Στον νομικό μας πολιτισμό ως βασική αρχή του ποινικού δικαίου ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Καθένας τεκμαίρεται αθώος μέχρι την αμετάκλητη και οριστική καταδίκη του. Επομένως ο Γεωργούλης τεκμαίρεται αθώος μέχρι να (και αν) καταδικαστεί. Αμετάκλητα και τελεσίδικα. Άρα τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό.
2. Πολύ σωστά έπραξε τόσο ο ΣυΡιζΑ που τον απέπεμψε από την ευρωκοινοβουλευτική του ομάδα, όσο και ο ίδιος που παραιτήθηκε.
3. Στις περιπτώσεις κακοποίησης (σεξουαλικής, ενδοοικογενειακής κλπ) είμαστε ΠΑΝΤΑ με το ΘΥΜΑ. ΠΑΝΤΑ! Χωρίς αστερίσκους. Δεν υπάρχουν ναι μεν αλλά, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Με το θύμα. Ξεκάθαρα. Τελεία.
4. Σχόλια και αναρτήσεις τύπου, δεν έχει ανάγκη ο Γεωργούλης να βιάσει ή να βιαιοπραγήσει γιατί είναι ωραίος και μπορεί να έχει όποια θέλει, μάλλον αυτή του την έπεσε, αυτή το κάνει επίτηδες για να βλάψει πολιτικά το συριζα, αυτή αφού είναι δικηγόρος γιατί δεν πήγε κατευθείαν στην αστυνομία και πήγε σε φαρμακείο κλπ που διαβάζω, είναι ανήθικα, χυδαία, προσβλητικά, σεξιστικά, στερούνται λογικής και κυρίως επικίνδυνα. Επικίνδυνα γιατί αναπαράγουν όλα τα φυλετικά στερεότυπα της πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, η οποία θέλει τη γυναίκα υποχείριο του ανδρός. Στερεότυπα και ξεπερασμένες αντιλήψεις που εκφράζονται μέσα από σχόλια, τύπου ας μη φορούσε κοντό φόρεμα, τι γύρευε μόνη της στο μπαρ, γιατί μπήκε στο αυτοκίνητό του, γιατί καθόταν μαζί του αφού την χτυπούσε κλπ. Διαιωνίζουν επίσης αρρωστημένες αντιλήψεις τύπου, ξέρεις ποιος είμαι εγώ που θα τολμήσεις να με καταγγείλεις. Το είδαμε να συμβαίνει κατά κόρον. Λιγνάδης, Φιλιππίδης, Μίχος, Γεωργιάδης κλπ. Το είδαμε να συμβαίνει και σε περιπτώσεις όπου δεν υπήρχε σεξουαλική κακοποίηση αλλά στυγνή δολοφονία. Τι γύρευε ο Ζακ στο κοσμηματοπωλείο, τι γύρευε ο Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια.
5. Το ότι κάποιος είναι στο σύριζα, ή ότι κάποιος έχει ωραία εμφάνιση δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν μπορεί ταυτόχρονα να έχει κακοποιητική ή βάναυση συμπεριφορά.
6. Ανεξάρτητα το ποια θα είναι η κατάληξη Γεωργούλη, ας γίνει ένα μάθημα στο κόμμα σχετικά με τους ανθρώπους τους οποίους επιλέγει να στελεχώσει τα ψηφοδέλτιά του. Όταν η πολιτική ασκείται ή τελοσπάντων η στελέχωση των ψηφοδελτίων γίνεται με όρους Marketing και όχι με όρους ιδεολογικής τοποθέτησης και συνέπειας με τις αξιακές αρχές του κόμματος, σίγουρα τέτοια θέματα θα ανακύψουν. (Έχουν ανακύψει ήδη με την περίπτωση Μιθριδάτη). Και σαφώς ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αλλάζει ιδεολογικό προσανατολισμό, ευκαιριακά, ή καιροσκοπικά ή ακόμα και συνειδητά, ωστόσο το ζητούμενο είναι να δίνει και δείγματα γραφής της ιδεολογικής του επιλογής. Ειδικά σε έναν χώρο που πρεσβεύει και ορθά κατά τη γνώμη μου, ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
7. Δεν ξέρω αν έχει έρθει το τέλος των ιδεολογιών, και πλέον πρωταρχικό ρόλο παίζουν άλλα πράγματα και άλλες ιδέες, νιώθω όμως στα 42 μου, ότι δεν έχω ξαναζήσει άλλη φορά εποχή τόσο κενή ποιοτικού περιεχομένου. Σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Εποχή όπου κυριαρχεί ο θόρυβος. Ο ενοχλητικός, επώδυνος θόρυβος που κάνει το απόλυτο τίποτα.
