Συνειρμοί (του Γιώργου Πάνου)

Παρακολουθώ το εξαιρετικό Balkan Express, με θέμα τη λίμνη Οχρίδα και τις πόλεις γύρω της.
Βλέπω πλαζ, καθαρά νερά, water sports, πάρκα ρόδων, πλατείες αφιερωμένες στηντοπική λογοτεχνία, αγάλματα ποιητών. Ακούω Αμερικανό blogger που ζει μόνιμα στο Πόγραδετς και προωθεί το lifestyle των χαλαρών ρυθμών, μιλώντας παράλληλα για την προσπάθειά του να αναδειχθεί ο υποεκτιμημένος ρόλος της γυναίκας στην περιοχή.
Διαβάζω παράλληλα τη συζήτηση γύρω από το branding της Καστοριάς, πώς, ποιοι, πόσο, γιατί, όρθια και ξαπλωτά σύμφωνα, τριπλοί και βάλε συμβολισμοί και άλλα πολλά. Σκέφτομαι αν υπάρχει καλύτερο branding από την αίσθηση σεβασμού που αποκομίζει ο επισκέπτης ενός τόπου, αίσθηση που τη διαχέει αργότερα στο δικό του περιβάλλον, όταν επιστρέψει σε αυτό. Σεβασμό απέναντι στο περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές, την τέχνη, την τοπική ιστορία, σεβασμό απέναντι στο δικαίωμα για ποιοτική καθημερινότητα του κάθε πολίτη.
Αν μπορούσα να κολυμπήσω στην Ορεστιάδα, αν μπορούσα να κουραστώ γλυκά, περπατώντας δίπλα στον καταρτισμένο ξεναγό της κληρονομιάς του τόπου, αν μπορούσα να ξαποστάσω σε παγκάκι που έχει σκαλισμένη μία στροφή του Χριστόπουλου και σ’ ένα άλλο με μία εικόνα της λίμνης μέσα από τους μαγικούς λεκτικούς συνδυασμούς του Παπαμόσχου, αν έπινα τον καφέ μου σε δημοτικό αναψυκτήριο χαζεύοντας κάδρα τοπικών φωτογράφων, διαβάζοντας στα κλεφτά ένα Καστοριανό διήγημα της Πατρώνου-Παπατέρπου, αν συναντούσα τυφλούς και αναπηρικά αμαξίδια να περιδιαβαίνουν ανεμπόδιστα την πόλη, αν, αν αν… θα είχα άραγε τον χρόνο, τη διάθεση και το ενδιαφέρον να ασχοληθώ με το εικαστικό του branding;
Να είστε καθαροί, μας έλεγε πάντα η αγράμματη γιαγιά Πηνελόπη. Το ωραίο ρούχο δεν έχει αξία σε βρώμικο κορμί.
Από το Facebook του Γιώργου Πάνου