Καστοριά

Ίτε παίδες Ελλήνων… (του Νικόλα Μερτζανίδη)


Κυρά Λένγκω μην δίνεις βοήθεια στα παιδιά σου,
σφίξε τώρα κι άλλο το ζωνάρι
να βρουν κουρέλια για να ντύσουν το ταλαίπωρο κορμί.
Ώρα τους καλή όσων αγέρωχα, στητοί, γενναίοι
αψηφήσανε τον θάνατο…
Κονιορτοποιώντας ογκόλιθους…
Την αρρωστημένη υποταχτικότητα στους ξένους.
Την πεισματικά λυσσασμένη άρνηση ν ακουμπήσεις
στους «δικούς».
Μεγάλοι, ωραίοι άνθρωποι ψηλαφίσανε στα όνειρά τους,
την ιστορία της ζωής…
Την ψηλώσανε, την μακρύνανε, την ευρύνανε…
Τόσο ώστε λάμπουν στο σκοτάδι…
Φάροι για να μας οδηγούν.
Μεγάλο βάρος σηκώσανε στις πλάτες τους
κι αυτό το φορτίο μεταφέρθηκε σε μας.
Ένα χρέος ανεξόφλητο περιμένει,
μέσα από εσωτερικές διεργασίες
ανάδειξης στιγμών που μας υψώνουν
να βρει διέξοδο…
Σε μια ελευθερία και μια δικαιοσύνη
που ικανοποιεί και γαληνεύει την ψυχή.
ν.μ.

Back to top button