ΚαστοριάΚόσμος

Χαράλαμπος Β. Βασιλειάδης: “Η ελληνική πολιτεία μού στέρησε το δικαίωμα τής ψήφου στην αλλοδαπή διότι με έκρινε … ολιγότερον του δέοντος Έλληνα”

“Καλά, έτσι θα πάμε μέχρι τις εκλογές;” … ερωτούν και αναρωτιούνται δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλοι συμπαρασυρόμενοι. Οι ίδιοι που εκφράζουν (στην κυριολεξία εκτοξεύουν) ιοβόλο λόγο, παριστάνουν τούς συνετούς, τούς αξιοπρεπείς, τούς τιμητές ενός πραγματικού πολιτικού λόγου. Με εκφερόμενο ξύλινο λόγο και με φράσεις ανούσιες, όπως “αχαρτογράφητα νερά”, “τοξικότητα”, “συστημικές ή διαχρονικές παθογένειες”, “κάτω από το χαλί”, «το μαχαίρι θα φθάσει ως το κόκκαλο», “όλα στο φως”, “για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους”, ή με διλήμματα τού τύπου “ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”, ή αστειότητες “περί ευθύνης υπουργών”, κ.ο.κ. φορτώνουν ατελείωτες ώρες τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού (κατά τ’ άλλα πολύτιμου) χρόνου με υπερφίαλες και ερειστικά συγκρουσιακές συμπεριφορές. Είναι αποτέλεσμα άραγε αμάθειας και μιμητισμού, πνευματικής οκνηρίας και ανακύκλωσης λόγου, υστεροβουλίας και έντεχνης προπαγάνδας, ή κάτι άλλο;
Οι δε ακραίες γενικεύσεις τού τύπου “αποτύχατε πλήρως ή παταγωδώς”, “καταστρέψατε τα πάντα”, “δεν αφήσατε τίποτα όρθιο”, “παραλάβαμε ή θα παραλάβουμε μαύρη γη”, “αδειάσατε τα ταμεία”, “σήψη και διαφθορά παντού”, “όλος ο κόσμος υποφέρει”, με αναφορές σε “πελατειακό κράτος μίζας και ρουσφετιού”, κ.ο.κ., εμπλουτισμένες μάλιστα με περίσσια υποκρισία, με κληρονομική ηθική υπεροχή, με προνομιακή (έστω και άτυπη) ηγεμονία, με μεροληπτική κοινωνική ευαισθησία, με πατριωτισμό à la carte … έχουν γείρει πολύ τη ζυγαριά προς τον ευτελισμό και την απαξίωση με αποτέλεσμα να στριμωχτεί επικίνδυνα η ηθική και η αλήθεια, το δίκαιο και η προοπτική…
Μια δε τηλεοπτική αναμέτρηση (με τούς όρους τουλάχιστον που διεξάγονται μέχρι σήμερα), θα επισημοποιούσε (και από τις δυο μεριές τού σκηνικού) την επικοινωνιακή (και όχι μόνο) σοβαροφάνεια και την άκρατη (αν και χρονομετρημένη) φλυαρία … για να διεκδικήσει ο κάθε αναμετρούμενος “λευκή επιταγή” και να “ολοκληρώσει” προσχηματικά βάζοντας “μια άνω τελεία” … για “μια “ισχυρή Ελλάδα” … που ανήκει στις προστάτιδες δυνάμεις της και τούς δανειστές της.
Αλλά, αναρωτιέμαι, τι με νοιάζει εμένα; Αν και κατέχω νομίμως εκλογικό βιβλιάριο (και θα μπορούσα να ψήφιζα … αν βρισκόμουν στην Ελλάδα την ημέρα των εκλογών), η ελληνική πολιτεία μού στέρησε το δικαίωμα τής ψήφου στην αλλοδαπή διότι με έκρινε … ολιγότερον τού δέοντος Έλληνα. Ελπίζω τουλάχιστον να ικανοποιώ τα κριτήρια τού … καλού Φιλέλληνα.

 

 

 

 

Back to top button