Καστοριά

Κριτική του Στάθη Μασκαλίδη για το βιβλίο της Πηνελόπης Πιατουλάκη “Έρωτας φωτιά”

Έρωτας Φωτιά.Πόσο απρόβλεπτη είναι καμιά φορά η ζωή μας… ένα όνειρο μπορεί, έτσι στα ξαφνικά, να γίνει εφιάλτης.
Ένα ραντεβού ήτανε, απλά ένα ραντεβού με ένα δικηγορικό γραφείο, έτσι πίστευε τουλάχιστον η νεαρή Άρτεμις, πού να φανταστεί πως εκείνη τη μέρα είχε ραντεβού με τη μοίρα της, που τόσο άσχημα της φέρθηκε στο παρελθόν;
Μια κληρονομιά της υποσχέθηκαν, μόνο που οι όροι της ήταν δυσβάσταχτοι, θα συμφωνούσε με αυτούς; Τα χρήματα που της προσφέρθηκαν πολλά, μόνο που γνώριζε πως επιφέρανε μαζί τους και τραύματα βαριά. Θα τους αποδεχότανε βάζοντας πάνω από τον εαυτό της τους άλλους; Θα έκανε τον περίγυρό της αλλά και τον κόσμο μας καλύτερο προχωρώντας στην υπέρβαση;
Θα λάβει σοβαρά τις προειδοποιήσεις που της δώσανε ή θα αποτολμήσει να ρισκάρει, να παγιδευτεί στις δίνες που ξανοίγονται σαν αφήνεις τα συναισθήματα να κυριαρχήσουν μέσα σου;
Μέσα από τη φωτιά θα έπρεπε να περάσει, από πύρινες γλώσσες που θανάσιμα απειλούν και σημαδεύουν ζωές ή και τις αφαιρούνε (κυριολεκτικά), μα και από εκείνες του έρωτα, που κατακαίνε το σώμα και φλογίζουν το πνεύμα. Μόνο που του λόγου τους είναι σαγηνευτικές, φτιασιδωμένες έτσι ώστε να παραπλανούν τους ανθρώπους, για να τους παρασύρουν μέσα στο μάτι του κυκλώνα, στα πάθη τους που λογική δεν παίρνουν.
Και ναι, υπάρχουν κάποιες πληγές που στιγματίζουν τη ζωή μας, κάποιες πληγές που πασχίζουμε να θεραπεύσουμε και αν αυτό δεν είναι εφικτό, να τις θάψουμε στου μυαλού μας τα πιο απόμερα σημεία και λησμονημένες να τις αφήσουμε στο παρελθόν.
Στα στέφανα του γάμου, στην ευφροσύνη της στιγμής, σκοτεινές δυνάμεις υφαίνανε πέπλο μαύρο, για να το τοποθετήσουνε δίπλα στο νυφικό της, για να κάνουνε τη χαρά της να γκρεμιστεί σε βάραθρο να πέσει. Αχ και να ήξερε η Άρτεμις τι πίσω από την πλάτη της παίζεται…
Ραντεβού είχε με το πεπρωμένο αλλά πότε αργούσε αυτή και πότε κάποιοι άλλοι, και μια στροφή απέχει η ευτυχία από την παντοτινή δυστυχία, ποια από τις δύο αλήθεια θα επικρατήσει;
Από την αρχή το βιβλίο σε προϊδεάζει, χωρίς να είναι προβλέψιμο, πως το κακό υποβόσκει, πως κάποιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν δεν βρίσκονται εκεί κοντά, έχουν τη δυνατότητα και τη μοχθηρότητα να κινούν τα νήματα, να επηρεάζουν καταστάσεις. Επικεντρώνεται στη δύναμη του έρωτα, που ικανή είναι να κινήσει γη και ουρανό, δίνει έμφαση στα βιώματά μας που καθορίζουν την πορεία μας, στις συμπτώσεις που φέρνουν τα πάνω κάτω, στις επιλογές μας που μπορούν να μας οδηγήσουν σε ολέθρια λάθη αλλά και ευεργετικά για την ψυχή μας να επιδράσουν αν στοχεύσουμε σωστά.
Το μυθιστόρημα είναι καλογραμμένο, με αναπάντεχες ανατροπές, με έντονες συναισθηματικά στιγμές που καταφέρνουν να σε κερδίζουν να σε κάνουν να χάνεσαι στη μαγεία της ανάγνωσης.
Υ.Γ. Τελικά σ΄ αυτή τη ζωή θα υποταχθείς στις παρορμήσεις σου αλλά και στις νοσηρές αναθυμήσεις σου ή θα επιλέξεις έναν άλλο δρόμο; Ποιος ξέρει; Σε κάθε περίπτωση θεόσταλτο είναι του έρωτα το δώρο και τυχεροί όσοι το λάβουν ή μήπως όχι;
Στάθης Μασκαλίδης

 

Back to top button