Στην αρχή ξέχασα πως ήμουν στην Καστοριά, νόμιζα πως είχα βρεθεί στο Μέγαρο Μουσικής κάποιας μεγαλούπολης.
Τα παιδιά που έπαιζαν υπέροχα, που τραγουδούσαν υπέροχα, οι μουσικοί τους, η Σόνια Θεοδωρίδου, λαμπερή και ζεστή, εγκάρδια και φιλική. Σαν να είχαμε βρεθεί τελείως αλλού ή σαν αυτό το τελείως αλλού να είχε έρθει εδώ, για να μας χαρίσει αυτή την απαράμιλλη βραδιά. Κι έπειτα, σιγά σιγά, χάθηκε και το Μέγαρο και στη θέση του δημιουργήθηκε με τις φωνές και τη μουσική μια σκάλα από την οποία δεν κατέβαιναν άγγελοι, αλλ’ ανεβαίναμε εμείς. Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε μες στην αίθουσα απόψε.
Αυτή η σκάλα που μας ανέβασε στον ουρανό φτιάχνεται πάντα από τις φωνές των παιδιών που τραγουδούν όμορφα για τον Χριστό που γεννιέται. Από τις φωνές των επί γης αγγέλων που άλλοι τους, ντυμένοι ομοιόμορφα, Του τραγουδούν μες σ’ αίθουσες επίσημες, ζεστές και στολισμένες, ενώ άλλοι τους, ντυμένοι με χοντρά πανωφόρια και μάλλινα σκουφιά, ψάλλουν την ιστορία της γέννησής Του μες στο κρύο, στις γειτονιές, χαρίζοντας αμέτρητα χαμόγελα στους ανθρώπους που αξιώνονται να την ξανακούσουν…
Κι εμείς αξιωθήκαμε. Την ανεβήκαμε τη σκάλα. Χάρη στα παιδιά του Μουσικού μας Σχολείου και στους άξιους μουσικούς τους και χάρη στη μεγάλη μας Σόνια Θεοδωρίδου, που, όχι μόνο ήρθε αφιλοκερδώς για τον “Μαζί σου” και την Καστοριά, μα δώρισε κιόλας στο Μουσικό Σχολείο 1.000 παρτιτούρες της, με άλλα λόγια 1.000 μουσικά βιβλία για τη μουσική του βιβλιοθήκη…
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι συνετέλεσαν στην έξοχη αυτή βραδιά!… Τους ευχαριστούμε για το ξεχωριστό δώρο που μας χάρισαν!…
Από το Facebook της Σόνιας Ευθυμιάδου
