Στο Γέρμα Καστοριάς, τούτη τη νυχτιά και σαν περάσει ο Εσπερινός του Αγίου Σπυρίδωνα, κανείς δεν πιάνει στα χέρια του ψαλίδι για να κόψει, βελόνα για να ράψει, κουμπί για να μαντάρει, καβάλο να στριφώσει!
Σπυρί σπυρί Σπυρίδωνα
η μέρα μιάν τρανεύει,
απόσωσεν η Χρυσαυγή
τ’ απόβραδο σωπαίνει…
” τ’ Άι- Σπυρίδωνα ταχιά, μη κόψεις, να μη ράψεις, βελόνα να μη πιάσεις!
Ψάρι να βάλεις στη φωτιά και λάδι στο τσουκάλι! “
Η γιαγιά μου η Ολυμπία Παπατζημου Υφαντή (το γένος Βουρδα) πάντα με τα έλεγε αυτά νωρίς το απόγευμα της παραμονής της εορτής τ’ Αγίου Σπυρίδωνα, γιατί αν κάνω κάτι από τα παραπάνω θα βγάλω σπυριά και σημάδια…
Και πως μέχρι σήμερα μικραίνει η μέρα και μεγαλώνει η νύχτα, από αύριο σπυρί ,σπυρί με τη χάρη του Αγίου Σπυρίδωνα θα αρχίσει να μεγαλώνει η μέρα, έτσι βάζουμε σπυριά από καλαμπόκι ή σιτάρι στον εξωτερικό τοίχο των σπιτιών, μα κυρίως στην εκκλησία όπου ρίχνουμε τα σπυριά για να γεμίσουν τις σοδειές και τους καρπούς της νέα χρονιάς , τα σπαρτά της Πολυσπορίτισσας Παναγιάς να βγούνε και να καρπίσουνε για όλους τους ανθρώπους και τα ζωντανά!
Χρόνια πολλά και ο Αγιος προστάτης μου βοήθεια μας!
Δημήτρης Παπατζήμος
1 λεπτό ανάγνωση
