Στην πορεία πάνω στο Βίτσι με τον Ορειβατικό Σύλλογο Κορίνθου ανεβήκαμε στο Μανκοβιτς (κορυφή Συκαβιτσα), κατεβαίνοντας από τα βράχια, έψαξα μια εναλλακτική διαδρομή για να μην περάσουμε τα δύσκολα σημεία.
Κατέβηκα κάθετα το χιόνι δεν κρατούσε ,βούλιαζε,ι και βλέποντας κάποια ίχνη-πατήματα άρχισα να περπατώ πάνω σ αυτά. Σε κάποια σημεία το χιόνι ήταν μαζεμένο από τα ανεμοσούρια.
Σε λίγο διαπίστωσα ότι ήταν ίχνη αρκούδας.Φαίνεται ότι εκεί κοντά θα είχε κάποια φωλιά. Αλλιώς δεν εξηγείται να κάνει πέρα δώθε γιατί τα βρήκε …μπαστουνιά.
Η χειμερία νάρκη δεν…η κλιματική αλλαγή μία μετεξέλιξη των ειδών κάτι πάντως έχει αλλάξει.
Το να ακολουθείς βήματα αρκούδας δεν είναι κάτι ευχάριστο. Το μέρος είχε δέντρα αλλά χωρίς φύλλα είναι και εύκολο να δεις γύρω γύρω.
Πάντως όταν ακολουθείς τέτοια βήματα από ανάγκη αφέλεια, περιέργεια…και δεν ξέρεις που οδηγούν, όπως και στην ζωή δεν είναι ότι καλύτερο.
Ειδικά τα βήματα ανάγκης χωρίς να ξέρεις το τέρμα, αυτό και αν δεν είναι δράμα.
Βασίλης Κωνσταντίνου 
