Είμαι εγγονός προσφύγων. Άρα κάποια βιώματα, γνώση και ευαισθησία (πρέπει να) έχω για το θέμα. Και κυρίως πηγαία επιθυμία να σβήσει κάθε προσφυγογενής εστία … παντού και πάντα.
Είμαι παιδί μεταναστών. Άρα κάποια βιώματα, γνώση και ευαισθησία (πρέπει να) έχω για το θέμα. Και κυρίως πηγαία επιθυμία για τη νομοθέτηση μιας ξεκάθαρης φιλελεύθερης μεταναστευτικής πολιτικής (προσαρμοσμένης βέβαια στις απαιτήσεις και δυνατότητες κάθε χώρας) που να ασκείται «ευλαβικά» … παντού και πάντα.
Τα ανωτέρω είναι προφανώς απλά ευχολόγια διότι απλά δηλώνω αδαής για ζητήματα προσφυγικά και μεταναστευτικά. Είμαι δε και ανήμπορος να επηρεάσω. Ωστόσο η τραγωδία διαδραματίστηκε … σκηνοθετημένη πάνω στο εμπόριο τής άφρονος ελπίδας, πάνω στην απάνθρωπη εκμετάλλευση τής απελπισίας, τής απόγνωσης κατατρεγμένων … με πρωταγωνιστές άθλια δίκτυα δουλεμπόρων και διακινητών ανθρώπινων σωμάτων. Ανείπωτος ο ανθρώπινος πόνος, πραγματική οδύνη…
Από τη δική μου επαγγελματική θωριά … τη σκοπιά τής πρόληψης (ήτοι, τής πρόβλεψης, τής αναγνώρισης, τής αξιολόγησης/εκτίμησης και τού ελέγχου/αντιμετώπισης) … που ίσως να είναι άτοπη ή και ανεδαφική … τολμώ να προτείνω:
1. Για κάθε επιβαρυντικό παράγοντα, πες κίνδυνο, η αντιμετώπιση του αρχίζει από το αίτιο, την εστία. Εκεί είναι αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση. Άρα προέχει η πάταξη των αιτίων. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα από όλα ελευθερία, ασφάλεια, δημοκρατία, δικαιοσύνη, ευημερία, προοπτική, κ.ο.κ. για κάθε λαό. Είναι εύκολο αυτό; Διόλου. Εφικτό; Βεβαίως. Με πολέμους, εκκαθαρίσεις, εκτοπισμούς, τρομοκρατία, τυραννία, κ.ο.κ. οι πηγές αναζωπυρώνονται και τα προσφυγικά κύματα φουντώνουν. Για τη μετανάστευση ειδικά, υπάρχει και το ζήτημα τής εργασίας, τής δυνατότητας, τής ευκαιρίας, τής προκοπής. Επιπλέον, σε κάποια φτωχά κράτη ο πληθυσμός αυξάνεται ραγδαία. Σοβαρότατο πρόβλημα. Άρα, ο έλεγχος/μείωση πληθυσμού είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση. Και βέβαια αυτό να επιτευχθεί μέσα από πολιτικές πρακτικές, μέσα από την καλλιέργεια μιας νέας νοοτροπίας (κουλτούρας, για πολλούς), και όχι με εγκλήματα γενοκτονίας. Οι δε εύπορες χώρες μπορούν και πρέπει να στηρίξουν τις οικονομίες των φτωχότερων κρατών με επενδύσεις ουσίας. Όσοι καταλογίζουν δε σαν βασικό αίτιο προσφυγιάς και μετανάστευσης την κλιματική αλλαγή, ας αλλάξουν … ρόφημα. Η κλιματική αλλαγή είναι υπαρκτός κίνδυνος με απρόβλεπτες συνέπειες αλλά τα προαναφερόμενα αίτια είναι σημαντικότερα. Οι εύκολες (και βέβαια ανεύθυνες και επιπόλαιες) λύσεις ή οι μοδάτες/trendy απόψεις δεν βοηθούν. Τουναντίον…
2. Μετά την εστία, η αντιμετώπιση συνεχίζεται επί τής πορείας τού προβλήματος, επί τής διαδρομής και τής εξέλιξης του. Χιλιάδες διακινητές ενσωματωμένοι σε καλά οργανωμένα δίκτυα πουλάνε ελπίδα και θάνατο συνάμα. Κάποιες κυβερνήσεις ίσως τις σιγοντάρουν … δυστυχώς. Πρέπει να εντοπιστούν όλα τα κυκλώματα, να διαλυθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Είναι εύκολο; Σχετικά ναι. Τούς παρακολουθούν, τούς ξέρουν.
3. Τέλος υπάρχει το σημείο μηδέν. Εκεί που γίνεται το κακό, εκεί που εξελίσσεται η τραγωδία, εκεί που η θάλασσα γίνεται ο τάφος αθώων ψυχών. Καλό και απαραίτητο το διεθνές δίκαιο, το δίκαιο τής θάλασσας, κ.ο.κ. και πρέπει να ισχύουν και να γίνονται σεβαστά από όλους. Όταν όμως μπροστά μας χάνονται ψυχές, (πρέπει να) υπερέχει η ανθρωπιά. Αυτές οι ζωές πρέπει να σώζονται κόντρα σε κάθε νόμο. Αυτός είναι υπέρτατος νόμος, ό ύπατος ηθικός κανόνας. Διότι η αξία τής ανθρώπινης ζωής είναι αναπαλλοτρίωτη, δεν τής πρέπει καμία έκπτωση, κανένας ε(ξε)υτελισμός, πολύ δε περισσότερο δεν δικαιολογείται η αφαίρεση ή η θυσία της κάτω από καμιά παραλλακτική ή και τελείως διαστροφική οπτική μέσω πρισμάτων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Άρα οι νομοθέτες ας δείξουν περισσότερη ευαισθησία. Μπορούν και πρέπει…
2 λεπτά ανάγνωση
