Ήμασταν μαθητούδια τότε και κάμναμε καθημερινά την διαδρομή σπίτι – σχολείο με τα πόδια, άλλα στο 1ο Δημοτικό, κάποια άλλα στο 2ο και μεις που μέναμε στην περιοχή Ψαράδικα και Απόζαρι πηγαίναμε στο τρίτο, κάτω από την εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης. Επειδή ήμασταν δύο βήματα από την κάτω αγορά νιώθαμε έντονα τον ερχομό των γιορτινών ωρών. Τα περισσότερα καταστήματα νεωτερισμών, ένδυσης, παπουτσιών, ζαχαροπλαστικής, βρίσκονταν κοντά μας , μια ανάσα που λένε.
Περνούσαμε από την οδό Ερμού και τα καταστήματα Ρούβα και Τσολάκη είχαν ήδη στολίσει τα δεντράκια τους, τα πρώτα ψεύτικα, με φύλλωμα που έβγαινε από βιομηχανία πλαστικών. Οι βιτρίνες ήταν γεμάτες από πολύχρωμες χρυσόμπαλες, τόσο εύθραυστες που την επόμενη χρονιά τρέχαμε να τις αντικαταστήσουμε. Στην οδό ΄Αρτη και νέο κατάστημα νεωτερισμών Μιχάλη Λυμπερόπουλου και Γιάννη Αναστασιάδη. ΄Ηταν δυο πειραιώτικα παλληκάρια που βρήκαν εδώ τρόπο να προκόψουνε. Στην οδό Ερμού βρίσκαμε τις λαστιχένιες μαύρες μπότες, ανάμεσα στο κατάστημα Πυροβέτση και Λυκογιάννη, ενώ στην 11η Νοεμβρίου υπήρχε το κατάστημα του Σταύρου Ανδρίκου με παντοφλάκια και κάθε είδος ζεύγη υποδημάτων.
Η συνέχεια στη fonikastorias.gr
1 λεπτό ανάγνωση
