Μία συζήτηση με τον Βασίλη Ραφαηλίδη για την εκκλησία και τη θρησκεία. Πανεπιστημιακός ο Μεταλληνός, είχε αρνηθεί τότε να υπακούσει στην απαγόρευση της Ιεράς Συνόδου για την παρουσία κληρικών στην τηλεόραση.
Εκφράζοντας την άποψή του για την Εκκλησία και τη θρησκεία αναφέρθηκε στην περίπτωση του Ιούδα και επεσήμανε: “Ένας παπάς που είναι γνήσιος κληρικός Του Υψίστου και έχει την αγάπη και τον σεβασμό προς αυτό που ασκεί και απέναντι στον λαό Του Θεού, δεν θα φθάσει ποτέ στην αυτοκτονία αλλά στη μετάνοια, που είναι η αυτοκτονία του παλαιού ανθρώπου για να αναστηθεί ο νέος. Αυτά λέμε εμείς στην την πίστη μας”.
Και πρόσθεσε: “Μιλήσατε για μια ταραγμένη περίοδο. Και σε πολύ προχωρημένους καιρούς όταν έγινε η δικτατορία του Παπαδόπουλου, δημιουργήθηκε μια εσωτερική χούντα μέσα στην Εκκλησία… Αυτή η χούντα που είχε σχηματιστεί ήδη έναν χρόνο πριν, ήταν έτοιμος ο σχετικός νόμος όπου απελύθησαν κυριολεκτικά ορισμένοι μητροπολίτες για να έχουμε πάτημα για την εκλογή νέου αρχιεπισκόπου. Στην πρώτη εκκλησιαστική χούντα, έτσι την ονομάζω, είναι το άγνωστο στην ορθόδοξη παράδοση φαινόμενο της αριστίνδην Συνόδου. Όταν έχουμε ταραγμένες εποχές εμφανίζεται από το 1833 και εξής ή από τον Μέγα Πέτρο στη Ρωσία και εξής η αριστίνδην Σύνοδος.
Αριστίνδην Σύνοδος είναι αυτό που λέει στον Αστερίξ ο Ρωμαίος εκατόνταρχος ‘εσύ, εσύ, εσύ εθελοντές’. Έχουμε λοιπόν δημιουργία, συγκρότηση την κρίση του αρχιπραξικοπηματία, έχουμε δημιουργία μίας συνόδου για να διορθώσει την Εκκλησία. Αυτός που ήταν μεταξύ των προσώπων ήταν ο περίφημος ο Θεός να τον συγχωρέσει και εμένα μαζί, ο Πρεβέζης. Ο Κορνάρος, ο οποίος ήταν στη Μακρόνησο, έχει μακρά ιστορία ,μου έχουν εξομολογηθεί οι κρατούμενοι εκεί για τη συμπεριφορά του. Ο Πρεβέζης ο Στυλιανός ήταν μέλος της αριστίνδην Συνόδου για να διορθώσει τα πράγματα της Εκκλησίας”, εξήγησε ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στην εκπομπή.
Όσον για την παρουσία του στην εκπομπή αφού υπάρχει απαγόρευση της Ιεράς Συνόδου για την παρουσία κληρικών ή μελών της Εκκλησίας στην εκπομπή, σημείωσε: “Εγώ δεν ξέρω καμία εγκύκλιο, δεν μου ήρθε καμία εγκύκλιος. Όταν μου έρθει στα χέρια μου θα ξέρω τι να απαντήσω και θα σεβαστώ απολύτως εφόσον αυτό ταυτίζεται με την ορθόδοξη παράδοσή μας. Δεν μπορώ να κρίνω κάτι που δεν είδα. Κατά δεύτερον είμαι πανεπιστημιακός δάσκαλος, δεν μπορεί κανείς να μου αφαιρέσει το δικαίωμα να τοποθετούμαι σε θέματα και αν κακώς ενεργήσω υπόκειμαι κι εγώ στις ποινικές διατάξεις της εκκλησιαστικής νομοθεσίας”.
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Καθώς οι γονείς του ήταν εκπαιδευτικοί, έπειτα από μετάθεσή τους, πέρασε την εφηβεία του στην Καστοριά. Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη. Το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες – ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το “Βυζαντινό Μνημόσυνο” και τους “Γουναράδες της Καστοριάς” και την τέχνη τους.
Το 1963 εγκατέλειψε την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ’ αυτό το πόστο σε έντυπα της αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, ενώ στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό Ελληνικός Κινηματογράφος το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο Σύγχρονος Κινηματογράφος.Με τη μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως Το Βήμα (1974-1983), Έθνος (1983-1998) και Ελευθεροτυπία (1998 ως τον θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων. Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επίσης εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου.
Στη διάρκεια της δικτατορίας βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από κάποια βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική και κομμουνιστική θεωρία. Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα.
