Οι ερευνητές προσφέρουν μια νέα εξήγηση για το πώς η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κρίσιμο κλειδί για την κατανόηση της θεμελιώδους λειτουργίας του εγκεφάλου.
Σε ένα νέο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό Nature Reviews Neuroscience, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Aarhus και τη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής στο Aarhus της Δανίας, έκαναν ανασκόπηση των τελευταίων 20 ετών έρευνας στον τομέα της μουσικής και του εγκεφάλου.
Η πιο σημαντική λειτουργία του εγκεφάλου είναι να διασφαλίσει ότι είμαστε σε θέση να επιβιώσουμε ανά πάσα στιγμή. Επομένως, ο εγκέφαλος πρέπει να μπορεί να ερμηνεύει με ακρίβεια τις λαμβανόμενες αισθητηριακές εντυπώσεις ώστε να μπορεί να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Μια κυρίαρχη θεωρία για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος βασίζεται στην ιδέα ότι ο εγκέφαλος σχηματίζει προσδοκίες, οι οποίες συγκρίνονται συνεχώς με τα αποτελέσματα στο περιβάλλον. Αλλά αυτή η θεωρία αποδείχθηκε δύσκολο να δοκιμαστεί.
Η μουσική έχει τη μοναδική ιδιότητα να χρησιμοποιεί τις προσδοκίες σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη αισθητηριακή εντύπωση, για να επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά και τα συναισθήματα. Το άρθρο στο Nature Reviews Neuroscience δείχνει πώς η έρευνα του εγκεφάλου στη μουσική μπορεί να παράγει κρίσιμες νέες γνώσεις για το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος και πώς τέτοιες προσδοκίες βοηθούν στην ενεργοποίηση του συστήματος ανταμοιβής του απελευθερώνοντας ντοπαμίνη, αλλά εξηγεί επίσης πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τη μελωδία, τις συγχορδίες και τον ρυθμό ενός τραγουδιού.
«Δουλεύουμε εδώ και πολύ καιρό σε αυτή τη νέα σύνθεση μουσικής και έρευνας του εγκεφάλου, η οποία μας δίνει μια καλύτερη κατανόηση των θεμελιωδών αρχών του εγκεφάλου και των λόγων για τους οποίους χρειαζόμαστε τη μουσική. Μακροπρόθεσμα, η έρευνα θα έχει μεγάλη σημασία για τη μουσική εκμάθηση και θα είναι σε θέση να συμβάλει σε νέους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μουσική προς όφελός μας, για παράδειγμα, για ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, προβλήματα ύπνου ή ανακούφιση από τον πόνο είπε ο κύριος συγγραφέας του άρθρου, ο καθηγητής Peter Vuust.
Μετάφραση: Μιχαέλα Λαμπρινίδου
