα να λιγοστέψει την θερµότητα.
Βιοκλιµατικλότητα µπορούµε να βρούμε και στο παλάτι της Κνωσού. Ακόµα ένα στοιχείο που αποδεικνύει την εξελικτική ανωτερότητα της Κνωσού σε σχέση µε τα υπόλοιπα γνωστά κτίσµατα της εποχής εκείνης είναι ο τρόπος θέρµανσης κάποιων δωµατίων του παλατιού. Υπήρχαν κάτω από το δάπεδο σωλήνες µέσα από τις οποίες πέρναγε ζεστό νερό θερµαίνοντας όλο τον χώρο.
Και στην Ρώµη αναπτύχθηκε ο βιοκλιµατικός σχεδιασμός (Ρωµαϊκές θερµαινόµενες πισίνες)
Στον πολικό Βορρά το igloo επίσης είναι ένα υπόδειγμα βιοκλιµατικότητας.
Στη γλώσσα των Εσκιµώων (Inuit) η λέξη Igloo σηµαίνει σπίτι. Συγκεκριµένα, πρόκειται για µία κατασκευή – καταφύγιο, χτισµένο από χιόνι, που αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπος δόµησης της φυλής των Inuit παρέχοντας διαφορά θερμοκρασίας από τον έξω χώρο μέχρι και 40 βαθμούς κελσίου.
ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Σήμερα τα κτίρια και οι υποδομές, καταναλώνουν το 36% της ενέργειας του πλανήτη και παράγουν το 39% των εκπομπών CO 2 , σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας
(IEA), φορέας που εξαρτάται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Ως εκ τούτου, η μετάβαση των κτιρίων και των συνολικών υποδομών προς τη βιωσιμότητα, είναι ζωτικής σημασίας για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής .
Εδώ μπαίνει η βιοκλιματική αρχιτεκτονική, η οποία εφαρμόζεται τόσο σε υποδομές όσο και σε κτίρια .
Οι κύριοι στόχοι της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής είναι η δημιουργία υγιών, άνετων κατοικιών για τους κατοίκους αυτών των κτιρίων, με σεβασμό στο περιβάλλον. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να αποφεύγεται η χρήση ρυπογόνων υλικών, να διασφαλίζεται η ευημερία της τοπικής βιοποικιλότητας και να γίνεται αποτελεσματική χρήση της ενέργειας , των δομικών υλικών, του νερού και άλλων πόρων.
ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για βιώσιμη στέγαση και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο όσον αφορά τη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος ενός κτιρίου, ως προς την κατανάλωση ενέργειας και τη μείωση των εκπομπών.
Ο βιοκλιµατικός σχεδιασµός εφαρµόζει παθητικές και υβριδικές (χαµηλής ενέργειας) σχεδιαστικές αρχές/συστήµατα, χρησιµοποιώντας µηχανική θέρµανση, µηχανική ψύξη, µηχανικό αερισµό και τεχνητό φωτισµό µόνον ως συµπληρωµατικά µέσα. Έτσι επιτυγχάνεται περιορισµός της κατανάλωσης συµβατικών καυσίµων, ελαχιστοποίηση της χρήσης κλιµατιστικών συσκευών για το δροσισµό των κτιρίων και περιορισµό της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύµατος για τη χρήση του τεχνητού φωτισµού. Επιπροσθέτως τα παθητικά συστήµατα λειτουργούν χωρίς µηχανολογικά εξαρτήµατα ή πρόσθετη παροχή ενέργειας και µε φυσικό τρόπο θερµαίνουν, αλλά και δροσίζουν τα κτίρια.
Ο Βιοκλιματικός και αποδοτικός σχεδιασμός των κτιρίων προβλέπει προσαρμογή στο τοπικό κλίμα για την ελαχιστοποίηση της ενεργειακής δαπάνης και των πόρων που χρησιμοποιούνται, αποφεύγοντας τις διαρροές και την σπατάλη.
Τα κτίρια και τα δωμάτιά τους πρέπει να έχουν κατάλληλο μέγεθος για τη βελτιστοποίηση της χρήσης ενέργειας.
Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνται:
–Βιώσιμα υλικά.
Τα αειφόρα υλικά όπως το ξύλο, η πέτρα, οι φυσικές ίνες και τα ανακυκλωμένα υλικά ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις του κτιρίου.
–Χρήση έξυπνων και τεχνολογικά προηγμένων υλικών.
Για παράδειγμα: τζάμια παραθύρων που σκουραίνουν αυτόματα, πλακάκια που αποθηκεύουν τη θερμότητα του ήλιου και έξυπνα υλικά που επισκευάζονται μόνα τους για να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής τους.
–Χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Τα βιοκλιματικά κτίρια χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας — ηλιακή , γεωθερμική, αιολική και υδραυλική ( αποταμιευμένη ενέργεια μέσα σε βαρυτικό πεδίο) για να μειώσουν την κατανάλωσή τους.
Τα βιοκλιματικά κτίρια επίσης, απαιτούν τη χρήση μιας σειράς στοιχείων και τεχνικών δόμησης που συμβάλλουν στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων:
● Ο προσανατολισμός, το μέγεθος, το ύψος, η διάταξη, ακόμη και το χρώμα αυτών των σπιτιών σχεδιάζεται πριν χτιστούν για την καλύτερη χρήση της ενέργειας.
● Τα κτίρια διατηρούνται συμπαγή για να μειωθεί η επιφάνειά τους, με τα κύρια παράθυρα να είναι στραμμένα προς το νότο προκειμένου να αξιοποιήσουν στο έπακρο την παθητική ηλιακή ενέργεια.
● Τα υλικά που περιβάλλουν το εξωτερικό του σπιτιού (τοίχοι, πόρτες, στέγες κ.λπ.) πρέπει να είναι κατάλληλα μονωμένα για να αποφευχθεί η απώλεια θερμότητας μέσω της μεταφοράς.
● Τα συστήματα εξαερισμού διασφαλίζουν την σταθερή θερμοκρασία ανα εποχή.
● Το νερό και τα φυτά είναι επίσης σημαντικά σε θερμότερα κλίματα, χρησιμοποιώντας δέντρα, σχέδια αναρρίχησης, κάθετους κήπους, πράσινες στέγες και άλλες τεχνικές για τη δημιουργία δροσερών περιοχών που προστατεύουν από τη ζέστη του ήλιου.
● Οι θερμικοί συσσωρευτές όπως οι εναλλάκτες θερμότητας και οι αντλίες καθιστούν δυνατή τη δέσμευση και αποθήκευση της θερμότητας που παράγεται από το σύστημα θέρμανσης ή τον ήλιο και την αποφυγή απωλειών.
● Η αεροστεγανότητα του κτιρίου είναι απαραίτητη. Οι διαρροές από τα κενά πρέπει να είναι ελάχιστες σε σχέση με τον συνολικό όγκο του σπιτιού.
● Οι θερμογέφυρες πρέπει να αποφεύγονται: οι άκρες, οι γωνίες και οι αρμοί πρέπει να δημιουργούνται προσεκτικά για να αποφευχθεί η απώλεια θερμότητας μέσω αυτών των γεφυρών.
● Η υδροθερμική άνεση μπορεί να επιτευχθεί ελέγχοντας αποτελεσματικά τα ρεύματα αέρα, την εξάτμιση που προκαλείται από τον ήλιο ή με τη μείωση της συμπύκνωσης, ιδιαίτερα σε θερμά κλίματα.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
Η βιοκλιματική αρχιτεκτονική ωφελεί την “τσέπη” του χρήστη, ταυτόχρονα με τη φροντίδα του περιβάλλοντος και της κοινωνίας.
Εξοικονομούνται χρήματα λόγω καλύτερης διαχείρισης της ενέργειας και επιτυγχάνεται σταθερή θερμοκρασία σε οποιοδήποτε κλίμα και εποχή του χρόνου.
Προφανώς οδηγεί σε χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα λόγω μειωμένων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (GGE) και υδάτινου αποτυπώματος βελτιστοποιώντας την κατανάλωση νερού.
Προξενεί σαφώς λιγότερη ηχορύπανση με χρήση μόνωσης.
Επενδύει στην καινοτομία με χρήση εγκαταστάσεων όπως τα αεροθερμικά συτήματα θέρμανσης , οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η ηλεκτρική ιδιοκατανάλωση (φωτοβολταϊκά πάνελ ή μίνι ανεμογεννήτριες)
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΑ
Μετά την θεωρητική ανάλυση που προηγήθηκε ας εστιάσουμε σε πρακτικότερα ζητήματα για την αναγκαία ταχύτατη αναπροσαρμογή των τουριστικών υποδομών της χώρας μας σε φιλικότερες προς το περιβάλλον.
Tι µπορούµε να κάνουµε για να βελτιώσουµε την κατάσταση σε ένα τουριστικό κτίριο που δεν είναι βιοκλιµατικό;
Tο K.A.Π.E. (Kέντρο Aνανεώσιµων Πηγών και Eξοικονόµησης Eνέργειας) που είναι το πλέον αρµόδιο για θέµατα βιοκλιµατικού σχεδιασµού δίνει τις εξής οδηγίες όσον αφορά τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης ενός κτιρίου και τις τρεις κατηγορίες επεµβάσεων:
• Mεγάλες επεµβάσεις – ανακατασκευές που µπορεί να γίνουν σε περίπτωση συνολικής ανακαίνισης: αντικατάσταση των παραθύρων και των κουφωµάτων, προσθήκη θερµοµονωτικών υλικών, προσθήκη παθητικών συστηµάτων εξωτερικά του κτιρίου ή µετατροπή δοµικών στοιχείων σε παθητικά (π.χ. µετατροπή ενός απλού τοίχου σε ηλιακό) ή προσθήκη εξωτερικών συστηµάτων σκίασης (σταθερών ή κινητών) κ.ο.κ.
• Mικρές επεµβάσεις χαµηλού κόστους, όπως κλείσιµο των χαραµάδων, προσθήκη εσωτερικών κινητών σκιάστρων (π.χ. βενετικά στόρια), εγκατάσταση ανεµιστήρων οροφής, χρήση βλάστησης για σκίαση, αντικατάσταση λαµπτήρων πυράκτωσης µε χαµηλής ενεργειακής κατανάλωσης κ.ά.
• Eπεµβάσεις µε τεχνικές βελτιώσεις για την σωστή λειτουργία του κτιρίου και των συστηµάτων του, όπως:
σωστή χρήση των παραθύρων (ηλιασµός το χειµώνα, σκίαση και νυχτερινός αερισµός το καλοκαίρι) και ορθολογική χρήση των συσκευών ώστε να µην επιβαρύνεται το κτίριο θερµικά (π.χ. αποφεύγουµε να µαγειρεύουµε την ώρα που έχει πολλή ζέστη).
Για τα ήδη υπάρχοντα κτίρια η θερµοµόνωση της στέγης ή του δώµατος, συνεισφέρει σηµαντικά στην σωστή ενεργειακή συµπεριφορά του κτιρίου.
Η οροφή πρέπει να προστατεύει το κτίριο από την βροχή και την υγρασία, να έχει την απαραίτητη κλίση ώστε να αποµακρύνονται τα νερά (ή τα χιόνια στην πιό κρύα κλιματική ζώνη της χώρας) και να παρέχει θερµική προστασία.
Μια αισθητικά ελκυστική λύση που συµβάλλει στην µόνωση της οροφής και συνεισφέρει σε ένα υγιές περιβάλλον είναι το «φυτεµένο δώµα». Πρόκειται για ένα σύστηµα µονωτικών και υδατοστεγών µεµβρανών µε κορυφαία στρώση αυτή της φύτευσης. Η φυσική σκιά των φυτών και το χώµα συµβάλλει στην µείωση της εξωτερικής θερµοκρασίας του δώµατος.
Στεγανοποίηση των όψεων Οι θερµικές απώλειες είναι ο νούµερο ένα παράγοντας που ευθύνεται για την υπερβολική κατανάλωση ενέργειας κατά τη λειτουργία του κτιρίου. Σε περίπτωση παλαιών κουφωµάτων αυτά θα πρέπει να αντικατασταθούν µε καινούργια υψηλής αεροστεγανότητας. Επίσης στην περίπτωση απλών υαλοστασίων αυτά θα πρέπει να αντικατασταθούν µε διπλά υαλοστάσια ή υαλοστάσια χαµηλής εκπεµψιµότητας.
Σκίαση Είναι πολύ σηµαντικό η κατοικία να προστατεύεται από την ηλιακή ακτινοβολία κυρίως τους καλοκαιρινούς µήνες. Αυτό µπορεί να επιτευχθεί µε εξωτερικά σκίαστρα π.χ. τέντες, περσίδες, αλλά και πέργκολες µε αναρριχητικά φυτά σε οριζόντια κλίση (νότιος προσανατολισµός) και κατακόρυφη κλίση (ανατολικός, δυτικός προσανατολισµός). Επίσης η χρήση (όπου είναι εφικτό) αειθαλών δέντρων στον Βοριά προστατεύει το κτίριο από τους ψυχρούς ανέµους. Η χρήση φυλλοβόλων δέντρων σε Νότο και ∆ύση ως µέσο σκίασης τους καλοκαιρινούς µήνες περιορίζει την ανάπτυξη υψηλών θερµοκρασιών στην επιφάνεια του.
Φωτισµός Γενικά, όσο αυξάνεται η εκµετάλλευση του φυσικού φωτισµού στην κατοικία τόσο µειώνεται η χρήση τεχνητού φωτισµού. Η χρήση ανοικτών χρωµάτων στα δωµάτια µειώνει την ανάγκη περισσότερου φωτισµού. Επιπλέον η αντικατάσταση των κοινών λαµπτήρων πυρακτώσεως µε λαµπτήρες χαμηλής κατανάλωσης συνεισφέρει σε µεγαλύτερη εξοικονόµηση ενέργειας.
Αερισµός Στις Κυκλάδες πολύ συχνή είναι η χρήση του φεγγίτη, ο οποίος διευκολύνει την απαγωγή του θερµού αέρα που συγκεντρώνεται ψηλά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η «παράθυρα» στην Σαντορίνη, ένα άνοιγµα για πρόσβαση στο δώµα που λειτουργεί και σαν συλλέκτης δροσερής θαλάσσιας αύρας.
∆ροσισµός Ο δροσισµός επιτυγχάνεται όταν στην πορεία του ο αέρας συναντά µάζες µε χαµηλότερη θερµοκρασία που κατακρατούν µέρος του θερµικού φορτίου του, ψύχοντάς τον. Η θερµική µάζα των κτιρίων από πέτρα έχει σαν αποτέλεσµα την διατήρηση της θερµοκρασίας στους εσωτερικούς χώρους σε σχετικά σταθερά ενδιάµεσα επίπεδα. Το ίδιο συµβαίνει όταν ο αέρας διαπερνά πυκνά φυλλώµατα ή σκιερούς εξωτερικούς χώρους πριν µπει στο κτίριο από τα ανοίγµατα.
Στις περιπτώσεις νέων τουριστικών υποδομών είναι απαραίτητη η προσφυγή στη βοήθεια ενός εξειδικευµένου αρχιτεκτονικού γραφείου. Ξεκινώντας από το σωστό προσανατολισµό µέσα στο οικόπεδο και λαµβάνοντας υπ΄όψιν τις ανάγκες των ενοίκων, θα σχεδιαστεί το κατάλυμα µε κύριο γνώµονα το τοπικό κλίµα. Γύρω από αυτό θα κινηθεί η εξασφάλιση της θερµικής και οπτικής άνεσης, µε τη µέγιστη δυνατή εκµετάλλευση της ηλιακής ενέργειας, των φυσικών φαινοµένων και όλων γενικά των αξιοποιήσιµων πηγών που προσφέρει η φύση. Παθητικά συστήµατα όπως το έδαφος, το νερό, η βλάστηση, ο άνεµος , ο ουρανός θα χρησιµοποιηθούν για να παρέχεται φωτισµός, θέρµανση και ψύξη κλπ. και θα ενσωµατωθούν στον κτιριακό σχεδιασμό, ώστε να µειώνεται η κατανάλωση ενέργειας έως και 30%-35%, σε σχέση µε άλλα σύγχρονα οικήµατα .
Πόσο έτοιμη ομως είναι η πολιτεία μας για την επεξεργασία μιας πολιτικής γενναίων κινήτρων για έναν αειφορικό τουρισμό;
Πόσο έτοιμος είναι και ο κόσμος του τουρισμού για μια μεγάλη μετάβαση στον “πράσινο τουρισμό”με την χρήση βιοκλιματικών αρχιτεκτονικών πρακτικών;
Αυτό είναι το στοίχημα της επόμενης δεκαετίας, που θα κρίνει και την θέση μας στο παγκόσμιο τουριστικό στερέωμα.
ΠΗΓΕΣ:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
iberdrola
8 ο Γενικό Λύκειο Πατρών Α΄ Λυκείου 2011 – 2012 Ερευνητική εργασία Β΄ τετραµήνου
ΚΑΠΕ
Από τη διαδικτυακή εφημερίδα “Ελληνικός Τουρισμός”
Διαβάστε την εφημερίδα στο:
https://itnnews.gr/wp…/uploads/2021/12/ITN_09122021.pdf
