Τρεις παραδοσιακές νυφικές φορεσιές φιλοξενούνται πλέον στο Ενδυματολογικό Μουσείο του συλλόγου ΑΡΜΟΝΙΑ, στο Αρχοντικό Αφων Εμμανουήλ στο Ντολτσό.
Οι φορεσιές είναι μία Μενιδίου Αττικής, μία Κωνσταντινουπόλεως και μία Καραγκούνας.
Επαναπατρίστηκαν από την Αμερική, κατόπιν επαφών των Χάρη και Θωμαής Γραμματικού με τον δωρητή, στους οποίους είμαστε ευγνώμονες και τους ευχαριστούμε πολύ.
Δωρητής ο Bill Knoedler εις μνήμην της συζύγου του Vicky Tzoumerka Knoedler.
Ελπίζουμε ότι το παράδειγμα των αδελφών Γραμματικού θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους συμπολίτες μας.
Σύλλογος Αρμονία Καστοριάς
Vicky Tzoumerka Knoedler
Γεννήθηκε στις 11/02/1941 στην Αθήνα, κόρη του Κωνσταντίνου και της Κυριακής Τζουμέρκα.
Όταν η Βίκυ ήταν έξι ετών, ο πατέρας της άρχισε να της μαθαίνει χορούς στην αίθουσα χορού. Στα οκτώ της άρχισε να παίζει μπαλέτο και χορό χαρακτήρων, ελληνικό λαϊκό χορό και πιάνο. Τα υπέροχα καλλιτεχνικά της ταλέντα, συμπεριλαμβανομένης της τραγουδιστικής φωνής πολλών οκτάβων, αναγνωρίστηκαν σε νεαρή ηλικία.
Η Βίκυ φοίτησε στο κολέγιο της Αθήνας και αποφοίτησε με πτυχίο ψυχολογίας σε ηλικία 18 ετών. Σπούδασε επίσης φωνητική και απέκτησε πτυχίο στη Γαλλική Φιλολογία. Σπούδασε επίσης στο Σχολείο Ξενόγονων και έγινε αδειούχος διεθνής αρχαιολόγος ξεναγός, ηγούμενος περιηγήσεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Στις περιοδείες και τα ταξίδια της Βίκυς σε όλη την Ελλάδα, παρακολούθησε λαϊκά φεστιβάλ όπου έμαθε νέους ελληνικούς λαϊκούς χορούς. Εκτός από τη μητρική της ελληνική, γνώριζε άπταιστα 3 γλώσσες, Γαλλικά, Αγγλικά και Ισπανικά και απέκτησε επίσης ικανότητα συνομιλίας στα γερμανικά και τα τουρκικά. Ανέπτυξε βαθιά γνώση της ελληνικής μυθολογίας, αρχαιολογίας και ιστορίας και απέκτησε φήμη για τις συναρπαστικές αφηγήσεις της για τους ελληνικούς μύθους κατά τις περιοδείες της.
Ερωτεύτηκε τον Bill Knoedler που έκανε μια από τις αρχαιολογικές της περιηγήσεις. Ένα χρόνο αργότερα, μετακόμισε στο Μάντισον για να είναι μαζί του και τον Ιούνιο του 1974 τον παντρεύτηκε. Θυσίασε πολλά για να φύγει από τη χώρα που αγαπούσε και την καριέρα που αγαπούσε, αλλά ποτέ δεν μετάνιωσε για την απόφασή της ούτε κοίταξε πίσω. Πάντα έλεγε ότι το έκανε για αγάπη.
Στο Μάντισον, ασχολήθηκε αμέσως με τη μουσική και τις τέχνες. Σπούδασε μπαλέτο και ξανάρχισε τις σπουδές της στη φωνή και στο πιάνο. Εκτός από το πιάνο, αργότερα παρακολούθησε μαθήματα βιολιού και τσέλο.
Τη δεκαετία του 1980, σπούδασε μουσική σύνθεση και άρχισε να δημιουργεί μουσικά έργα που έχουν παιχτεί επαγγελματικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιταλία και την Ελλάδα. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, συνέθεσε μουσική βασισμένη στην ελληνική μυθολογία που έχουν χορογραφηθεί και ερμηνευτεί από την Kanopy Dance Company.
Με την εντυπωσιακή καπνιστή φωνή της κοντράλτο, έδωσε πολλές φωνητικές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Έπαιξε σε πολλές γλώσσες και είδη.
Το πιο σημαντικό για τη Βίκυ και τη συναισθηματική της τροφή μακριά από την Ελλάδα, πριν από 47 χρόνια ίδρυσε το χορευτικό συγκρότημα Μεσόγειος για να παίξει ελληνικούς λαϊκούς χορούς. Πριν από τριάντα χρόνια, βοήθησε στη διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ στο Madison Overture Center: Η Μεσόγειος συνεχίζει να παίζει στο Φεστιβάλ και τη στιγμή του θανάτου της ετοίμαζε μουσική και χορούς για το φεστιβάλ του 2023. Το 2015, το Συμβούλιο Χορού του Ουισκόνσιν την τίμησε με ένα βραβείο ζωής για το έργο της στον χορό.
Το 1975-1985, ήταν ιδιοκτήτρια της Bouboulina Greek Art στην State St. όπου πούλησε αντικείμενα λαϊκής τέχνης που είχε εισαγάγει προσωπικά από την Ελλάδα και έμαθε να φτιάχνει κοσμήματα βασισμένα σε ελληνικά λαϊκά σχέδια.
Είχε μεγάλη αγάπη για τα ζώα και τη φύση. Αρνήθηκε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1973, εκτός αν ο Μπιλ συμφωνούσε να δεχτεί τις δύο κατοικίδια γάτες της. Με αυτό διευθετήθηκε, είχε ένα νοικοκυριό γεμάτο κατοικίδια, όπως γάτες, σκύλους και παπαγάλους. Της ήταν πάντα δύσκολο να αντισταθεί στην παρόρμηση να δεχτεί ανεπιθύμητα ζώα. Το 1980, αυτή και ο Bill έχτισαν ένα σπίτι στο αγροτικό Middleton, σχεδιασμένο από τη Vicky. Διατήρησαν τη γη δασώδη και αφιερωμένη στις ανάγκες των άγριων πλασμάτων. Τα τελευταία 10 χρόνια, λόγω των σωματικών της αναπηριών, μετατόπισε όλη τη φροντίδα στον Μπιλ.
Η Βίκυ γεννήθηκε με ένα τεράστιο πνεύμα γεμάτο αγάπη και γενναιοδωρία και δεν ήξερε τίποτα παρά να δίνει στους άλλους. Αυτό, σε συνδυασμό με τα άφθονα ταλέντα της και την απίστευτη φυσική ομορφιά της, την έκαναν δύναμη της φύσης. Σε όλη της τη ζωή άγγιξε τις καρδιές πολλών και μέχρι το τέλος της ζωής της έκανε νέους φίλους. Είχε πολλούς φίλους στις τέχνες του θεάματος, μεταξύ των οποίων παρτιτούρες που υπήρξαν μέλη του χορευτικού της συγκροτήματος, αλλά και σε άλλα κοινωνικά στρώματα. Πολλοί από αυτούς τη θεωρούσαν μέντορα και σοφό άτομο που θα μπορούσε να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους αγώνες. Ήταν συνεχώς στο τηλέφωνο υποστηρίζοντας και αστειευόταν μαζί τους.
Υπέστη έναν τραυματισμό στην πλάτη πριν από 10 χρόνια, ο οποίος την άφησε σε καθημερινούς, συνεχείς πόνους και έμεινε ξαπλωμένη στον καναπέ του σαλονιού. Χρειαζόταν έναν περιπατητή για να περπατήσει και έξω από το σπίτι της χρειαζόταν αναπηρικό καροτσάκι. Ήταν απογοητευμένη και μερικές φορές απογοητευμένη από τους περιορισμούς που προκαλούσε αυτό. Δεν είχε κατάθλιψη και παρέμενε πάντα θετική. Συνέχισε να παρακολουθεί τις πρόβες του χορευτικού της συγκροτήματος. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να μαθαίνει Ρωσικά. Διατήρησε το ντύσιμό της και την προσωπική της περιποίηση και συνέχισε να δείχνει ζωντανή και όμορφη. Παρέμεινε στήριγμα και πηγή σοφών συμβουλών για τους φίλους της, ελαχιστοποιώντας τον πόνο της και εστιάζοντας στις ανάγκες τους.
Πέθανε ξαφνικά τα ξημερώματα της 20/4/2022 στο σπίτι της παρουσία του συζύγου της Bill.
