Ένοχη γιατί νοιώθεις ενοχή και οφείλεις στον εαυτό σου ένα όχι…
Επειδή, εγκατέλειψες ένα δυνάστη σύζυγο.
Κατάφερες να σταθείς στα πόδια
προχωρώντας για να βρεις τον δρόμο σου.
Θέλησες να νοιώσεις τα αληθινά σου συναισθήματα και
δεν χρειαζόσουν κανένα να σου τα περιορίζει.
Επιθυμούσες να είσαι γυναίκα.
Δεν άντεχες να σε υποτιμούν.
Ούτε να σε εξευτελίζουν.
Απεχθανόσουν την βία.
Όποιας μορφής. Από όπου κι αν προερχόταν.
Να ορίζεις ήθελες το σώμα σου.
Να ακολουθείς την καρδιά σου.
Να θρέφεις τα όνειρά σου.
Να έχεις μαζί σου την χαρά, το χαμόγελο ως φωτεινά μονοπάτια,
να οδηγούν κατευθείαν στην ομορφιά της ψυχής.
Είναι ένα αστέρι που στέλνει το φως του στο πρόσωπο.
Κι έτσι να συναντάς τους ανθρώπους.
Με την γαλήνη που προσφέρει η ευτυχία.
Και μια ευγνωμοσύνη απεριόριστη για το πολύτιμο δώρο της ζωής.
Αξίζει να την ζούμε με θαυμασμό.
Ποτέ λοιπόν ένοχη για ό,τι αισθάνεσαι.
Ούτε ενοχή που τα εκφράζεις.
Μόνο εκείνο το όχι είναι η δύναμή σου.
Μαθαίνεις να την χρησιμοποιείς.
Κι αυτή η θέληση ανοίγει δρόμους.
Αλλάζει την αντίληψη για το πώς βλέπεις-ουμε
πράγματα και καταστάσεις που έρχονται και σε/μας κάνουν να
νοιώθεις-ουμε φόβο, θυμό, πόνο ή άλλο συναίσθημα σε/μας εξουσιάζει.
Απελευθερώνεσαι-όμαστε βλέποντας με αθόλωτο μάτι τα σκοτάδια.
Και κυρίως της ψυχής.
Έρχεται έτσι σιγά σιγά, βήμα βήμα, η ελευθερία στο σώμα. Το νου.
Έξω και πέρα από συμβάσεις, κανόνες, κανονισμούς και συμβιβασμούς.
Από ότι πνίγει το γνήσιο, το ουσιώδες, το αληθινό.
Γιατί μέσα μας υπάρχουν όλα.
Κι αν θέλεις ευτυχία ψάξε εκεί μέσα για τον κρυμμένο θησαυρό.
Έχει πολλά να σου αποκαλύψει.
Γίνε εσύ φάρος να φωτίζεις, οδηγείς, τους ανθρώπους.
Πρώτα όμως εσένα.
Μακριά από ξέρες.
Νοιώσε τον θαυμασμό της ύπαρξης στο γίγνεσθαι…
Μια χιονονιφάδα είναι η ζωή.
Πολύτιμη όσο κρατάει η θέαση. Το άγγιγμά της.
Μόλις που προλαβαίνουμε…
ν.μ.
