Δε γίνεται από τη μία να γκρινιάζουμε για τον μαρασμό, για την ερήμωση και από την άλλη να στεναχωριόμαστε όταν βλέπουμε εκδηλώσεις
Αν θέλουμε να είμαστε μεγάλη πόλη, αν θέλουμε να μην γίνουμε ένα μεγάλο χωριό, πρέπει να έχουμε οπωσδήποτε στην πόλη μας κάποια μεγάλα γεγονότα, κάποιες μεγάλες συναυλίες, κάποια ονόματα τέλος πάντων. Φυσικά σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει περίπτωση να καλύπτει όλα τα γούστα η καλλιτέχνιδα ή ο καλλιτέχνης.
Όμως η αρχή της αναλογικότητας λέει: Αυτά που μπορεί να κάνει Αθήνα δε μπορεί να τα κάνει η Θεσσαλονίκη και αυτά που μπορεί να κάνει η Θεσσαλονίκη δε μπορεί να τα κάνει η Καστοριά και αυτά που μπορεί να κάνει Καστοριά δε μπορεί να τα κάνει το Άργος και αυτά που μπορεί να κάνει το Άργος δεν μπορεί να το κάνει το Νεστόριο και ούτω καθεξής…
Να μετράμε το μπόι μας το ταμείο μας τις δυνατότητές μας και να βρίσκουμε έξυπνες λύσεις.
Αυτές οι αναρτήσεις “με αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν …και να δοθούν για άλλους σκοπούς” δε με βρίσκουν σύμφωνο. Έτερον εκάτερον έλεγαν οι αρχαίοι μας. Όλα χρειάζονται.
Είχε κόσμο, είχε παλμό είχε νεολαία είχε και… κρύο.
Η επιτυχία της είναι επιτυχία της πόλης και όσων την διοργάνωσαν και του κόσμου που παρά το κρύο παρευρέθηκε.
Καλές γιορτές λοιπόν και όλοι όπως και όσο μπορούν βοηθούν στο ζωντάνεμα της πόλης.
Δε γίνεται από τη μία να γκρινιάζουμε για τον μαρασμό, για την ερήμωση και από την άλλη να στεναχωριόμαστε όταν βλέπουμε εκδηλώσεις. Αυτά ειδικά για κάποιους συστηματικούς μηδενιστές και γκρινιάρηδες με όλους και όλα.
Βασίλης Κωνσταντίνου
ΥΓ. Αν δεν χαίρεσαι, όπως χάρηκα εγώ τα παιδιά να χορεύουν και να διασκεδάζουν, τότε βγήκες εκτός γηπέδου ζωής.
