Ο Steve Vai δεν χρειάζεται συστάσεις. Η μουσική του μιλάει από μόνη της και εκείνος είναι πάντα πρόθυμος να μοιραστεί όχι μόνο τα μυστικά της κιθάρας του αλλά και ιστορίες από την πολλών δεκαετιών επιτυχημένη καριέρα του.
Η παγκόσμια περιοδεία «Inviolate» φέρνει τον Steve Vai πίσω στην Ευρώπη μετά από 10 +1 χρόνια! Δύο παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί στην Ελλάδα, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο.
Μη χάσετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε ζωντανά τον μοναδικό δεξιοτέχνη και γητευτή της κιθάρας Steve Vai, ο οποίος δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο!
RockOverdose: Γεια σου Steve! Σε ευχαριστούμε που είσαι εδώ! Συγχαρητήρια για τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες σου!
STEVE VAI: Ευχαριστώ πολύ! Ευχαρίστησή μου!
RockOverdose: Σίγουρα θα έχεις βαρεθεί να απαντάς στις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά αλλά είμαι σίγουρος επίσης πως πάντα θα υπάρχει όλο και κάτι παραπάνω να πεις. Ας ξεκινήσουμε με το “Inviolate” – το οποίο ήταν ένα από αγαπημένα albums μου για το 2022, ενώ το πιο πρόσφατο VAI/GASH μπορώ να πω με εξέπληξε ευχάριστα! Σε τι αναφέρετε ο τίτλος “Inviolate”; Τι θέλει να εκφράσει;
STEVE VAI: Η χρήση της λέξης «Inviolate» εστιάζεται περισσότερο στην πνευματική της σημασία. Είναι μια λέξη που βρήκα μπροστά μου πριν από πολλά χρόνια στις πνευματικές μου αναζητήσεις. Σημαίνει άθικτος, αυτός που δε μπορείς να τον βλάψεις. Αν κάτι είναι Inviolate δηλ. απαραβίαστο, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να το αγγίξει και σε σχέση με την ανθρώπινη επίγνωση, το ον, η ζωή που είμαστε είναι απαραβίαστη, δεν πεθαίνει και δεν μπορεί να την βλάψεις ούτως ή άλλως. Αυτός είναι λοιπόν κι ένας όμορφος τρόπος για να περιγράψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Και αν οι άνθρωποι το ήξεραν αυτό για τον εαυτό τους, θα είχαν λιγότερο άγχος στη ζωή τους.
RockOverdose: Πράγματι! Για μένα που είμαι συνήθως αγχώδης και προσπαθώ να βρω πράγματα για να ηρεμήσω, η μουσική είναι ένα από αυτά! Κάτι που επίσης είναι αρκετά προφανές στο “Inviolate” είναι οι “αρχαιοελληνικές” επιρροές. Πώς προέκυψε αυτό; Έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα τόσες πολλές φορές και το ελληνικό κοινό σε αγαπά πραγματικά. Θα ήταν πολύ ωραίο αν είχες το χρόνο να επισκεφθείς για μερικές μέρες την χώρα μας, να εμπνευστείς ή να διαλογιστείς και γιατί όχι να γυρίσεις κάποιο video στα διάφορα όμορφα τοπία της χώρας μας.
STEVE VAI: Αυτό θα ήταν υπέροχο! Το μόνο δύσκολο είναι πως πρέπει να οργανωθεί ένα ολόκληρο συνεργείο ανθρώπων και να έχει τον χρόνο να το κάνει όσο είμαι σε περιοδεία. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά είναι πολύ καλή ιδέα!
Η ελληνική μυθολογία με έχει γοητεύσει όπως τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον, ασχολείται με Θεούς, εικόνες κλπ. Ωστόσο, αυτή η χρήση στο “Inviolate” ήταν στην πραγματικότητα τυχαία, δεν ήταν τόσο σκόπιμη. π.χ. το τραγούδι “Teeth Of The Hydra” , η Ύδρα είναι ένα μυθολογικό πλάσμα – τέρας, οπότε όταν είδα για πρώτη φορά την κιθάρα αυτό ήταν το όνομα που μου ήρθε! “Υδρα”!
Το τραγούδι “Apollo In Color” είναι και το όνομα του αλόγου της γυναίκας μου! Έτσι σκέφτηκα ότι αυτό είναι ένα απίστευτο όνομα για ένα τραγούδι, οπότε κάπως το έκλεψα από αυτό. Και μετά έχουμε το “Zeus In Chains”, ο τίτλος προέκυψε όταν άκουγα το τραγούδι και ρωτούσα το ίδιο το τραγούδι να μου πει το όνομά του. Θα σου πει, αν το ρωτήσεις! Μπορείς να ακούσεις τις βροντές! Το είδα και το ονόμασα έτσι! Όλα ταιριάζουν αν είσαι καλλιτέχνης!
RockOverdose: Έχεις δημιουργήσει πολλές ασυνήθιστες κιθάρες, αλλά η “Hydra” είναι κάτι πολύ περισσότερο! Όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι σου αρέσει να ξεπερνάς τα όρια σε ό,τι κάνεις, ποιο είναι όμως το πιο ακραίο πράγμα που έχεις κάνει μέχρι τώρα και τι άλλο θα ακολουθήσει; Πάει πιο πέρα;
STEVE VAI: Ο χρόνος θα δείξει! Έφτιαξα την “Hydra” γιατί ήθελα να μπορέσω να γράψω ένα τραγούδι που θα μπορούσε να παιχτεί σε ένα μόνο όργανο. Οπότε το όλο θέμα είναι ένα όργανο,με μπάσο, κιθάρα, άρπα κλπ … Άρα, υπήρχε ένας σκοπός για αυτό! Ο σκοπός ήταν το μέσο για να το κάνω! Αν ήθελα, θα μπορούσα να το σκεφτώ τώρα και να σχεδιάσω επιτόπου ένα εντελώς παράξενο όργανο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να το κάνω αυτό εκτός και θέλω απλά να κάνω κάτι περίεργο, και αυτό συνήθως δεν έχει καλό αποτέλεσμα …
Ο καθένας μπορεί να φτιάξει ή να παίξει περίεργα όργανα, αλλά για μένα κάθε όργανο που φτιάχνω έχει έναν σκοπό. Όταν σχεδιάζω ένα όργανο, υπάρχει μια έμπνευση για έναν σκοπό, αν και θα μπορούσα να πω “Εντάξει, έφτιαξα την Hydra τώρα, πώς θα μπορούσα να φτιάξω κάτι καλύτερο;” και να σχεδιάσω κάτι ακόμα πιο τρελό, αλλά θα ήταν ανόητο γιατί δεν έχει κάποιο σκοπό αυτό.
RockOverdose:Μετά το ατύχημά που είχες στον ώμο σου φοβήθηκες μήπως αυτό θα έχει κάποιο αντίκτυπο στο να παίξεις ή να δημιουργήσεις; Φοβάσαι γενικότερα;
STEVE VAI: Λοιπόν, γενικότερα δεν φοβάμαι, απλώς έχω την έγνοια. Πριν κάνω το χειρουργείο τα είχα σκεφτεί όλα αυτά. Ξέρω ότι π.χ. με τους αθλητές και τους μουσικούς, ο χρόνος δεν είναι απαραιτήτως φίλος , όσον αφορά τη φυσική κατάσταση. Ξέρω ότι τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν, το νιώθω. Οπότε, δεν με πειράζει γιατί θα συμβεί κάποια στιγμή.
Μπορεί να έχω ηχογραφήσει αρκετό υλικό αλλά είναι τελείως διαφορετικό το να εμπνέεσαι από κάτι νέο και για κάποιο σκοπό, επομένως δεν πρόκειται να δημιουργήσω κάτι που δεν θα είμαι σε θέση να εκτελέσω πλέον σωματικά. Όμως, η έμπνευση δεν απαιτεί πολλές ικανότητες. Αν δεις για παράδειγμα την Hydra, δεν έχει να κάνει με αυτό που παίζω ακριβώς όταν τα δάχτυλά μου χτυπούν στο λαιμό της κιθάρας, δεν είναι κάτι περίπλοκο αυτό, οι περισσότεροι κιθαρίστες μπορούν να το κάνουν αν θέλουν…
Οπότε ναι! Υπάρχει πάντα μια ανησυχία για έναν μουσικό όσον αφορά τη φυσική κατάσταση και πρέπει να είσαι υπεύθυνος. Αλλά η έμπνευση είναι ατελείωτη!
RockOverdose: Πιστεύεις ότι η αξία ή η επίδραση ενός καλλιτέχνη είναι πιο αναγνωρίσιμη μετά τον θάνατό του; Και γιατί;
STEVE VAI: Σε κάποιες περιπτώσεις ναι! Εάν ένας καλλιτέχνης δημιούργησε ένα σύνολο έργων που ήταν συναρπαστικό και με πραγματική τέχνη, που μπορεί να μην είχε τόσο αναγνωριστεί κατά τη διάρκεια της ζωής του, μπορεί να μελετηθεί αργότερα. Αλλά αυτό είναι σπάνιο.
Τις περισσότερες φορές απλώς παραμένει στην αφάνεια. Υπάρχουν πολλοί rock μουσικοί που έχουν πραγματικά μελετηθεί βαθιά. Αυτό που μπορεί να συμβεί και βλέπω ότι συμβαίνει στην κλασική κοινότητα είναι να βρίσκεις αυτούς τους συνθέτες που είναι μπροστά από την εποχή τους. Άρα, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να είσαι μπροστά από όλους τους άλλους σε μια δεδομένη στιγμή και στο να είσαι μπροστά στην εποχή σου.
Γιατί, αν είσαι μπροστά από την εποχή σου, δεν σε αναγνωρίζουν κατά τη διάρκεια της ζωής σου, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Όμως, για παράδειγμα, π.χ. στην κλασική κοινότητα είναι ένας συνθέτης που ονομάζεται Edgard Varèse! Όταν έγραφε μουσική τη δεκαετία του ’50 – ’60, έκανε μουσική που δεν γινόταν εντελώς κατανοητή εκείνη την εποχή και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του έγινε ένας από τους πιο μελετημένους συνθέτες στην ιστορία απλώς και μόνο επειδή άρχισαν να “ξετυλίγουν” αυτό που έκανε.
Το ίδιο και κάποιος σαν τον Frank Zappa … Νομίζω ότι η συντριπτική πλειονότητα του έργου του Frank δεν είναι μπροστά από την εποχή του, είναι ακριβώς στην ώρα του, αλλά είναι κάπως πιο μπροστά από όλους τους άλλους από μία άποψη, αλλά το Synclavier* έργο του ήταν μπροστά από την εποχή του, κατά τη γνώμη μου. Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί πραγματικά τι έκανε σε καλλιτεχνικό επίπεδο και πιστεύω ότι είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή στο μέλλον, δε θα είμαι εδώ για να μάθω, ότι το Synclavier* έργο του Frank θα μελετηθεί γιατί είναι πραγματικά μοναδικό!
*Synclavier : ένα πρώιμο ψηφιακό συνθεσάιζερ, πολυφωνικό ψηφιακό σύστημα δειγματοληψίας και σταθμός εργασίας μουσικής που κατασκευάστηκε από την New England Digital Corporation του Norwich, Vermont, ΗΠΑ.
RockOverdose: Ας μιλήσουμε για το VAI/GASH album τώρα. Όπως σου είπα και πριν ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, πιστεύω για όλους! Ποιά ανάγκη σε έκανε να αποφασίσεις να το κυκλοφορήσεις μετά από τόσα χρόνια στο συρτάρι; Είναι προς τη μνήμη του φίλου σου; η νοσταλγία για το παρελθόν; κάτι ενδιάμεσο, που πιθανόν αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
STEVE VAI: Είναι κάτι που αναπτυσσόταν σταδιακά μέσα μου για πολύ καιρό, επειδή το είχα στο συρτάρι μου για 32 χρόνια! Το άκουσα ξανά πριν 20 χρόνια και με πήγε πίσω σε εκείνη την υπέροχη εποχή και σε εκείνες τις στιγμές που είχαμε μαζί με τον Gash, εκείνο το lifestyle και τη μουσική. Πρόκειται για το είδος της μουσικής που έχω στην καρδιά μου από πιτσιρικάς, όταν άκουγα τα 70’s classic rock και αργότερα ως κιθαρίστας τη δεκαετία του ’80.
Είχα επομένως το υλικό αυτό για τόσο πολύ μεγάλο διάστημα στο συρτάρι μου αλλά δεν θέλησα ποτέ να το κυκλοφορήσω τότε γιατί υπήρξε αυτή η στροφή στη μουσική βιομηχανία, ήταν το 1992 και είχε “ανέβει” η grunge … επομένως αν το έβγαζα τότε θα είχε “θαφτεί”. Πρόκειται για έναν πολύ προσωπικό δίσκο για εμένα, είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο που δημιούργησα μαζί με το φίλο μου για εμάς.
Ξέρεις, όταν φτιάχνεις ένα δίσκο και μετά πρέπει να τον κυκλοφορήσεις υπάρχει πολύ δουλειά που χρειάζεται να γίνει. Πρέπει να ενημερώσεις τον κόσμο, να μιλήσεις για αυτό, να προσπαθήσεις να το πουλήσεις … να έχεις το νου σου στα charts κ.λ.π. και εγώ δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο με αυτό το δίσκο γιατί ήταν κάτι πολύ προσωπικό ώστε να το δώσω έτσι στον κόσμο.Οπότε περίμενα και με τα χρόνια ήξερα ότι θα το κυκλοφορούσα κάποια στιγμή, αλλά παράλληλα σκεφτόμουν μήπως και πειράξω λίγο καλύτερα την κιθάρα ή τα φωνητικά ή να προσπαθήσω να δημιουργήσω ακόμη ένα τραγούδι, τελικά όμως είπα “Ξέχνα το! Δεν το αγγίζω!». Πήρα την κασέτα, μετά την διαμόρφωσα ώστε να παίζει και την έστειλα στον Mike Fraser να κάνει τη μίξη! Επομένως είναι πραγματικά ακριβώς όπως ήταν όταν το άφησα, τίποτα δεν έχει αλλάξει!
RockOverdose: Μάλλον για αυτό το λόγο είναι τόσο καλό!
STEVE VAI: Ίσως! Πρέπει να πω ότι δεν περίμενα τέτοια υποδοχή για αυτόν τον δίσκο αλλά μου άρεσε πολύ! Με κάνει να νιώθω ευχάριστα και μου έδωσε δύναμη! Ένιωσα ότι άκουγα κάτι που μου έλειπε.
RockOverdose: Πράγματι! Είναι κάτι διαφορετικό από σένα, από την εποχή που ήσουν νεότερος και έκανες παρέα με τους φίλους σου με τις μοτοσικλέτες. Είναι νοσταλγικό με την καλή έννοια…
STEVE VAI: Ναι! Και αυτό ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο!
RockOverdose: Κάθε γενιά καλλιτεχνών και ακροατών έχει χάσει κάποια στιγμή τα είδωλά τους. Χάσαμε πρόσφατα τον σπουδαίο Jeff Beck. Έχεις τοποθετηθεί σχετικά με αυτό … αλλά αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν πιστεύεις ότι τα νέα ταλέντα εκεί έξω μια μέρα θα δημιουργήσουν κάτι που δεν έχει ακουστεί πριν… Όπως είπες κι εσύ προηγουμένως “Η έμπνευση είναι ατελείωτη”, πώς βλέπεις το μέλλον της μουσικής;
STEVE VAI: Έχω μια πολύ θετική οπτική γιατί βλέπω πράγματα που έρχονται τώρα στον κόσμο της κιθάρας, και αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι πράγματι απίστευτα! Η κιθάρα συνεχίζει να εξελίσσεται σε ό,τι είναι δυνατό! Πρόσφατα συνεργάστηκα με τους Polyphia, τύποι σαν αυτούς ανεβάζουν πραγματικά τον πήχη. Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά ανθρώπων που παίζουν το όργανο με τρόπους που άνθρωποι σαν εμένα ή τον Jeff Beck, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν! Κι αυτό το παράδειγμα είναι μόνο ένα μέρος του φαινομένου. Είναι το περιεχόμενο, ο τρόπος που παίζεται, η συναισθηματική επένδυση σε αυτό, η πηγή της έμπνευσης, το πώς είναι σε κάνει να αισθάνεσαι… Αυτό είναι πραγματικά το ζήτημα!
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Jeff Beck το 1978 ήταν ήδη ένας σεβαστός κιθαρίστας και παράλληλα εξελισσόταν. Είναι ο μόνος μουσικός που ξέρω, ο μόνος κιθαρίστας που γνωρίζω, που στην πραγματικότητα έγινε καλύτερος με τον καιρό, έγινε καλύτερος και ακόμα καλύτερος και μετά την ακμή του. Ήταν ένα θαύμα! Δεν βλέπω κανέναν άλλο να το έχει πετύχει αυτό.
RockOverdose: Λένε ότι πίσω από έναν σπουδαίο και επιτυχημένο άνθρωπο κρύβεται ένας σπουδαίος δάσκαλος/καθηγητής που αγαπούσε τη δουλειά του! Ήσουν πολύ τυχερός που είχες υπέροχους μέντορες γύρω σου – Ποια είναι τα πιο σημαντικά μαθήματα που έχεις πάρει από τους μέντορές σου;
STEVE VAI: Είχα τόσο σπουδαίους μέντορες και υπήρξα μέντορας και ο ίδιος. Είναι ένα πάρε – δώσε, καθώς όλοι στηριζόμαστε στους ώμους κάποιου άλλου και μπορείς να εμβαθύνεις σε κάτι από κάθε κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι , αν φυσικά παρακολουθείς.
Για μένα, άνθρωποι όπως ο Frank υπήρξε ένας “σιωπηλός” μέντορας, δεν κάθισε να μου διδάξει κάτι απλά έκανε ότι έκανε και εγώ έβλεπα! Το πιο σπουδαίο πράγμα που πήρα από τον Frank είναι η ελεύθερη σκέψη του! Έκανε αυτό που ήθελε πάντα, χωρίς δικαιολογίες, δεν άφηνε κανένα εμπόδιο να τον σταματήσει, απλά το έκανε! Τότε ήμουν πολύ νέος και μπορούσα να επηρεαστώ πολύ εύκολα, επομένως όταν βγήκα εκεί έξω μόνος μου να δημιουργήσω μουσική είπα στον εαυτό μου “Γιατί δεν κάνεις απλά αυτό που γουστάρεις;” Αυτό ήταν όλο! Και αυτό δούλεψε για μένα.
RockOverdose: Αναφερθήκαμε προηγουμένως για το υλικό που έχεις έτοιμο στο αρχείο σου και πρόσφατα ακούστηκε πως έχεις και κάτι που φτιάξατε μαζί με τον Ozzy. Ελπίζω κάποια μέρα να το ακούσουμε …
STEVE VAI: Λοιπόν, πρέπει να το διευκρινίσω αυτό γιατί είπα κάτι και έγινε άθελά μου clickbait – viral! Δεν έχω έτοιμο δίσκο με τον Ozzy. Έχω φτιάξει αρκετή μουσική, καταλήξαμε με αρκετή μουσική για δίσκο. Έχω demos που έφτιαξα για να διαλέξει ο Ozzy. Υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουμε γράψει και όλα αυτά παραδόθηκαν στη δισκογραφική εταιρεία, δεν έχω κανένα δικαίωμα σε τίποτα από αυτά. Ο Ozzy δεν είναι σε κανένα από αυτά τα demo, είναι σε 1 ή 2 άλλα τραγούδια… Επομένως, η μουσική είναι εκεί, τα πραγματικά τραγούδια – σε αυτό αναφερόμουν και οι demo κασέτες που έχω είναι κομμάτια που είχαν φτιαχτεί για να παρουσιαστούν στον Ozzy. Όσα του άρεσαν, τα δουλέψαμε αλλά δε τα έχω.
Αυτές οι δηλώσεις μου παρερμηνεύτηκαν, ήταν κάτι που ξέφυγε από τον έλεγχο και τώρα πρέπει να το απαντώ για το υπόλοιπο της ζωής μου! «Πού είναι ο δίσκος του Ozzy;» (γέλια)
RockOverdose: Ναι! Δεν μπορείς να γλυτώσεις πλέον από αυτή την ερώτηση! Αλλά, αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι πώς σχολιάζεις την απόφασή του να αποσυρθεί από τις περιοδείες (τουλάχιστον) και γενικά πότε πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για έναν καλλιτέχνη να ξεκουραστεί;
STEVE VAI: Πιστεύω ότι η ώρα για να αποσυρθεί ένας καλλιτέχνης είναι όταν αισθάνεται ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αυτό που θα μπορούσα να πω για τη συνταξιοδότηση του Ozzy είναι «Σε ευχαριστώ πολύ για όλα τα χρόνια της απίστευτης μουσικής και των shows».
Είμαι πραγματικά ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ έστω και λίγο μαζί του και να τον γνωρίσω. Γιατί είναι αυτός που είναι! Μόλις τον γνωρίσεις θα τον αγαπήσεις πραγματικά! Άν κάποιος δεν τον γνωρίζει νομίζει πως είναι τρελός, αλλά τα έχει τετρακόσια και μας έχει δώσει τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια! Αν σκεφτείς μόνο τι έχει περάσει αυτός ο τύπος … Ο Θεός να τον έχει καλά!
RockOverdose: Σε ευχαριστώ πολύ Steve για τον χρόνο σου να μιλήσεις μαζί μας! Ανυπομονούμε να σε δούμε σύντομα στην Ελλάδα! Πιστεύω πως με την κιθάρα Hydra θα κέρδιζες σίγουρα αυτόν τον τύπο του Karate Kid…
STEVE VAI: Λες έ; Σίγουρα θα τον νικούσα! (γέλια) Ανυπομονώ να τα πούμε στην Ελλάδα! Τα λέμε σύντομα! Γειά σας!
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου – Ζήσης Πετκανάς
