Εύθυμο ποίημα από την ανέκδοτη συλλογή με απομιμητικά ποιήματα-τραγούδια
ΧΗΡΑ ΖΗΤΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ
Σηκώθηκα μια Κυριακή,
να πάω στην εκκλησία.
Είπα ο φτωχός να αγιάσω.
Είπα να γίνω μοναχός
και να φορέσω ράσο.
Βλέπω κοπέλες σοβαρές
και χαμηλοβλεπούσες,
που σου ΄ρχονταν καλύτερα
αυτές αντί το ΄κόνισμα,
γλυκά να τις φιλούσες.
Βλέπω και μία γαλανή
χήρα ωραιομαλλούσα,
που κοίταζε δεξιά, ζερβά,
να δει αν την κοιτούσα.
Πότε κοιτούσε τον παπά,
πότε κοιτά τον ψάλτη,
στον Δήμαρχο χαμογελά
και σ ΄άλλον κλείνει μάτι.
Χαιρέτισε ευγενικά
τον κύριο Αστυνόμο,
δεν άφησε αχαιρέτιστο
παρά εμένα μόνο.
Τώρα κεράκι ανάφτει
και χαιρετά ένα ναύτη.
Κοιτά και κατά εμένα,
με μάτια λιγωμένα.
….
Χορός:
«-Άραγε τί να εύχεται,
η χήρα, όταν προσεύχεται;
-Στον Άγιο προσεύχεται,
για νέο άνδρα εύχεται.
Έχει δικαίωμα κι αυτή
Να ζήσει και να παντρευτεί. »
-Μωρ΄ χήρα κάθισε καλά.
Μη μπαίνεις πρώτη στη σειρά.
Εδώ είναι κορίτσια ανύπανδρα,
τα κλέβεις χήρα τυχερά.. »
-Κάθισε χήρα πιο σεμνά
και μην κοιτάς τα ξένα.
Στέλνει η ζωή ένα ζευγά.
να ζευγαρώσει εσένα.
-Στάσου χήρα μου όμορφη
σεμνά, ταπεινωμένα.
Τα κάλλη σου τα φλογερά,
με πλάνεψαν κι εμένα.
Τη βλέπω και ζαλίζομαι
και έχασα τα μυαλά μου.
Ξέχασα και την προσευχή,
χάνω και την μιλιά μου.
Αρνήθηκα και τη μονή.
Πέταξα και το ράσο.
Θέλω με την χήρα αυτή,
να ζήσω να γεράσω.
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
7-7-22
