Έφτασε η μεγάλη ώρα. Την Κυριακή η μεγάλη μας αγάπη, η Καστοριά, δίνει τον πρώτο της αγώνα στην Κατερίνη, στην έναρξη του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής. Και η ώρα αυτή είναι για εμάς όχι απλά μεγάλη, αλλά τεράστια. Και είναι τεράστια, γιατί μετά από χρόνια ανυπαρξίας, ασυδοσίας και “οτιναναισμού” , βλέπουμε μια ομάδα, οργανωμένη σοβαρά, πλαισιωμένη από ανθρώπους παντελωνάτους (από όσα γνωρίζουμε τουλάχιστον και μέχρι τώρα) να προσπαθεί να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπρέπεια της ερυθροκίτρινης φανέλας στα ποδοσφαιρικά λημέρια της χώρας. Την Κυριακή, για εμάς το αποτέλεσμα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Φυσικά και θέλουμε το διπλό. Όμως η χαρά μας και η ανατριχιλα μας θα είναι τεράστια μόνο που θα ξαναδούμε τη φανέλα με τον κάστορα στο στήθος, σε αγώνα εθνικού πρωταθλήματος. Με βάσεις στέρεες και σοβαρές.
Όλα αυτά τα χρόνια κάναμε άπειρες συζητήσεις μεταξύ μας. Κάναμε την αυτοκριτική μας για το τι δεν κάναμε για να βοηθήσουμε την ομάδα. Ανοίξαμε όμως και τα μάτια μας και ξεράσαμε τους εχθρούς της. Δώσαμε έναν όρκο, αυτοί οι λίγοι άρρωστοι, να μην αφήσουμε ξανά την ομάδα μόνη της. Θεωρούμε χρέος μας να στηρίξουμε αυτούς τους τρελούς που ασχολούνται με την ομάδα και το ποδόσφαιρο, σε ένα Ελληνικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που μόνο ανταποδωτικό δεν το λες. Ξαναζωντάνεψαν το όνειρο μας και οφείλουμε να τους στηρίξουμε έμπρακτα.. Το μόνο που τους ζητούμε, είναι να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Η ομάδα ανεξαρτήτως έκβασης του πρωταθλήματος θέλουμε να έχει συνέχεια και τα επόμενα χρόνια. Η φανέλα είναι τεράστια και όποιος την αγαπήσει πραγματικά, αργά η γρήγορα θα τον ανταμείψει.
Δεν θα ξαναζητήσουμε ούτε θα παρακαλέσουμε ξανά μέσα από τις ανακοινώσεις να έρθετε στο γήπεδο. Όσοι νιώθουν θα είναι την Κυριακή στην Κατερίνη ή τουλάχιστον στο πρώτο ματς εντός έδρας σε δύο εβδομάδες και σε κάθε αγώνα.. Η. ΚΑΣΤΟΡΙΑ είναι για εμάς τρόπος ζωής. Είναι τα εφηβικά μας χρόνια στο ξερό. Είναι το μόνιασμα στις κερκίδες του 80 όπου ήμασταν μια οικογένεια. Που νιώθαμε ότι εκπροσωπούμε την αρχόντισσα του Βορρά σε κάθε γήπεδο της Ελλάδας. Που κάναμε 6 ώρες για Σέρρες , 8 για Καβάλα και 10 για Κόρινθο , αλλά με τη χαρά και την προσμονή μας τεράστια. Που λέγαμε “από Καστοριά” και βλέπανε στα μάτια μας ότι το ματς θα το πάρουμε εμείς από τα τσιμέντα. Χρέος μας είναι λοιπόν να είμαστε κοντά στην ομάδα και να μεταλαμπαδευσουμε την τρέλα μας και την ιστορία της στα πιτσιρίκια της πόλης μας. Να θέλουν να πάνε την Κυριακή στο γήπεδο στη Χλόη και όχι στη Τούμπα στο Χαρίλαου στη Λεωφόρο κτλ κτλ. ΚΑΣΤΟΡΙΑ είμαστε ρε. Να ξαναδημιουργησουμε αυτό το μόνιασμα στις κερκίδες. Όσοι είμαστε . Όσοι θα είμαστε. Και αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε. Η διοίκηση τη δουλειά της και μεις την δική μας….Την Κυριακή λοιπόν ξαναξεκιναμε . Διοίκηση παίκτες και κόσμος Μια δυνατή, σφιχτή γροθιά!
Υ.Γ 1 Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην πρόσφατη απώλεια του μεγάλου, του τεράστιου Τάκη Αργυρού. Αυστηρός αλλά με ψυχή ντόμπρα, καθαρή, ψυχή ενός μικρού παιδιού. Ο Τάκας ΤΙΜΗΣΕ την θρυλική φανέλα της ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ με όλη τη σημασία της λέξης. Και την ΤΙΜΗΣΕ όχι μόνο σαν παίκτης αλλά και όποτε του ζητήθηκε σαν έμπειρος ποδοσφαιράνθρωπος που ήτανε . Μια τέτοια στιγμή ήτανε στα τέλη του περασμένου αιώνα όταν η ομάδα έπεφτε στην τότε Δ Εθνική. Του ζητήθηκε να συνδράμει με τις γνώσεις του στο προπονητικό team και στα αποδυτήρια της ομάδας , ώστε αυτή να έχει μια συνέχεια και να μην διαλυθεί. Το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη και τα κατάφερε. Όταν τον πλησίασαν άνθρωποι της ομάδας και του είπαν αν θέλει κάποια αμοιβή για της υπηρεσίες του, ο Τάκης τους κοίταξε με το ωραίο εκείνο βλοσυρό του ύφος και τους ρώτησε ” Είστε μαλάκες; Εγώ χρωστάω στην ΚΑΣΤΟΡΙΑ όχι αυτή…..άι φύγετε από εδώ ρε…..”. Αυτός ήταν ο Τάκης Αργυρός. Ναουσαίος στην καταγωγή και Καστοριανός στην ψυχή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ ρε Τακαρε……. ποτέ ……
Υ.Γ 2 Η παραπάνω αφήγηση είναι και ένα μήνυμα στους παίχτες που φοράνε τη φανέλα τώρα. Για το τι σημαίνει να τη φοράς……. Διπλό την Κυριακή για τον Τάκη Αργυρό…….
ΤΑΚΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟΣ
Σύνδεσμος Φιλάθλων Οπαδών Καστοριάς ΣΦΟΚ
3 λεπτά ανάγνωση
