Σε επταετή περιπέτεια έχει μπει μια γυναίκα στην πόλη των Ιωαννίνων από το 2015, όταν κυνηγοί θησαυρών έσκαβαν σε παρακείμενο οικόπεδο από το σπίτι της για να ανακαλύψουν τον θησαυρό του Αλί πασά, με αποτέλεσμα να καταστεί ακατοίκητη η δική της οικία.
Η Aμαλία Τάσση, δικηγόρος της άτυχης γυναίκας εξηγεί ότι στο όμορο γειτονικό ακίνητο της γινόντουσαν εργασίες χωρίς άδεια και κατήγγειλε το θέμα, που πήρε την νόμιμη οδό. Ελήφθησαν ασφαλιστικά μέτρα, αλλά τελικά τα θεμέλια της δικής της οικίας υπέστησαν μεγάλη ζημία με αποτέλεσμα να καταστεί ακατοίκητη. Το κόστος ανέρχεται στις 60.00 ευρώ, αλλά η αστική δικάσιμος, δεν εγγυάται την άμεση καταβολή όσων θα επιδικαστούν.
Από την αποδεικτική διαδικασία απεδείχθη ότι ήταν άνθρακας ο θησαυρός και αδίκως οι φερέλπιδες κυνηγοί ανέλαβαν παράνομες τακτικές γρήγορου πλουτισμού.
2 Ιανουαρίου 1822. Δυο βάρκες έσχιζαν τα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων με επιβάτες τους σημαντικούς ενοίκους του κάστρου. Είχαν κατεύθυνση το νησάκι, όπου βρήκε τελευταίο καταφύγιο ο Αλή Πασάς κυνηγημένος από τον Χουρσίτ πασά, όταν έπεσε στην δυσμένεια του “μεγάλου Πατισάχ”. Εκ των πραγμάτων δεν ήταν δυνατό να μεταφερθεί και ο θησαυρός στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Το φιρμάνι που εξέδωσε η Πύλη τον καταδίκαζε σε θάνατο και πρόσταζε την δήμευση των θησαυρών του. Μια ακατόρθωτη αποστολή για τον Χουρσίτ, αφού κατά δήλωση του Αλί, ο έμπιστός του Σελίμ Τσάμης είχε μείνει στα υπόγεια του σαραγιού με ένα δαυλί στο χέρι έτοιμος να τινάξει την πλαϊνή μπαρουταποθήκη και να καταστρέψει για πάντα τον θησαυρό.
Ο Σελίμ είχε εντολή να σβήσει το φυτίλι, μόνο αν έπαιρνε ως μήνυμα από τον Αλί το μαργαριταρένιο κομπολόι του. Και έτσι έγινε. Αλλά όχι με την θέληση του Αλί πασά. Λέγεται ότι το έκλεψαν για να το στείλουν στον Σελίμ. Μετά από αυτό ο Καραϊσκάκης, που ήταν καπετάνιος του Αλί, και οι άνδρες του που φύλαγαν το κάστρο, για να μην κάνει γιουρούσι στη πόλη ο στρατός του σουλτάνου, αποσύρθηκαν. Στις 25 Ιανουαρίου το κεφάλι του Αλί πασά παραδόθηκε στον Χουρσίτ πάνω σε ασημένιο δίσκο, σκεπασμένο με βαρύτιμο ύφασμα, για να το περιφέρουν οι σπαήδες στην πόλη και να πάρουν το καθιερωμένο μπαχτσίσι από τους νοικοκυραίους, προτού το στείλουν στον Μεχμέτ.
Ο Χουρσίτ ξεκίνησε αμέσως την καταγραφή όλης της περιουσίας του Αλί που περνούσε πλέον στην κυριότητα του Δοβλετίου. Η απογοήτευση κατέλαβε τον σερασκέρη όταν κατέβηκε στα υπόγεια του Ιτς – καλέ και άρχισε να ψάχνει για τα σεντούκια με τα πολύτιμα πετράδια και τον χρυσό. Όσα βρήκε δεν ξεπερνούσαν τα 50 εκατ. γρόσια, ενώ ο σουλτάνος περίμενε τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερα. Δυο χρόνια πόλεμος κατά του Αλί είχε κοστίσει πολύ περισσότερο.
Ο θησαυρός τον οποίο είχαν δει οι πρόξενοι της Αγγλίας και της Γαλλίας, όταν τους κατέβασε στα δαιδαλώδη υπόγεια ο Αλί πασάς είχε χαθεί. Ουδείς από τους ανθρώπους του Αλί γνώριζε κάτι ή τουλάχιστον είπε κάτι. Η υποψία ότι ο Καραϊσκάκης περίμενε για να τον πάρει και να χρηματοδοτήσει με αυτόν την ελληνική επανάσταση, παραμένει ανεπιβεβαίωτη. Άλλωστε ποιος θα το μαρτυρούσε; Έτσι, ο θησαυρός έγινε θρύλος και αφορμή να σκαφτούν χιλιάδες σπίτια, οικόπεδα και χωράφια, όπου είναι βέβαιο ότι δεν θα βρεθεί το παραμικρό.
