Η Ουρανία Μπάγγου γεννήθηκε στο Βογατσικό Καστοριάς στις 21 Σεπτεμβρίου 1953, σε ένα δωμάτιο με τοιχογραφίες γύρω γύρω που απεικόνιζαν καράβια, θάλασσες, βουνά κι άλλες όμορφες παραστάσεις της ζωής.
Την έκαναν να ονειρεύεται ταξίδια όχι μόνο σε άλλους τόπους, αλλά κυρίως στις ψυχές και στην νόηση των ανθρώπων που δίνουν νόημα σε όσα μας περιβάλουν.
Η Κορομηλιά και το Άργος Ορεστικό ήταν οι τόποι της παιδικής της ηλικίας, όπου ευτύχησε να έχει εξαιρετικούς δασκάλους σαν τον Μπάγγο Δημήτριο, τον Δημοσθένη Κεπαπτσόγλου, τον Αλέκο Πολύζο, την Ελευθερία Ευθυβούλη.
Ξεκίνησε να γράφει από πολύ μικρή, ούτε δεκαπέντε δεν ήταν όταν έγραψε ένα δακρύβρεχτο ποίημα για το ανεκπλήρωτο του πρώτου της έρωτα. Εντυπωσιάστηκε από την ωραιότητα και την αρμονία της γλώσσας μας μέσα από τα ανυπέρβλητα κείμενα του Ομήρου, του Θουκυδίδη, του Σολωμού, του Παπαδιαμάντη, του Κρυστάλλη, του Καρκαβίτσα, της Πολυδούρη, του Ιούλιου Βερν, του Γρηγορίου Ξενόπουλου.
Της άρεσαν επίσης οι ευφυείς ιστορίες του Νίκου Τσιφόρου, του Ψαθά, του Σακελάριου. Μεγαλώνοντας ανακάλυψε τους Ρώσους κλασικούς, Ντοστογιέφσκι, Γκόγκολ, Τολστόι, όπως και τον Ζοζέ Σαραμάγκου, τον Φώκνερ, τον Έλιοτ, την Μαργαρίτα Γιουρσενάρ, τον Ελύτη. Την μάγεψε η βαθιά σκέψη του Σοπενάουερ, του Νίτσε, του Στέλιου Ράμφου.
Και, ταλαντευόμενη μεταξύ Αρχαιολογίας, Ιατρικής και φυσικών επιστημών, αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική για να μάθει καλύτερα τον άνθρωπο. Αλλά η αγάπη για την λογοτεχνία παρέμενε αναπόσπαστο κομμάτι της.
Πρώτη συμμετοχή της στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι υπήρξε το διήγημά της “κοντά στον Αλιάκμονα”. Ήταν στην ουσία μια προσπάθεια να επεξεργαστεί το πένθος της απώλειας του αγαπημένου της παππού Παντελή Μπάγγου. Έλαβε το τρίτο βραβείο από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών που διοργάνωσε τον αντίστοιχο διαγωνισμό στην Κοζάνη το 1989.
Και η ζωή συνεχίστηκε με την οικογένεια και την άσκηση της ιατρικής να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην ζωή της.
Το 2008 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “γραμμένα λόγια”. Περιλαμβάνει δέκα πέντε διηγήματα που αναφέρονται κυρίως στους ανθρώπους της δυτικής Μακεδονίας, τα προβλήματά τους, τις χαρές τους, τα πάθη τους. Η εικόνα του εξώφυλλου είναι του Χρυσόστομου Τζημάκα, λογοτέχνη, εικαστικού, που διέπρεψε και ως καθηγητής ιατρικής στο Αριστοτέλειο παναπιστήμιο.
Γι αυτό το βιβλίο ο έγκριτος κριτικός, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου γράφει: Χαρακτηριστικά επεισόδια του τρόπου ζωής από την περιοχή της λίμνης Ορεστιάδας στην Δυτική Μακεδονία. Πυκνή, παραστατική γλώσσα και σωστά οργανωμένη αφήγηση.
Το 2014 εξέδωσε το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “σαν την μύτη του Τζων Γουέιν” με δέκα οχτώ διηγήματα και νουβέλες. Προχωρά πιο βαθιά στην ψυχολογία των συνανθρώπων της, ερευνά τα προβλήματά τους, από το τραύμα που μας άφησε ο εμφύλιος πόλεμος μέχρι και την φούσκα του χρηματιστηρίου. Γι’ αυτό το βιβλίο της ο δημοσιογράφος και πρόεδρος της εταιρείας Μακεδονικών σπουδών, Νικόλαος Μέρτζος επισημαίνει: ωραία και βαθιά τα νοήματά σας, συνεχίζετε την αιώνια παράδοση των ιατροφιλοσόφων.
Το 2018 εκδίδει το παιδικό βιβλίο “το κοτσύφι, το κοτσυφάκι”. Είναι επηρεασμένο από την κοινή της ζωή με την πρώτη εγγονή της Βικτωρία Δούλη. Έχει ιστορίες από τα αρχικά χρόνια της ζωής ενός παιδιού και την ψυχοπνευματική του ανάπτυξη. Το εικονογράφησε, με φιλική συμμετοχή, ο σπουδαίος ζωγράφος Κωνσταντίνος Παπαργύρης που πραγματοποιεί εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Όπως λέει η ίδια, περιέχει όλη της την ευαισθησία και την αγάπη που μάζευε για τα παιδιά μέσα της σπυρί-σπυρί.
Το 2019 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “η λέξη”.Τα ποιήματά της εκφράζουν την απώλεια, την αγάπη, τις υπαρξιακές μας αγωνίες. Το εικονογράφησε με δυνατές εικόνες η ξενιτεμένη της κόρη, Δήμητρα Παρλαπάνη.
Και, πρόσφατα, την Άνοιξη του 2023 εκδόθηκε το βιβλίο της “Τζωρτζ”, περιέχει τρία θεατρικά έργα.
Το πρώτο αναφέρεται στην εξέλιξη της έννοιας του Ωραίου εν σχέσει με τις επιστήμες και την τεχνολογία, το δεύτερο αναλύει την αλληλεπίδρασή μας με την υπόλοιπη Ευρώπη μέχρι και τα χρόνια της κρίσης του 2010 σκιαγραφώντας τις νοοτροπίες των Ελλήνων, ενώ το τρίτο προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια τον τρόπο που θρησκεύονται οι άνθρωποι. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι της χαρισματικής εγγονής της Βικτωρίας Δούλη. Ο εκδότης της Γιώργος Χρονάς και διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού “Οδός Πανός”, όπως της έγραψε, το βρήκε εντυπωσιακά καλό.
Έγραψε πάνω από σαράντα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως στην “Οδό” του δικού μας Καστοριανού, Παναγιώτη Μπαϊρακτάρη, στις anixneuseis του δημοσιογράφου Παντελή Σαββίδη, στον “Χάρτη”, στην “Οδό Πανός”, στο fouit.gr, στο ποιείν.
Το συγγραφικό έργο της Ουρανίας Μπάγγου
