Στη πίσω μεριά του σπιτιού μου υπάρχει ένας κήπος πολύ “παρατημένος”.
Είναι αυτός ο κήπος που όλο λες θα τον φτιάξεις θα τον κλαδέψεις θα τον περιποιηθείς και περνάνε τα καλοκαίρια και οι χειμώνες και απλά τον αφήνεις γιατί κανείς δεν του δίνει σημασία εκεί που είναι.
Είναι αυτός ο κήπος που πέφτουν τα απλωμένα στο μπαλκόνι ρούχα και αναθεματίζεις που πρέπει να κατέβεις για να τα πάρεις από τα άγρια και ακανθώδη χόρτα..
Αυτός ο κήπος που μετά βίας μπορείς να κοιτάξεις πια γιατί σε χαλάει που είναι έτσι.
Σήμερα , μια από τις πρώτες μέρες τις άνοιξης , άνοιξα το παράθυρο να αερίσω το δωμάτιο όπως κάθε μέρα κάνω. Σήμερα όμως έγινε κάτι διαφορετικό !!
Μια αμυγδαλιά άνθισε στον άσχημο πίσω κήπο του σπιτιού μου.. έμεινα να τη κοιτάζω. Η αμυγδαλιά διψάει για ανανέωση.
Η αμυγδαλιά έδωσε νότα χρώματος και ελπίδας στον κήπο που κανείς δεν δίνει σημασία.
Η αμυγδαλιά μου απέσπασε ένα χαμόγελο ενώ αντίκριζα το κήπο που μέχρι σήμερα μετά βίας μπορούσα να κοιτάξω…
Ελλάδα μου . Είσαι ένας άσχημος κήπος δυστυχώς. Έγινες ένας άσχημος κήπος. Έχει όμως Έλληνες ανάμεσα μας που νοιάζονται . Που ομορφαίνουν το τόπο. Που συμπαραστέκονται που βοηθούν, που θρηνούν με τη λύπη και χαίρονται με τη χαρά. Μικροί αλλά μεγάλοι ήρωες . Ήρωες που δεν φαίνονται.
Ελλάδα μου Είσαι ο κήπος που όλοι μας πρέπει να φροντίσουμε να ανθίσει ξανά. Όλοι ατομικά και ολοι συλλογικά. Ο καθένας από το μετερίζι του . Με ανθρωπιά , με αγάπη , με ενσυναίσθηση.
Όχι η πρώτη αντίδραση μας να είναι ο θυμός και η βια..
Όλοι μας ψάχνουμε να βρούμε και να αποδώσουμε ευθύνες και γίναμε δικαστές μηχανοδηγοί ( όπως άλλοτε γίναμε επιδημιόλογοι, γιατροί , ερευνητές , πολιτικοί ) από το καναπέ μας.
Δεν είπαμε όμως ένα ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς που βλέπουν πέρα από το θυμό και ψάχνουν πως να συνδράμουν στη ΛΥΣΗ του προβλήματος (να δώσουν αίμα – που έχουν γεμίσει τα νοσοκομεία εθελοντές – να βοηθήσουν οικονομικά και με όποιο τρόπο μπορούν – ακόμα να πάνε εκεί και να συνδράμουν το δύσκολο έργο των διασωστών) και όχι στο να το διαιωνίζουν και να αναμασούν τα ήδη χιλιοειπωμένα .
Και έτσι έρχεται η αλλαγή. Αργά . Σταθερά. Ανθρώπινα .
Η άνοιξη είναι ο τρόπος του Θεού να πει: “πάμε άλλη μια φορά.”
