Η γενιά μας είναι ίσως η πιο περίεργη γενιά. Μπορεί να μη ζήσαμε πόλεμο, τουλάχιστον προς το παρόν, όμως αυτά που ζήσαμε και ζούμε δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.
Ξεκινήσαμε από το 2009 με την οικονομική κρίση η οποία ακόμα και σήμερα είναι παρούσα. Τα μνημόνια και οι μνημονιακοί νόμοι και δεσμεύσεις γονάτισαν κυριολεκτικά κάθε ελληνική οικογένεια, ενώ οδήγησαν στην οικονομική ασφυξία χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες οδηγήθηκαν σε κλείσιμο λόγω της δυσβάσταχτης, ως ληστρικής θα μπορούσαμε να πούμε, φορολογίας. Οι κυβερνήσεις, όλες ανεξαιρέτως, για δέκα και πλέον χρόνια ακολούθησαν σχεδόν απαρέγκλιτα την ίδια οικονομική πολιτική όπως την όριζε η Τρόικα και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ΕΕ αλλά και του ΔΝΤ.
Φτάσαμε στο σημείο τα δικά μας, τα δουλεμένα λεφτά να μην μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Στις 28 Ιουνίου 2015 εμφανίστηκαν τα capital controls που επιβλήθηκαν από τον τότε Υπουργό Οικονομικών και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κόμματα την περίοδο της κρίσης είχαν δύο πρόσωπα, ένα όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και ένα όταν κυβερνούσαν. Η ανέξοδη αντιπολίτευση, με κορώνες και λαϊκισμούς μόνο κακό έκανε στη χώρα, αφού με το που αναλάμβαναν την εξουσία ήταν πιστοί στην εφαρμογή των μνημονίων.
Είχαμε, αφελώς, πιστέψει πως τα χειρότερα τα είχαμε αφήσει πίσω και πως θα μπορούσαμε να αντικρύσουμε το μέλλον με μια πιο αισιόδοξη ματιά. Τότε όμως, στις αρχές του 2020 κάνει την εμφάνιση μια πανδημία με τα συνεπακόλουθα μέτρα που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί. Ζήσαμε στιγμές που μόνο σε ταινίες είχαμε δει αλλά τελικά η πραγματικότητα γράφει τα πιο ευφάνταστα σενάρια.
Στις 4 Μαρτίου 2020 ανακοινώνεται καθολικό και αυστηρό lockdown με απαγόρευση κυκλοφορίας και πάγωμα επί της ουσίας οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας. Δύο χρόνια περιορισμών, κοινωνικής αποστασιοποίησης και αβεβαιότητας δημιούργησαν ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο. Βαδίζαμε σε τελείως αχαρτογράφητα μέρη. Ο φόβος ήταν το κύριο συναίσθημα, οι οικονομικές συνέπειες πέρασαν σε δεύτερη μέρα όμως ακόμα και σήμερα μετράμε τις πληγές που άφησε πίσω του ο κορονοϊός.
Οι πληγές αυτές πέρα από τις οικονομικές συνέπειες, στιγμάτισαν ψυχολογικά και κοινωνικά το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού. Τα ψυχικά νοσήματα και η επιθετική συμπεριφορά κάνουν έντονη την εμφάνισή τους, την ίδια ώρα που οι επιστήμονες ψυχολόγοι αναφέρουν πως τις συνέπειες του εγκλεισμού λόγω κορονοϊού δεν τις έχουμε δει ακόμα σε πλήρη ανάπτυξη.
Φτάνοντας προς το τέλος του κορονοϊού πήραμε όλοι μια βαθειά ανάσα και πιστέψαμε πως θα επιστρέψουμε σε μια καλύτερη πραγματικότητα. Για ακόμα μία φόρα όμως οι προσδοκίες αποδείχτηκαν φενάκη.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022 έχουμε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που συνταράσσει το παγκόσμιο οικονομικό οικοδόμημα οδηγώντας σε μία άνευ προηγουμένου ενεργειακή κρίση. Το ενεργειακό κόστος σε συνδυασμό με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία δεν αφήνουν τις οικονομίες να ορθοποδήσουν και να αναπτυχθούν.
Τελικά, αυτό το οποίο σαν γενιά βιώνουμε από το 2009 είναι μια παρατεταμένη κρίση, ανεξάρτητα τη μορφή που αυτή κατά καιρούς παίρνει. Σε κάθε περίπτωση όμως προσδίδει αρνητικό οικονομικό, κοινωνικό και βιοτικό πρόσημο.
Το άγχος και η αβεβαιότητα για το αύριο είναι ο «πόλεμος» της δικής μας γενιάς. Αυτό το άγχος οδήγησε σε υπογεννητικότητα, το άγνωστο αύριο σκοτώνει μία ολόκληρη γενιά το όραμα της οποίας είναι η επιβίωση.
Μια γενιά που παρακολουθεί με απάθεια αν όχι με αποστροφή την πολιτική σκηνή είτε αυτή είναι η κεντρική είτε η τοπική. Έχουν εκλείψει οι ηγέτες αυτοί που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και να δώσουν πίσω στη γενιά μας το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον. Γίναμε η πρώτη γενιά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου θα παραδώσουμε στην επόμενη γενιά, αυτή των παιδιών, ένα κόσμο χειρότερο τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και όλους τους κοινωνικούς τομείς.
Είμαστε η γενιά που περιμένει την επόμενη χρονιά που θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη, η οποία όμως δεν έρχεται ποτέ.
Οδεύουμε προς το τέλος άλλης μία δύσκολης χρονιάς η οποία δεν μας έκανε σοφότερους.
Αλήθεια τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε ότι θα συμβεί τη νέα χρονιά.
Μηταλίδης Κίμων, Οικονομολόγος
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς
