Με έναν στίχο του Ντίνου Χριστιανόποπουλου, ολοκλήρωσε το podcast της με τίτλο Archetypes στο Spotify η Μέγκαν Μαρκλ αποχαιρετώντας τα εκατομμύρια των ακροατών που την ακούν σε κάθε επεισόδιο
Συγκεκριμένα, η Μάρκλ στο 12ο επεισόδιο του podcast που το Spotify πληρώνει 20 εκατομμύρια ευρώ το επεισόδιο, είπε τον στίχο «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος».
Για την ακρίβεια, η Δούκισσα του Σάσεξ είπε: «Πολύ καιρό πριν, άκουσα μια φράση την οποία θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας καθώς μιλάμε για “ταμπέλες”, σχήματα λόγου και “κουτιά” στα οποία ίσως προσπαθήσουν να σας τοποθετήσουν όπως και ρόλους ή στερεότυπα που σας αποδίδονται και δεν ταιριάζουν απόλυτα στο άτομο που είστε, αυτή είναι η φράση με την οποία ήθελα να σας αφήσω», είπε λέγοντας τον στίχο του Χριστιανόπουλου.
Και πρόσθεσε: «Συνέχισε να εξελίσσεσαι φίλε μου και θα σε δω στην απέναντι πλευρά. Όπως πάντα, είμαι η Μέγκαν». Αυτό ήταν το τέλος μιας σειράς από επεισόδια κατά τη διάρκεια των οποίων μίλησε με πολλούς καλεσμένους σχετικά με την ισότητα του φύλου και τα αρνητικά στερεότυπα που επηρεάζουν τις γυναίκες.
Λίγα λεπτά πριν το τέλος, η Μαρκλ ανέφερε: «Νιώθω ότι με κατανοούν, ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα αισθανόμουν έτσι χρησιμοποιώντας τη φωνή μου, αλλά είναι η αλήθεια».
Το φινάλε της σειράς Spotify Archetypes, που στοχεύει να εξερευνήσει “ετικέτες που προσπαθούν να κρατήσουν τις γυναίκες πίσω”, είδε τη Μαρκλ να συνομιλεί με άνδρες καλεσμένους τον τηλεοπτικό παραγωγό Andy Cohen, τον σκηνοθέτη Judd Apatow και τον κωμικό Trevor Noah. Και καθώς τελείωνε από το τελευταίο από τα 12 επεισόδια αυτής της σειράς, είπε στους ακροατές πώς αυτό το pdcast την έκανε να «αισθανθεί ορατή».
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) ήταν ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός ενώ τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 11 Αυγούστου 2020. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1958 ως το 1965 εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης. Παράλληλα το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό Διαγώνιος, που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις. Το 1962 δημιούργησε τις εκδόσεις της Διαγωνίου (που συνεχίζονται ως σήμερα) και από το 1965 εργάστηκε ως διορθωτής και επιμελητής. Το 1974 ίδρυσε τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου που έχει ως στόχο την προβολή νέων καλλιτεχνών της συμπρωτεύουσας, με στενούς συνεργάτες του Κάρολο Τσίζεκ και Νίκο Νικολαΐδη. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1949 με τη δημοσίευση του ποιήματος Βιογραφία στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης Μορφές. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Εποχή των ισχνών αγελάδων. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος τοποθετείται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της ομάδας που είναι γνωστή ως Κύκλος της Διαγωνίου και κινήθηκε στο πλαίσιο του ομώνυμου περιοδικού που ο ίδιος ίδρυσε (Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου, Γιώργος Ιωάννου, Τάσος Κόρφης, Βασίλης Καραβίτης κ.α.). Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονα ερωτική διάθεση και επιρροές από το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του.Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του “Εναντίον” από το 1979 όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο “ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων”, που μας άφησαν οι αρχαίοι.» Τον Ιούνιο του 2011 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τμήμα Φιλολογίας.
Έργα:
Ποίηση: Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950), Ποιήματα 1950-1955 (1957), Ανυπεράσπιστος καημός (1960), Ποιήματα 1949-1960 (1962), Το κορμί και το σαράκι (1964), Ποιήματα 1949-1964 (1967), Προάστεια (1969), Ποιήματα 1949-1970 (1974), Μικρά ποιήματα (1975), Μικρά ποιήματα 1960-1978 (1979), Ιστορίες του γλυκού νερού (1980), Το αιώνιο παράπονο (1981), Νέα ποιήματα, 1977-1981, Νεκρή πιάτσα (1984), Ποιήματα (συγκεντρ. έκδοση) (1984), Ποιήματα (συγκεντρ. έκδοση) (1998).
Πεζά: Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού (1961), Έκθεσις βιβλίων περί Θεσσαλονίκης (1962), Η κάτω βόλτα (1963). Δοκίμια, σειρά πρώτη (1965), Στρατής Δούκας (1969), Τα γλυπτά της Νεότερης Θεσσαλονίκης (1969), Στιχάκια του στρατού (1973), Τα πρώτα λογοτεχνικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης 1921-1924 (1975), Οι μεταφράσεις του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» του Σολωμού (1978), Λογοτεχνικά περιοδικά που τυπώθηκαν στη Θεσσαλονίκη, 1850-1980 (1980), Ρεμπέτες του ντουνιά (1986), Η ποίηση στη Θεσσαλονίκη από το 1913 έως το 1940 (1986), Με τέχνη και με πάθος (1988), Συμπληρώνοντας τα κενά (1988) κ.ά..
