Για κοίτα κείνους τους γερανούς που ένα τεράστιο τόξο σχηματίζουν!
Τα σύννεφα που τους περιτριγύριζαν
Απομακρύνθηκαν κιόλας μαζί τους, καθώς πετούσαν να ξεφύγουν
Από μια ζωή σε μία άλλη ζήση.
Στο ίδιο ύψος και με την ίδια βιάση
Φαίνονται και οι δυο ο ένας πλάι στον άλλο.
Το ότι ο γερανός και το σύννεφο μαζί
Τον όμορφο ουρανό έτσι μοιράζονται, αυτόν όπου πετούν για λίγο
Χωρίς κανείς τους να χασομερά
Κι ούτε να βλέπει κάτι άλλο πέρα απ’ το ζύγισμα
Του άλλου στον αέρα, γιατί κι δυο το νιώθουν
Αυτοί που τώρα αντάμα βρίσκονται στην πτήση τους
Μπορεί ο άνεμος στο Πουθενά να τους πετάξει
Αν τώρα δεν παρασυρθούν και παραμείνουν
Δίπλα-δίπλα τίποτα δεν μπορεί μετά να τους αγγίξει
Για τόσο λίγο μόνο μπορεί κανείς από τον κάθε τόπο να τους διώξει
Όπου βροχές τον απειλούν ή πυροβολισμοί ηχούν.
Έτσι κάτω απ’ του ήλιου η της σελήνης τους παρόμοιους δίσκους
Πετούν μπροστά πεσμένα το ’να πάνω στ’ άλλο.
Για πού, ρωτάτε;-Πουθενά.-Από ποιον φεύγουν;-Απ’ τους πάντες.
Ρωτάτε, πόσον καιρό είναι μαζί;
Μόλις πριν λίγο.-Και πότε θα χωρίσουν;-Σε λίγο.
Έτσι μοιάζει η αγάπη για τους ερωτευμένους∙ ένα κράτημα.
