Πολύ όμορφη πόλη η Καστοριά. Απορώ με τον εαυτό μου που δεν την είχα επισκεφτεί ποτέ. Μια βόλτα δίπλα στη λίμνη μέχρι τη Μονή της Παναγιάς της Μαυριώτισσας είναι απλά μαγική. Την επόμενη μέρα έχει επίσκεψη στις Πρέσπες. Ξυπνάμε, παίρνουμε το πρωινό μας κι αφού γεμίσουμε μπαταρίες (οπ Βασίλη, ψήνεσαι για ηλεκτρικό; – Δημήτρης Σαμπαζιώτης) ξεκινάμε από την ΕΟ Καστοριάς-Πρεσπών! Στενός δρόμος με πολλές στροφές κι ανάβαση. Μούρλια ακούγεται κι ήταν υπέροχα να οδηγείς εκεί. Μέχρι που φτάσαμε και περάσαμε από ένα ξύλινο γεφυράκι. Μετά ο δρόμος πλάτυνε κι ήταν πλέον και για μεγαλύτερες ταχύτητες και με ευθείες. Μπροστά εμείς, πίσω το Captur (πετρέλαιο). Φθινοπωρινό τοπίο φυσικά με πορτοκαλί αποχρώσεις των πεσμένων φύλλων. Ναι, χειμώνας ήταν αλλά οι θερμοκρασίες θύμιζαν φθινόπωρο.
Φτάνουμε λοιπόν στις Πρέσπες. Πρώτη στάση Άγιος Αχίλλειος. Περνάμε από την πλωτή γέφυρα. Οι γυναίκες της παρέας κι οι φωτογραφικές στα κινητά παίρνουν φωτιά. Μετά από πολλές φωτογραφίες, επισκεπτόμαστε το εκκλησάκι και χαζεύουμε την πολύ όμορφη θέα και τη Μικρή Πρέσπα. Γυρνάμε από τον ίδιο δρόμο πίσω και τραβάμε για το χωριό Ψαράδες όπου και θα κάνουμε ένα tour με βάρκα στη Mεγάλη Πρέσπα, της οποίας η στάθμη έχει πέσει ανησυχητικά στα οκτώ μέτρα. Ωραία διαδρομή, τεράστια λίμνη. Αγοράζουμε φασόλια και γίγαντες από τοπικούς παραγωγούς και πίνουμε ένα καφεδάκι. Η σύντροφος αγοράζει και τοπικά προϊόντα κι έχει την φαεινή ιδέα να δοκιμάσει και μέλια. Ε, ένα από αυτά έχει πρόπολη. Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Επόμενη στάση Άγιος Γερμανός. Επισκεπτόμαστε το χωριό και την εκκλησία, πίνουμε ένα καφεδάκι κι αποχαιρετούμε τους φίλους μας που οδεύουν πίσω στην Κρύα Βρύση. Εμείς οδεύουμε πίσω στην Καστοριά για φαγητό. Όμως η σύντροφος αισθανόταν πόνο στην κοιλιά. Δεν είχε καμία όρεξη και πονούσε. Οπότε γυρίσαμε άρον-άρον, την άφησα στο ξενοδοχείο και της έφερα από το φαρμακείο χάπια για το ανάλογο πρόβλημα.
Έπειτα, εφόσον είχα πλέον μόνος μου ελεύθερο χρόνο, γύρισα την όμορφη πόλη με το αυτοκίνητο, ώστε να τη χαζέψω και να εκμεταλλευτώ την ομορφιά της για φωτογραφίες με το Puma. Έβγαλα αρκετές και βγήκαν κάποιες πολύ όμορφες. Καλυτέρεψαν τα πράγματα και με τη σύζυγο και το βράδυ είχαμε μια όμορφη βραδιά.
Την επόμενη μέρα το πρωί πήραμε τον δρόμο για το Νυμφαίο που φιλοξενεί και το καταφύγιο του Αρκτούρου για τις αρκούδες. Ωραία διαδρομή, υψόμετρο, πολλές κλειστές στροφές και βροχή. Κανένα πρόβλημα, τα Michelin Pilot Sport 4S βεντουζώνουν καλά και στη βροχή. Σίγουρα πας πιο προσεκτικά αλλά η πρόσφυση είναι εκεί, δεν έχεις κανένα ενδοιασμό ακόμα και λίγο πιο σβέλτα να θες να κινηθείς. Φτάνοντας στο Νυμφαίο βλέπεις ένα χωριό πολύ γραφικό με όλα τα σπίτια χτισμένα με πέτρα. Πολύ όμορφο. Και το πλακόστρωτο κάτω πολύ όμορφο επίσης αλλά ΟΧΙ για αυτοκίνητο. Είναι οδυνηρό για οποιοδήπωτε αυτοκίνητο και κάθε επιβάτη, αφού οι αναρτήσεις βαράνε υπερωρία και πάνε πάνω-κάτω συνεχώς. Μαντέψτε τώρα τι γίνεται με τις αναρτήσεις του ST! Δε μας πτοεί βέβαια αυτό. Γελάσαμε αρκετά κι αφού δεν έπαθε τίποτα το τσίπουρο, όλα καλά.
Παρκάρουμε και αφού αφήσουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, οδεύουμε στο μονοπάτι για τις αρκούδες. Πολύ όμορφο μονοπάτι κι ενδιαφέρουσες πληροφορίες ενημέρωσης. Βλέπουμε και τις αρκούδες στο καταφύγιο και πάμε για φαγητό και ξεκούραση. Το βράδυ Mundial και την επόμενη μέρα κατεβαίνουμε πάλι με βροχή στο χωριό Αγραπιδιές που είναι το άλλο καταφύγιο του Αρκτούρου (Λύκου και Λύγγα). Αφού βλέπουμε τα πολύ συμπαθή τετράποδα κι ενημερωνόμαστε για το έργο του αρκτούρου και πληροφορίες για τα άγρια ζώα, έρχεται η ώρα να γυρίσουμε για ψήσιμο στα κάρβουνα στην Κρύα βρύση μαζί με τα ξαδέρφια. Εννοείται πήρα και το άθικτο τσίπουρο μαζί.
Η διαδρομή γνωστή. Μία ώρα και κάτι και βάζουμε φωτιά στα κάρβουνα! Όλα τα ωραία βεβαίως έρχονται στο τέλος τους κι αφού περιδρομιάσαμε κι ασπαστήκαμε όλους τους φίλους και συγγενείς, ήρθε η ώρα του γυρισμού για Αθήνα. Πριν φύγουμε εννοείται ότι έπρεπε να φορτώσουμε στο αυτοκίνητο δύο νταμιτζάνες ελαιόλαδο, λωτούς, μαρμελάδες και διάφορα αλλά που αν δεν τα έπαιρνα, θα ήταν προσβολή για τις θείες. Να πάρε και για τον θείο σου στην Αθήνα και τον αδερφό σου. Μα που θα τα βάλω όλα αυτά; Ελα μωρέ, έχεις χώρο στις πίσω θέσεις… Μα, μα! Δεν έχει μα και ξεμά, θα τα πάρεις… και τα πήρα φυσικά (λες και είχα επιλογή).
Ξεκινήσαμε λοιπόν για Αθήνα με το Transit, εεεεε λάθος, το Puma ST εννοούσα. Ήμουν όμως λίγο σκασμένος από το φαγητό και νυσταγμένος, οπότε μετά από μερικά χιλιόμετρα παρέδωσα το τιμόνι στη σύντροφο. Κοίτα εδώ, να, έτσι λειτουργεί το cruise control! Βρέχει κιολας, είναι και φορτωμένο, οπότε μην πας πάνω από 120-130, εντάξει; Έφτιαξε το κάθισμα, ρύθμισε καθρέφτες και ξεκινήσαμε. Εν τω μεταξύ, εγώ το έριξα στον ύπνο. Μετά από μισή ώρα ξύπνησα και τη βλέπω να πηγαίνει με 140! Άντε ξύπνησα, δε σταματάς να το πάρω; Όχι μωρέ, πάμε πιο κάτω να πάρεις και καφέ, δε με πειράζει να οδηγώ. Κατάλαβα, λέω και κούνησα καταφατικά το κεφάλι. Δεν αρέσει μόνο σε μένα να το οδηγώ, απλά μόνο εγώ το παραδέχομαι. Σταματήσαμε για καφέ.
Είχε βραδιάσει πια. Τα φώτα όπως σας έχω πει είναι εκπληκτικά, έχεις πάρα πολύ καλή ορατότητα. Σε όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα, έτσι και σε αυτό, υπάρχει η λειτουργία να ανοίγει και να κλείνει τη μεγάλη σκάλα αυτόματα. Πράγμα το οποίο για βραδινό ταξίδι στην Εθνική είναι πραγματικά game changer. Συμβάλλει σε ένα πολύ ξεκούραστο κι ευχάριστο ταξίδι το βράδυ. Παρ’ όλο το φορτίο και σποραδικές τοπικές βροχές, είχαμε ένα πολύ άνετο ταξίδι. Με έπιασε βέβαια και το πάτησα πάλι κάποια στιγμή! Δε δέχομαι επικρίσεις, πάρτε το εσείς βόλτα και αν δεν το πατήσετε, τότε να με κρίνετε. Σε προκαλεί Εννοείται πως και φορτωμένο, ο κινητήρας δεν είχε κανένα πρόβλημα να κινήσει σβέλτα το αμάξι. Συνολική μέση κατανάλωση 8.7 λίτρα/100 χλμ. για όλες τις μέρες. Με αυτή την οδήγηση που διαβάσατε όσοι φτάσατε μέχρι εδώ. Είναι πολλά; Αν θέλετε ένα γρήγορο αμάξι που προσφέρει απλόχερα τόση ευχαρίστηση, μάλλον λίγα θα πω. Τα περισσότερα αυτοκίνητα με 200 άλογα που υπάρχουν και παρόμοια οδήγηση, θα ήταν πολύ άνω των 11 λίτρων. Οικονομικό δεν είναι, αλλά αν θες οικονομία καλύτερα να στραφείς σε κάνα Toyota hybrid. Οι καλύτερες επιλογές για οικονομία. Αν πάλι θες για τα ίδια χρήματα το πιο γρήγορο, πάλι το Puma ST δεν είναι η καλύτερη επιλογή, υπάρχουν πολύ πιο γρήγορα hatch στα ίδια χρήματα.
Παρ’ όλα αυτά, είναι ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο βασισμένο στο επίσης εξαιρετικό Fiesta ST που προσφέρει σχεδόν την ίδια οδηγική απόλαυση (και λίγο καλύτερη, ως χαμηλότερο κι ελαφρύτερο) με αρκετά μεγαλύτερο όμως χώρο αποσκευών, με πολύ μικρές διαστάσεις για να χωράει παντού στην πόλη κι υπερυψωμένο να περνάει και κάνα χωματόδρομο ή να ανεβαίνει πεζοδρόμια. Ναι, δεν έχει μεγάλο κοινό, παρ’ όλα αυτά είναι ένα εξαιρετικό αμάξι και το μόνο ανταγωνιστικό είναι αυτή την στιγμή το Hyundai Kona N (285 άλογα!) το οποίο όμως λόγω του μεγαλύτερου δίλιτρου κινητήρα στην Ελλάδα, έχει φόρο πολυτελείας κι η κατανάλωση είναι πολύ πιο ψηλά.
Είμαι κάτοχος μέχρι στιγμής 1.5 έτος και κάτι και 26.000 όμορφα χιλιόμετρα. Ελπίζω και σε πολλά ακόμα, γιατί μέχρι στιγμής το οδηγώ κάθε φορά ενθουσιασμένος σαν την πρώτη φορά που το αγόρασα. Και δεν είναι λίγα τα αυτοκίνητα που έχω οδηγήσει και είχα στην κατοχή μου, αλλά σίγουρα είναι το μόνο που μου το έχει προκαλέσει σε τέτοιο βαθμό. Μόνο μηχανή έχει καταφέρει να μου προκαλέσει αντίστοιχο συναίσθημα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το ταξίδι σας, στείλτε μας στη διεύθυνση: [email protected])
